Síðbúin endurbót.

Þegar Smart ForTwo kom á markað 1997 hafði honum verið breytt vegna þess að hann valt í prófun, sem kölluð var Elgsprófið, þ. e. að víkja snögglega til hliðar ef dýr hlypi inn á veginn og beygja afnharðan hratt til baka til að lenda ekki útaf. 

Bíllinn var upphaflega 2,50 m langur til þess að hægt væri að leggja honum löglega í stæði þversum, og 1,45 m breiður til þess að smjúga sem best í umferðinni.

Hann var frábær hugmynd um borgarbíl sem minnkaði það pláss, sem óþarflega stórir bílar taka á götum borga.  

Vegna veltunnar var neðsti hluti bílsins breikkaður um 10 sentimetra svo að hjólin stæðu utar, en ekkert breiðara var innandyra fyrir þá sem voru í bílnum.

Samt sem áður er hönnunin þannig, að manni finnst maður sitja í miklu stærri bíl og áttar sig ekki á því hve stuttur hann er fyrr en litið er aftur og séð, að það er næstum ekki neitt fyrir aftan framsætin tvö.  

Jafnframt breikkun á milli hjóla var fjöðrunin illu heilli gerð styttri og hastari svo að bíllinn ylti síður, en það bitnaði hastarlega á þægindum í akstri.

Nú, 16 árum síðar, er loks búið að leiðrétta almennilega gallann á bílnum svo að hann er 21 sentimetra breiðari en hann var upphaflega.

Það þýðir að þeir, sem sitja í honum, hafa á tilfinningunni að vera í meðalstórum fólksbíl.

Vonandi hefur fjöðrunin verið mýkt og lengd ljósi þessarar miklu breikkunar og nú ætti Smart FourTwo að vera orðinn fínn ferðabíll.

Ég hefði reyndar viljað breikka bílinn minna og viðhalda betri eiginleikum til að smjúga um þrengsli í borgarumferðinni. 

Smart FourTwo er 20 sentimetrum styttri en Toyota iQ, en það er fjögurra sæta bíll.

Þar fyrir ofan er Toyota Aygo stysti bíllinn á markaðnum, 66 sentimetrum lengri en Smart FourTwo.  

Bæði Smart FourTwo og Toyota iQ hafa komið ótrúlega vel út úr árekstursprófunum.

  


mbl.is Smart ForTwo og ForFour frumsýndir
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Grimmur veruleiki: "Peningana eða lífið!"?

Allir heilbrigðisráðherrar og fjármálaráðherrar, sem hafa verið við völd á Íslandi síðustu árin, sama hvar þeir hafa staðið í flokki, og sama hvaða skoðun þeir hafa haft á launajafnrétti, hafa staðið frammi fyrir grimmum veruleika:

Frjálst flæði vinnuafls í Evrópu og raunar í heiminum hefur rofið einangrun landsins og þjóðarinnar, - við erum ekki lengur eyland heldur hluti af alþjóðlegu launaumhverfi í stað þess að geta mótað það algerlega að eigin vild hér á Fróni.

Það þýðir, að vel menntað og fært fólk getur fengið sér vinnu á bestu fáanlegu kjörum að vild í mörgum löndum og þar með eru það launastefnan og umhverfið í þeim löndum sem ráða að miklu leyti ferð en ekki launastefnan hér.

Gamla hindrunin að það sé of mikil röskun og óhagræði í því að flytja búferlum til útlanda vegna vinnunnar er ekki lengur fyrir hendi.

Ég þekki mörg dæmi um Íslendinga sem búa yfir dýrmætri menntun, reynslu og færni í sínni atvinnu, sem eiga heima áfram hér á landi þótt þeir vinni erlendis, til dæmis á Norðurlöndunum.  

Þeir vinna í ákveðinn tíma, til dæmis í tvær vikur erlendis, en fá siðan frítt far fram og til baka til á víxl til þess að koma hingað heim eiga frí í eina viku eða jafnvel lengur og fara aftur utan til vinnu. Eru samt á mun hærri launum erlendis en hér.

Ég þekki meira að segja færan íslenskan lækni, sem er kominn á eftirlaun, en býðst vinna erlendis, þar sem hann getur verið til skiptis þar við vinnu og hér heima í fríi, fær tvöfalt hærri laun þar en hann fengi hér og fríar ferðir á milli.  

Mörgum kann eðlilega að líka þetta stórilla og finnst vera í gildi hjá heilbrigðisstéttunum gamla upphrópunin og hótunin "peningana eða lífið!"

En þá væri gagnrýnendum hollt að líta í eigin barm og skoða, hvort þeir sjálfir myndu vilja afsala sér frelsi til þess að sækja vinnu hjá þeim sem býður best.  

Þegar okkur blöskrar þetta og vildum breyta því er ekki hægt um vik. Í Hruninu bjargaði það þúsundum Íslendinga frá atvinnuleysi að geta fengið vinnu erlendis og þúsundir þessara Íslendinga vinna enn erlendis.

Það er því holur hljómur í því þegar gumað er af litlu atvinnuleysi hér. Sá vandi hefur bara verið færður til og við höfum misst dýrmæta starfskrafta úr landinu.

Að sjálfsögðu er nauðsynlegt að höfða til samkenndar og samvisku okkar allra en það verður líka að hafa raunsæjan skilning á eðli málsins og vikja sér ekki undan að horfast í augu við það eins og það er.   

 


mbl.is Alvarlegur læknaskortur blasir við
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Bloggfærslur 3. október 2014

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband