Þrír frammi í - stærsta bylting Land Rovers. En "Rússinn" lifir.

Willys jeppinn var ekki fyrsti fjórhjóladrifni bíllinn og bæði Rússar, Japanir og Þjóðverjar (Opel Blitz) höfðu framleitt ólíka bíla með svipuðum drifbúnaði.6

En Willysinn var miklu minni, léttari og meðfærilegri og auk þess framleiddur í hundraða þúsunda tali fyrir bandaríska herinn.

Slæm nýting afar takmarkaðrar lengdar var helsti hönnunargalli bandaríska jeppans, - 15 sentimetrum fyrir aftan framhjólin var sóað í ekki neitt.

Hann var líka það mjór að hann tók aðeins tvo í sæti frammi í.

Einnig var frekar lágt undir millikassann og fjaðrahengslin sköguðu talsvert niður.

Land Rover var með svipaða hönnun, en ráðin var meiriháttar bót á plássleysinu með því að hafa bílinn aðeins 10 sentrimetrum breiðari en Jeep og setja bílstjórann og stýrið svo kyrfilega út að vinstri hurðinni, að pláss myndaðist fyrir sæti í miðjunni ofan á driflínunni fyrir þriðja manninn frammi í.

Síðan gátu fjórir setið þversum sitt hvorum megin aftur í og voila! Þetta var sjö manna bíll sem þó var aðeins 1,57 á breidd og 3,62 á lengd!

Mjórri en minnstu fólksbílarnir í dag og álíka langur.

Fimm árum síðar kom svo Rússajeppinn GAZ 69 til sögunnar með ekki síðri byltingu, - fótarými frammi í og þar með farangursrýmið allt fært 20 sentimetrum framar og bíllinn hafður svo breiður að hægt var að setja í hann þennan fína aftursætisbekk fyrir 3-4 farþega og hafa það mun framar miðað við afturhjólin en í fyrri jeppum.

Miklu betri þyngdarhlutföll fyrir akstur upp brattar brekkur en í fyrri jeppum.  

Einstaklega lungamjúkar fjaðrir ofan á hásingunum og 10 sentimetrum hærra undir kvið en á Willys og Land Rover. Frábær hönnun, sú fullkomnasta fram að því, en slæm vél.

Á myndinni hér við hliðina er svona Rússi aftastur í röðinni. Sá er árgerð´66 með jafngamla Bronco-vél og á 35 tommu dekkjum sem gera þennan 1600 kílóa bíl að þessum fína jöklabíl.

Á myndinni þar fyrir neðan er hann í Gjástykki þar sem ferðamenn hafa farið út úr rútu á góðum útsýnisstað, þar sem sést yfir svæði, sem fulltrúar alþjóðasamtaka áhugafólks um ferðir til mars völdu æfingasvæði fyrir komandi marsfara.   

Þegar Land Rover fékk gorma og hækkaðan kvið varð hann að mögnuðum og þýðum jeppa.

Síðustu árin hefur hann lifað vegna þess hve erfitt hefur verið að drepa hann. Hann og Jeep Wrengler hafa fengið extra lágan 1. gír og verið miðaðir við markhóp kröfuharðra jeppamanna.

Ég fór í reynsluakstur fyrir síðustu aldamót á Defender 110 upp í Grímsvötn og til baka og var ánægður með hann. Tíu manns í sæti á bíl, sem var álíka langur og Volkswagen Golf!

Eini bíllinn á markaðnum þar sem hægt var að fylgjast með veginum með því að horfa í gegnum rifu á milli hurðar og þröskulds beint niður á veginn!

Nú er Land Rover allur, en þrátt fyrir tilraunir geta Rússarnir ekki drepið Lödu Nivu og gamla Rússajeppann, sem enn lifir í meginatriðum undir heitinu UAZ 469 ef ég man rétt.

Lada Niva, sem hét Lada Sport á Íslandi, en hvergi annars staðar, var 20 árum á undan samtíð sinni í mörgum atriðum og UAZ er kominn á gorma að framan og með skárri vél en áður, en að öðru leyti ekta "Rússajeppi."

Ég á eina Lödu Nivu, sem reyndist mér vel í eldgosaferðum fyrir nokkrum árum og skipti engu þótt tveir af fjórum gírum yrðu ónýtir, - maður notaði sér bara gamla kunnáttu frá vörubílum í gamla daga til að tvíkúpla fram og til baka á milli háa og lága drifsins.

