Rússar luma á ýmsum vörum.

Rússar og Íslendingar áttu mikil viðskipti frá árinu 1953 til hruns Sovétríkjanna 1991. 

Samt ríkti svo slæmt ástand einræðis og kúgunar í Sovétríkjunum að stjórnarfar Pútíns kemst ekki í neinn samjöfnuð við það.

Viðskiptin minnkuðu ekkert þótt Sovétmenn réðust inn í Ungverjaland 1956 og Tékkóslóvakíu 1968.

Þessi viðskipti voru jafn farsæl og raun bar vitni vegna þess að aðilar sýndu hvor öðrum gagnkvæmt traust og Rússar reyndu aldrei að nýta sér þau sér í hag í pólitísku skyni.

Stóð þó Kalda stríðið allan þennan tíma.

Þessi viðskipti voru okkur sérstaklega mikilvæg vegna þess, að annars hefði viðskiptabann Breta á íslenskan fisk bitnað harkalega á íslensku efnahagslífi. Rússar komu okkur hreinlega til bjargar þessi erfiðu ár og nafn þeirra sem þjóðar kom aftur upp þegar Bretar settu á okkur hryðjuverkalög 2008. 

Vegna gjaldeyrishafta voru þessi viðskipti hrein vöruskipti og mikilvæg fyrir íslenskan iðnað og verslun, til dæmis fyrir mikinn iðnað á Akureyri, sem hrundi að vísu samtímis hruni Sovétríkjanna. 

Frá Rússum fengum við hrávörur eins og olíu og timbur og auk þess bíla, sem að vísu voru ekki í hinum fíngerða og þróaða gæðaflokki og vestrænir bílar en hins vegar mjög heppilega hannaðir fyrir íslenskrar aðstæður og dugðu því afar vel hér á landi.

Frægt varð þegar því var haldið fram 1958 að Íslendingar hefðu látið rússneskt bensín eða olíu leka í gegnum leynileiðslu til varnarliðs Bandaríkjamanna á Keflavíkurflugvelli!  

Í staðinn fengu Rússar frá okkur fisk, rétt eins og þeir hafa fengið að undanförnu, makríllinn núna, síldin forðum.

Við Íslendingar höfum ekki látið deilur okkar eða hugmyndafræðilegan ágreining við aðrar þjóðir bitna á viðskiptum. Þegar Þorskastríðin stóðu sem hæst keyptum við áfram bíla og ýmsar vörur af Bretum.

Rétt eins og Rússar komu til skjalanna 1953 þegar við áttum í vandræðum, getum við bryddað upp á viðskiptum við þá núna, burtséð frá stjórnarfari Pútíns og deilum við Vesturveldin.

Auk olíu, timburs og fleiri hrávara, framleiða Rússar enn bíla, sem gætu nýst hér á landi. 

Eftir hrun Sovétríkjanna hafa þeir fengið ýmsa tæknilega aðstoð frá vestrænum bílaframleiðendum til að framleiða betri bíla en fyrr. 

Dæmi um það er Chevrolet Niva jepplingur, (sjá mynd) sem að vísu er byggður á grunni Lada Niva. 

Hinn gamli UAZ jeppi, arftaki Rússajeppanas GAZ 69, er enn framleiddur sem UAZ 469 og nú með gormafjöðrun að framam og nýtískulegri vél. Einnig er gamli frambyggði Rússinn UAZ 452 enn framleiddur.  

Hætt er að framleiða Lada Nova fólksbílinn og aðrir hafa komið í staðinn. En Rússar hafa ekki getað hætt að framleiða Lada Niva ( Lada Sport hér á landi ) vegna þess að þessir bílar njóta enn svo mikilla vinsælda, bæði heima fyrir og erlendis og eru farnir að sjást aftur hér á landi. 

Lada Niva var tímamótabíll 1977 og 20 árum á undan öðrum sambærilegum bílum í hönnun.

Nú, eins og þá, var hann einstaklega duglegur við íslenskar aðstæður og er það jafnvel frekar nú en þá vegna þess hve að flestir vestrænu "jepplingarnir, "sportjepparnir" og "jepparnir standa ekki lengur undir nafni hvað torfærugetu snertir.

