Menningarnýsköpun og heilbrigðiskerfi blæðir.

Það er holur hljómur í fullyrðingum um ahliða uppsveiflu í þjóðlífinu þessa dagana. Þeir sem um uppsveifluna tala virðast aðeins líta aðeins á neyslutölur og hag verslunarfyrirtækja en ekki nýsköpun í menningu, listum og skapandi greinum hugverka á fjölbreyttum sviðum.

Stundum er eins og þessir ráðamenn standi í þeirri trú að svonefnd "íslensk þjóðmenning" fyrri tíma hafi framleitt allt, sem við þurfum á að halda á menningarsviðinu og að nóg sé að rækta það eitt en forsóma í staðinn sköpunarmátt og gleði nútímafólks og ná með því fram sparnaði.

Víst áttum við Íslendingar menningarrisa á fyrri tíð og erum minntir á 150 ára afmæli Einars Benediktssonar á það hve býsn sá maður lagði til íslenskrar menningar og djúprar hugsunar.

En þótt Einar Ben og rithöfundar og tónskáld síðustu aldar hafi verið mikilfengleg fer því fjarri að þau hafi endanlega sagt, sungið og spilað allt, sem við og heimurinn þurfum á að halda.

En manni virðist stundum að ráðamenn okkar haldi það og því sé hægt að skera niður við trog þá, sem veita nýjum hugmyndum og nýrri list inn í þjóðlíf okkar og auðga það og skapa bæði andleg og fjárhagsleg verðmæti.

Ef skrúfað er fyrir það er það ekki bara fjárhagsleg skammsýni heldur ber það líka með sér hnignun og afturför.

En andinn er ekki allt heldur verður heilbrigð sál aðeins til í hraustum líkama.  

Svo er einnig að sjá að sumir telji í lagi að stefna að því að við færumst niður í flokk hinna vanþróuðu þjóða í heilbrigðismálum þannig að hæfileikafólk okkar flytji til útlanda og að hér heima myndist heilbrigðiskerfi lélegrar grunnþjónustu fyrir alþýðuna en hinir ríkari muni einir hafa efni á því að fara til útlanda til lækninga eða skapa tekjur fyrir rándýra einkarekna þjónustu hér heima.

Nú er enn stefnt að skerðingu á nýsköpun á ljósvakamiðlunum. Fækkun þáttagerðarmanna og niðurskurður í töluðu orði fæðir af sér tölvuvalda síbyljutónlist og RUV getur ekki endalaust sótt í gamlar upptökur og flutning endurtekins efnis þótt það sé svo sem ágætt í sjálfu sér á meðan slíkt er gert í hófi.     

   

 

 

 

18 hættu hjá 365 í gær

Viðeigandi staður við hafið.

Það er afar vel til fundið að flytja styttuna af Einari Benediktssyn frá Klambratúni niður að strönd Kollafjarðar. 

Hafið var skáldinu afar hugleikið alla tíð, bæði í ljóðum hans og einnig í tilveru hans síðustu árin, þegar það sat í Herdísarvík og horfði á hafið ólmast við stórskorna ströndina framundan.

Þegar íslensku sálmabókinni er flett sést fljótlega af hverju þeir Einar Ben og Matthías Jochumsson voru kallaðir stórskáld. Sálmar þeirra rísa upp fyrir flesta aðra sálma í bókinni.

Þótt Einar ætti aðeins einn sálm í bókinni sannst samt að magnið skiptir ekki málið heldur gæðin og það er engin tilviljun að sálmurinn með upphafsorðunum "Hvað bindur vorn hug við heimsins glaum.." er jafnmikið sunginn nú við jarðarfarir og fyrir 70 árum. 

 Þar kemur hafið við sögu í frábærum ljóðlínum í 2. erindi sálmsins:

 "Til moldar oss vígði hið mikla vald, 

hvert mannslíf sem jörðin elur.

Sem hafsjór er rís með fald við fald

og falla, en Guð þau telur,

því heiðloftið sjálft er huliðstjald

sem hæðanna dýrð oss felur." 

Styttan af Einari Ben flutt að Höfða

Gæti kveðið niður allar hinar tilgáturnar.

Eins og jafnan þegar dularfullar gátur vefjast fyrir mönnum kemur fram fjöldi kenninga um lausn þeirra, og eru flestar þeirra oftast mjög langsóttar.

Ein tilgátan um hvarf Amalíu Eahart var sú að Japanir hefðu rænt henni og önnur tilgáta var um það að að hún hefði verið njósnari fyrir Japani.

Séu menn loksins nú eftir öll þessi ár nærri því að komast nálægtt hinu sanna er hægt að hreinsa nafn þessarar fræknu flugkonu endanlega þótt seint sé.  

 

 

 

 

Brak úr vél Earhart fundið?