Ef hugmynd mín um naumhyggjubílasafn verður einhvern tíma að veruleika munu þrír Rússar verða á því, sem allir voru ódýrustu bílar sinnar gerðar á sínum tíma, Lada Niva, GAZ 69 og UAZ 452.   

Síðasti Defenderinn af færibandinu

Nýtt handboltastuðlag?

Hugsanlega er hægt að prófa nýtt en þó gamalt og gott hvatningarlag til að nota á áhorfendapöllum í stórum handboltaleikjum.

Ef menn vilja breyta laginu sjálfu gerði ég reyndar nýtt lag við textann fyrir 20 árum, sem þau Bjarni Arason og Helga Möller sungu inn á disk.  

Textinn hljómar svona og er í engu breyttur hvað snertir það hvernig menn heyra hann, en örlítil stafsetningarbreyting er í lok textans, ef hann er prentaður.

 

Ég vil elska mitt land, ég vil auðga mitt land! /

Ég vil efla þess dáð, ég vil styrkja þess hag!  /

Ég vil leita´að þess þörf, ég vil létta þess störf!  /

Ég vil láta það sjá margan hamingju-Dag! 

 

Dagur kom, sá og sigraði

Munurinn á hlutverki Kananna í Evrópu og í Miðausturlöndum.

Tvívegis þurftu Bandaríkjamenn að skakka leik í Evrópu á síðustu öld til þess að koma í veg fyrir að fyrri og seinni hálfleikur heimsstyrjaldar endaði með þeim ósköpum að versta villimennska í sögu síðustu alda næði völdum í álfunni.

Þótt flestir Evrópubúar væru Bandaríkjamönnum þakklátir bar sum staðar á andúð gagnvart herstöðvum þeirra, og bandarískir hermenn, sem ég hitti á stórri flughátið vestra 1997, þar sem minnst var hálfrar aldar afmæli stofnunar Bandaríska flughersins, voru sárir yfir fálæti og vanþakklæti Frakka sem þeir hittu í för á gamlar vígstöðvar í Frakklandi eftir stríðið. 

Þeir táruðuðust þegar þeir minntust fallinna félaga í og eftir innrásina í Normandy og maður fann hve mikið tilfinningamál þetta var fyrir þá.  

Sem sýnir hve erlend íhlutun í formi hervalds er viðkvæm fyrir marga á báða bóga.

Hafi fálæti og vanþakklæti Frakka í garð Bandaríkjamanna byggst á slíku, má nærri geta hvað gildir um hernaðaríhlutun Bandaríkjamanna í Írak 2003.

Í Flóabardaga 1991 voru þeir í samfloti við fjölþjóða samtök til að reka innrásarher Saddams Husseins út úr Kuweit en aðhafast ekki frekar.

2003 voru þeir, ásamt Bretum, að mestu einir um hituna og afleiðingarnar urðu dauði hundraða þúsunda Íraka og ófremdarástand í landinu, sem fer versnandi.

Þótt menn undrist veldi ISIS er hægt að finna visst atriði sem gerir slíka villimennsku mögulega: Sárindi og andúð á erlendu hervaldi og áhrif fræja grunsemda, sem sáð hefur verið um það, að í raun sé hið erlenda vald aðeins að þjóna olíuhagsmunum sínum.

  

7,3 milljónir Íraka þurfa aðstoð

Klofningur trúflokka.

Klofningur trúflokka er ævafornt fyrirbrigði í sögu mannkyns og virðist litlu skipta hve fjölmennir margir aðhyllast viðkomandi trú.

Átök og styrjaldir í Miðausturlöndum á milli helstu trúarhópa múslima eru gott dæmi um þetta.

Samt er það oft svo að þegar nánar er skoðað er raunveruleg undirrót oft barátta um völd og áhrif varðandi auðlindir og þjóðir.

Kristnir menn klofnuðu fljótlega eftir upphaf þeirra trúarbragða og ótal styrjaldir voru háðar í Evrópu öldum saman í nafni trúarbragða.

Því linnti að mestu eftir átjándu öldina, en þó var enn trúarlegt yfirbragð í átökum á Norður-Írlandi á síðari hluta 20. aldar.

Ég man enn trúardeilur hér á landi um miðja síðustu öld milli svonefndra frjálslyndra presta og KFUM presta.

Fríkirkjusöfnuðurinn klofnaði út af slíkum deilum og einn af þekktustu próföstum landsins hafði þau orð um biskup Íslands, að hann gæti afkristnað heilt sólkerfi!