Ég notaði Lada Niva á árunum 2010 til 2013 og þeir gáfust vel, fóru alltaf í gang og biluðu aldrei svo mikið að þeir yrðu óökufærir. Smábilanir gátu samt látið á sér kræla sem fyrr.

Núna standast þeir vestrænar kröfur um mengun og fleira og yrðu langódýrustu jepparnir á markaðnum hér ef þeir yrðu flyttir inn, hvort sem það yrði í vöruskiptum eða ekki.

Og það eru meira að segja framleiddir lengri gerðir Lada Niva, með fimm dyrum.  

 

 

 

 

„Látum aðrar þjóðir um fjandskap við Rússa“

Af hverju má hraunið ekki heita Holuhraun?

Í ótal gosum úr Heklu hafa hraun runnið yfir eldri hraun að meira eða minna leyti án þess að ástæða hafi þótt til að finna einhver alveg ný nöfn á þau. 

Hluti af gígunum, sem Holuhraun rann úr 1797, gaus að nýju í ár og hluti af nýja hrauninu hefur runnið yfir hið eldra Holuhraun. 

Þess vegna er erfitt að skilja, af hverju það er einhver sérstök þörf á því að vera að klína nýju nafni á Holuhraun hið nýja. Bara til þess að útlendingar lendi í enn meiri vandræðum en hingað til við að læra íslensk örnefni og framburð á heitunum Bárðarbunga og Holuhraun. 

Nornahár eru ekkert sérstakt eða nýtt fyrirbrigði í eldgosum hér á landi, heldur margar sagnir um þau. Við yfirferð mína á sjónvarpsmynd frá 1983 um Skaftárelda er til dæmis getið um nornahárin í því gosi, og datt engum þá í hug að nefna Eldhraunið Nornahraun.

Í síðasta gosinu í nágrenni við Holuhraun, sem var Öskjugosið 1961, rann lítið hraun niður Öskjuop sem engin þörf þótti að finna eitthvert sérstakt nafn á.

Ef menn vilja endilega nefna nýja Holuhraunið sérstöku nafni má bara nota heitið Holuhraun hið nýja.

Heitið Flæðahraun, sem nefnt hefur verið, er skárra en Nornahraun, en þó halda Jökulsárflæður sér enn að mestu vestan við Holuhraun og gefa frá sér sömu sandstormana og fyrr þegar viðrar til þess.

Já, af hverju má ekki tala áfram um þennan stað sem Holuhraun?  

Nornahraun orðið 81 ferkílómetri

Ókeypis auglýsing fyrir landið okkar.

Ég hef áður sagt frá því að á ferð milli Reykjavíkur og Akureyrar 1975 tók ég uppí bílinn bakpokaferðalang þýskan og fékk hann að verða samferða norður. 

Þegar ég sagði öðrum frá þessu urðu margir hneykslaðir, því að einmitt um þær mundir var mikið um það rætt hve óæskilegt væri að gera neitt fyrir þá "umrenninga" og "bakpokalýð" sem kæmu til landsins. 

Nær væri að reyna að fá ríka fólkið hingað. 

Það gleymdist í allri hneykslunarumræðunni að þessi "bakpokalýður"  samanstóð að miklu leyti af fátækum námsmönnum, sem síðar yrðu háskólafólk eða fólk með háar tekjur. 

Engum datt heldur í hug að nokkur þessara "umrenninga" myndi vilja koma aftur til Íslands. Menn höfðu ekki meiri trú á aðdráttarafli landsins en þetta. 

Puttaferðalangurinn frá 1975 varð háskólaprófessor og hefur um áratuga skeið komið til Íslands með 30-40 manns í hvert skipti. Hann er einn þeirra útlendinga sem hafa séð það gildi einstæðrar náttúru landsins sem okkur hefur verið svo lengi hulið.

Japanir náðu tökum á bandaríska bílamarkaðnum á áttunda áratugnum með því að selja námsmönnum ódýra bíla, og stækkuðu síðan bílaúrvalið þegar námsmennirnir urðu vel stætt langskólagengið fólk.

Útlendingarnir eru besta auglýsingin fyrir landið, bæði ríkir og fátækir, og þar að auki ekki einasta ókeypis auglýsing, heldur borga þeir i raun fyrir að auglýsa landið.  

 

Íslandsferð Beyoncé í myndum