Donald Trump á sér skoðanabræður víða á Vesturlöndum varðandi það að vegna þess að skoðanakannanir sýni að um 90 prósent múslima í Norður-Afríku og Miðausturlöndum telji trúna skipta mestu fyrir sig, sé sjálfsagt að stöðva alveg innflutning allra múslima til Evrópu og Ameríku.

Múslimar eru 1500 milljónir í heiminum og þetta myndi þýða, að þær 150 milljónir múslima, sem ekki telja trúna skipta mestu í lífi sínu, yrðu samt að hlíta þessari algeru aðskilnaðarstefnu.

Viðhorf innan kristninnar speglast í mörgum svonefndum "sértrúarsöfnuðum", sem er dálítið leiðandi heiti, sem stærstu trúarhreyfingarnar, kaþólskir og evangeliska lúterska kirkjan hafa innleitt.

Prestar og guðfræðingar hér á landi voru lengi vel með afar mismunandi skoðanir á grundvallaratriðum.

Um nokkurra ára skeið var ég í stjórn fríkirkjusafnaðar, þar sem lög safnaðarins kváðu á um það að safnaðarstjórnin annaðist ráðningu prests og bæri ábyrgð á henni.

Þegar nokkrir umsækjendur um laust embætti sóttu um, var ótrúlegur skoðanamunur á milli tveggja af þeim.

Annar virtist kaþólskari en páfinn varðandi það að menn gætu iðrast og orðið hólpnir jafnvel eftir dauðann. Vitnaði meðal annars í Korintubréf máli sínu til stuðnings.

Hinn virtist jafnvel lúterskari en Lúter varðandi það að sumir væru nánast fæddir hólpnir en aðrir ekki.

Hér var um að ræða grundvallarágreining um atriði sem í upphafi var eitt af nefndum ástæðum fyrir því að Lúter hóf mótmæli sín gegn sölu aflátsbréfa.

Undirliggjandi var samt tilhneiging þjóðhöfðingja og veraldlegra valdastétta til að auka völd sín og áhrif.

Og mótsagnir, loðið orðalag eða breyttur heimur valda því hve auðvelt virðist að skilja textann á mismunandi vegu.

Nútíma ásatrúarmenn þurfa ekki að blóta á laun og bera ekki út börn.  

Stundum er um magnaðar málmiðlanir að ræða.

Þegar kristni var lögtekin á Íslandi var eftir sem áður leyfilegt að blóta goðin, ef það var gert á laun, og einnig að bera út börn.

Múslimar mótmæltu í Reykjavík

Roosevelt gerði ekkert með afrek Jesse Owens.

Franklin Delano Roosevelt er í miklum metum hjá mörgum, þeirra á meðal mér, sem einhver mikilhæfasti og merkasti leiðtogi lýðræðisþjóða heims.

En ekki var hann gallalaus og ekki heldur alltaf samkvæmur sjálfum sér og kenningum sínum.

1936 héldu nasistar Ólympíuleika sem voru meistarastykki í áróðri, glæsilegir og vel skipulagðir upp á þýska vísu. Langflottustu Ólympíuleikarnir fram til þess tíma og áttu að sanna fyrir heiminum, hve vel Þýskalandi væri stjórnað og hvílíkur uppgangur væri þar á sama tíma sem kreppan lagði dauða hönd yfir önnur ríki.

Svo mikið var lagt upp úr áróðursgildi leikanna að slegið var striki yfir kynþáttamismunun gagnvart þátttakendum og fengu allir jafn góðar móttökur og viðurgerning.

Gyðingaandúð var lögð til hliðar að mestu í bili og gert mikið úr friðarhlutverki leikanna.

Ætlunin var að yfirburðir aríska kynstofnsins kæmi svo vel í ljós í keppni íþróttafólksins að það eitt sannaði yfirburðina ímynduðu.

Einn maður öðrum fremur sló þetta niður á eftirminnilegan hátt, blökkumaðurinn Jesse Owens, sem varð stjarna leikanna, vann gull í fjórum greinum, 100m og 200m hlaupum, 4x100 metra boðhlaupi og langstökki, þar sem hann fékk góðar ráðleggingar hjá þýskum keppinaut sínum, Luz Long, sem reyndust dýrmætar.

Enginn hafði áður unnið svona sigra á leikunum og það leið næstum hálf öld þar til það gerðist næst.

Urðu Long og Owens vinir ævilangt eftir það.

Þegar liðsfólk þjóðanna gekk inn á leikvanginn heilsuðu einhverjir flokkanna Hitler í heiðursstúkunni með nasistakveðjunni.

Ekki man ég hvort islensku þátttakendurnir gerðu það.

Á fyrsta degi leikanna heilsaði Hitler aðeins þýskum sigurvegurunum þegar hann var í stúkunni, en alþjóða Ólympíunefndin krafðist þess að að hann heilsaði annað hvort öllum eða engum.

En þetta gaf þeirri hviksögu byr undir báða vængi að Hitler hefði ekki viljað heilsa eða óska Jesse Owens eftir sigra hans, sem voru unnir síðar á leikunum.

Owens kvað þetta vera alrangt. Hitler hefði komið á sama tíma í stúkuna á hverjum degi og farið alltaf úr henni á sama tíma.

Owens sagði að þannig hefði viljað til að Hitler var á leið úr stúkunni á sama tíma og Owens var að fara í viðtöl við blaðamenn og á leiðinni hefði Hitler veifað til sín og Owens til Hitlers.

Síðar töldu vitni að Owens hefði meira að segja átt litla mynd af því í veski sínu þegar þeir heilsuðust.

Hún hefur hins vegar ekki fundist og allir látnir, sem um það geta borið.

En Owens mátti ekki við margnum og sagan af því að Hitler hefði sérstaklega sniðgengið Owens var aldrei alveg kveðin niður, heldur lifir jafnvel enn hjá mörgum.

Owens sárnaði hins vegar mjög að hans eigin þjóðhöfðingi, Roosevelt forseti, hefði ekki gert nokkurn skapaðan hlut til að þakka honum fyrir eða viðurkenna afrekin í Berlín.

Honum sárnaði líka, að bæði fyrir leikana og eftir þá ríkti niðurlægjandi aðskilnaður milli hvítra og svartra íþróttamanna í heimalandi hans, og í ferðalögum landsliða fengu blökkumenn ekki að gista í jafn góðum hótelum og hvítir, en í Þýskalandi fengu hann og aðrir blökkumenn nákvæmlega sama viðurgerning og allt hitt íþróttafólkið og gisti á sömu hótelum.  

Í Bandaríkjunum var algengt að afreksfólki væri boðið í Hvíta húsið eftir frægðarferðir, en ekkert slíkt gerðist þegar blökkumennirnir, sem brilleruðu í Berlín, komu til Bándaríkjanna.

Hann sendi Owens ekki einu sinni símskeyti.

Owens, sem hafði verið stuðningsmaður Roosevelts sem talsmanns frelsis, jafnréttis og bræðralags, taldi sig og blökkumennn illa svikna og snerist til fylgis við Republikana eftir Ólympíuleikana.

Á þessum árum urðu Demókratar að fara varlega í að hampa blökkumönnum, því að flokkurinn var frá fornu fari með sterkt fylgi í Suðurríkjunum þar sem kynþáttamismunun var mikil.

Forsetakosningar voru í vændum haustið 1936 og Roosevelt virtist ekki þora að rugga bátnum.

Þetta ástand varaði fram yfir 1960 samanber erfiðleika svartra listamanna við að njóta jafnræðis við hvíta í fjölmiðlum og í menningarlífinu.

Roosevelt bætti að nokkru fyrir hugleysi sitt þegar hann bauð blökkumanninum Joe Louis heimsmeistara í hnefaleikum í Hvíta húsið fyrir einvígið mikla við Max Schmeling 1938, en Schmeling var eftirlæti Adolfs Hitler og Þjóðverja og hafði orðið fyrstur manna árið 1936 til að finna glufu á vörn Louis og sigra hann eftirminnilega.

Það tap Louis var einstakt, því að engum heimsmeistara í neinum þyngdarflokki hefur tekist að verja titil sinn jafnoft, eða 25 sinnum í röð eftir árið 1937 í alls rúmlega ellefu ár.

Fékk Scmeling konunglegar móttökur við komuna heim til Þýskalands 1936 sem drýgstu sönnun yfirburða aríska kynstofnsins og var mikið hampað eftir það.  

1938 var andrúmsloftið hins vegar gerbreytt frá 1936, Japanir háðu viðbjóðslegt útþenslustríð í Kína og voru bandamenn Þjóðverja, sem stóðu í beinum landvinningum í Evrópu og ógnuðu friðnum í álfunni.

Í Hvíta húsinu þreifaði Roosevelt á upphandleggsvöðvum Louis fyrir bardagann í júní 1938 og sagði: "Lýðræðið þarf á þessum vöðvum að halda."

Hann hefði hins vegar varla boðið Louis til sín ef ekki hefði fyrirfram verið búið að prógrammera Louis frá upphafi ferils hans sem fyrirmynd bandarískra borgara, væri hlédrægt og kurteist próðmenni, trúaður og læsi Biblíuna á hverjum degi og féll algerlega inn í ímynd hins hógværa, lítilláta og sauðmeinlausa blökkumanns.

En Louis hefndi eftirminnilega fyrir ófarirnar 1936 og valtaði yfir Schmeling í fyrstu lotu.

Heimkoma Schmelings fór hljótt í kjölfar þessarar sneypufarar hans.   

 

Merkel sló á þráðinn til Dags

Barnalán og umboðsmaður ófæddra.

Lánið stóra, sem tekið var 1981 og 83 vakti umræður um siðferðilega réttlætningu slíkra lána með aðeins einn gjalddaga langt fram í tímann.

Nafnið barnalán vísaði til þess að þálifandi fólk, sem var komið um og yfir fertugt og stóð að því að lánið var tekið, myndi alveg sleppa við að borga það en vísaði þeirri ábyrgð af sér á hendur þeirra, sem þá yrðu uppi, en stór hluti þeirra var ófæddur.

Á morgun er barnalánið úr sögunni og það varð þrátt fyrir allt afturkræft úr því að það er nú úr sögunni.

Á sínum tíma var lánið réttlætt með því að okkur vantaði fé til að hraða hitaveituvæðingu landsins, sem bæði myndi spara okkur mikið fé í erlendum gjaldeyri og minnka mengun þegar heitt vatn kæmi í staðinn fyrir jarðefnaeldsneyti.

Þessi rök voru með dálítið holan hljóm, enda má rökstyðja hvaða kúlulán sem er með því að taka út úr einhvern valinn kostnað, sem borga ætti með því.

Sé siðferðilegur grundvöllur kúlulána langt fram í tímann vafasamur, er hann þó enn veikari þegar um rányrkju og óafturkræfa eyðileggingu verðmæta er að ræða vegna stundarhagsmuna, sem stundum reynast verða engir eða svo litlir, að jafnvel með því að horfa skammt fram í tímann reyndist rányrkjuhugsunin óréttlætanleg.

Enn kemur upp í hugann að í slíkum tilfellum bitnar þessi skammtímahugsun á öllum komandi kynslóðum milljóna Íslendinga og að þessar kynslóðir eiga sér engan talsmann eða umboðsmann.

Er fjöldi skjólstæðinga slíks umboðsmanns komandi kynslóða þó margfalt meiri en þeirra 330 þúsund sálna, sem nú byggja Ísland.

Sama gildir raunar um mannkyn allt í meira en tvö þúsund sinnum stærri skala.

Vísa til myndbanda á facebook síðu minni í dag, annars vegar "Only One Earth", sem er komið inn á síðuna, og "Aðeins ein jörð" sem ég stefni að að setja inn eftir klukkan sex í dag.

Af tæknilegum ástæðum eru myndgæðin léleg á facebook, en miklu betri á YouTube.

Barnalánið loks greitt eftir 35 ár

Enn óathuguð einkavæðingin fyrir 15 árum, eyður í gögn frá 2009?

Á þessu ári verða liðin þrjú ár síðan sérstök nefnd átti að rannsaka og gefa skýrslu um einkavæðingu bankanna frá því fyrir um 15 árum, og ekkert hefur gerst í því máli.

Vont er, ef það er rétt, að eyður séu í fundargerðum vegna endurreisnar bankakerfisins eftir Hrunið.

Það er rétt, sem Þorvaldur Gylfason endar grein sína á, að ef menn vilja ekki rannsaka hvað fór úrskeiðis og læra af því, er það vísasti vegurinn til þess að mistökin verði endurtekin.

Og það er þegar byrjað að gera slikt.

Mikilvægar fundargerðir eru týndar

Verður þarna bara ekki sautjánda hringtorgið á svæðinu?

Það yrði sennilega bæði talið of dýrt og úr stíl við gatnakerfið nálægt mótum Krýsuvíkurvegar og Reykjanesbrautar ef farið yrði að gera mislæg gatnamót á þessum vegamótum.

Í Vallahverfinu í Hafnarfirði skammt frá vandræðagatnamótunum við Hellnahraun eru nefnilega ein sextán hringtorgi, - já, segi og skrifa 16 hringtorg! 

Það ætti því ekki að muna mikið um að gera 17. hringtorgi, eða hvað?

Gatnamótin þykja stórhættuleg

Þorgerður Katrín bjargaði Hótel Akureyri. Illugi, yfir til þín!

Það er merkilegt hve vel mörgum gengur að komast lygilega langt áfram við að eyðileggja verðmætar menningarminjar og það jafnvel friðaðar menningarminjar með því að ota sinum tota í kerfinu, nýta sér veilur í því og finna þar skammsýna menn til að vinna með sér.

Mig minnir að það hafi verið árið 2008 sem allt í einu blasti við að hið fallega hús Hótel Akureyri yrði rifið.

Aðferðin var gamalkunn: Húsið látið drabbast niður þar til að svo var komið að með slæmu ástandi þess voru fengin rök til að fullkomna eyðilegginguna og leyfa peningamönnum og verktökum að reisa glerkassa í staðinn.  

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir þáverandi menntamálaráðherra tók þá til sinna ráða og fékk því framgengt að húsið var tryggilega friðað og gert upp.

Ég hygg að í dag dytti fáum eða engum í hug að láta rífa þetta fallega hús sem fellur svo vel inn í vinalega húsaröðina við Hafnarstræti.

Nú þarf Illugi Gunnarsson menntamálaráðherra að fylgja fordæmi Þorgerðar Katrínar og ef KFUM húsið / Casa Cristi er þegar friðað á vegum stofnunar, sem heyrir undir forsætisráðuneytið, er það einkennilegt, ef þetta merka hús við Antmannsstíg verði samt rifið.

Illugi er frá Siglufirði og þekkir gildi gamalla húsa.

Yfir til þín, Illugi!

Sigmundur svarar Degi

M.R. er og var á forræði ríkisins. Yfir til þín, Sigmundur!

Undanfarinn áratug hafa verið á sveimi hugmyndir um að fara út í framkvæmd á hugmyndum um breytingar á því svæði, sem er einstakt í menningarsögu þjóðarinnar og sögu Reykjavíkur.

Þetta er svæðið milli Lækjargötu, Antmannsstígs og Bókhlöðustígs og kennt við Menntaskólann í Reykjavík, M.R.

Á tímabili leit út fyrir að ráðist yrði gegn íþróttahúsi skólans, sem er fyrsta húsið á Íslandi sem reist var sérstaklega sem íþróttahús.

Þar var vagga handboltans á Íslandi og þar fengu kennslu margir af helstu afreksmönnum Íslands.

Þegar litið er á það sem á að gera við Casa Cristi er full ástæða að huga að ástandi íþróttahússins, því að hugmyndir voru um að breyta því í bókasafn og fjarlægja úr því innréttingarnar.

Húsið þekur ekki nema rúmlega 100 fermetra á svæði, sem er á bilinu 10-15.000 fermetrar og því auðvelt að leysa húsnæðisþörf M.R. án þess að snerta við þessu húsi á neinn hátt.

Góð grein í Fréttablaðinu sýnir vel gildi Casa Cristi eða KFUM-hússins eins og það hét áður en M.R. fékk það til afnota seint á sjötta áratugnum.

Húsið er stútfullt af stórmerkri sögu og þar að auki mikils vert hvað arkitektúr varðar.

Ég hef í meginatriðum verið sammála sjónarmiðum Sigmundar Daviðs Gunnlaugssonar varðandi útlit og byggingar í miðborg Reykjavíkur og undrast ef hann ætlar ekki að beita sér í máli sem er beint á forræði ríkisins.

M.R. er langelsti skóli ríkisins, beinn arftaki Bessastaðaskóla og Hólavallaskóla og hefur alltaf verið ríkisstofnun og því margfalt tilefni til þess að ríkisvaldið láti sig málefni skólans og bygginga hans varða.

Kennsla hefur farið fram á vegum M.R. í meira en hálfa öld í Casa Cristi og það á vel að vera hægt að gera húsið upp og halda áfram kennslu í því, ef vilji er fyrir því.

Húsinu var naumlega bjargað frá því að brenna í stórbruna 1947 og er klökkt ef það á nú að verða eyðileggingaröflum á vegum manna að bráð.

„Húsið er friðað“