Ádrepa Ólafs B. Schram ætti að vera skyldulesning.

"Það er verið að gera tvö ræsi á Dómadalsleið." Þessi eina setning í viðtali við Ólaf B. Schram hringir bjöllum. Hver er að gera ræsi á þessari leið?  Varla Vegagerðin sem á ekki einu sinni pening til að viðhalda stofnvegum í byggð ? 

Dómadalsleið hefur verið dásamleg "safari" leið og fengið að vera í friði fyrir mannvirkjaáráttunni fram að þessu.

Lá eitthvert mat á umhverfisáhrifum að baki því fara að hrófla við leiðinni?  Var haft samráð við þá sem hafa viljað þessa leið óbreytta og leitað eftir áliti þeirra á því að fara að raska henni?

Er ætlunin að halda áfram í þessum dúr bæði á þessari leið og öðrum, sem eru líkar henni?

Eitt sinn bauð Kjalvegur upp á stanslaust ævintýri frá Gullfossi niður í utanverðan Blöndudal. Það þurfti að þræða vegarslóða og aka yfir ár og læki. 

Nú þarf ekki að fara yfir svo mikið sem sprænu á leiðinni. Mestöllum nyrðri hluta leiðarinnar hefur verið breytt í virkjanasvæði með upphækkuðum vegi og sama hefur verið gert við syðri hluta leiðarinnar alveg norður undir Hvítárvatn.

Gott og vel, það er búið og gert. En það virðist hvergi nærri vera nóg fyrir mannvirkjafíklana.  Þarf endilega að taka aðrar fyrrum hliðstæðar leiðir og fara eins með þær?  

Viðtalið við Ólaf B. Schram ætti að vera skyldulesning fyrir alla þá sem þurfa að dýpka og víkka skilning sinn á því hvernig við umgöngumst náttúru Íslands, því að hitt sjónarmiðið, að skapa alls staðar "fullkomið aðgengi" sem þýðir að lokum upphækkaða malbiksvegi með 90 kílómetra hámarkshraða fyrir alla bíla um óbyggðir landsins og virkjanamannvirki hvar sem litið verður, mun fella sérstöðu landsins eins og Ólafur orðar það.  

Skjaldarmerki Utah ríkis í Bandaríkjunum er steinboginn "Delicate arch" eða "Viðkvæmi bogi" í Arches þjóðgarðinum.

Ef Íslendingar væru ráðamenn í Utah væri fyrir löngu búið að leggja malbikaða hraðbraut beinustu leið að boganum.

En í staðinn hefur þess verið gætt að stórt svæði umhverfis hann sé ósnortið land.

Síðustu kílómetrana er aðeins hægt að komast gangandi eftir slóð sem fætur ferðamanna hafa búið til og liggur í byrjun fram hjá kofa, sem veiðimaður bjó í fyrrum, og sýnir hvernig fyrstu landnemarnir þarna lifðu, en síðar er gengið um klappir og óslétt land um auðnir þangað til komið er að þessu skjaldarmerki Utah. 

Hvers vegna eru jarðýturnar og stórvirku tækin ekki fyrir löngu búnar að búa til "fullkomið aðgengi"?

Af því að ferðamaðurinn á að fá að upplifa það sama og hinir fyrstu, sem komu að þessum steinboga og féllu í stafi yfir honum, svo að hann var gerður að skjaldarmerki ríkisins. 

Þetta er krafan um upplifun og ævintýri en ekki þægilega og hraða rútuferð.

Þetta virðast menn ekki skilja í hinu íslenska stjórnleysi og umgengni við náttúruna sem byggist á fyrirbærinu "áunnin fáfræði."  

Í morgun heyrði ég talað í útvarpi um skógrækt þvert yfir hálendið um Sprengisand. Það á líka að gera háspennulínu af stærstu gerð og tvær virkjanir á þeirri leið með tilheyrandi virkjanavegum.

Bara lítið dæmi um það sem er að gerast og er umræðuefni Ólafs B. Schram.  

 

 

Ísland er að verða útjaskað

Bara "væl" í vinstri mönnum ?

Sífellt koma fram fleiri og fleiri vísbendingar um ófremdarástand á húsnæðisleigumarkaðnum. Enda þótt ekki hafi tekist ao koma öllum þeim íbúðum í notkun sem byggðar voru fyrir Hrun og þær standi auðar, verður ójafnvægið milli framboðs og eftirspurnar til þess að leiguverðið fer hækkandi.

Þegar á þetta er bent heyrist það hjá þeim, sem vilja að ekkert sé gert í þessum málum, að þetta sé bara "væl í vinstri mönnum, sem séu að leita að tækifærum sem vandræði annarra gefi þeim."

Að nefna orðið "vandræði" er að vísu játað að hluta til að ástandið sé slæmt og fari versnandi, en síðan bætt við að ný könnun Landsbankans sýni, að ástandið sé verra í nokkrum löndum í Evrópu.

Og þar með er þetta bara allt í lagi og alger óþarfi að grípa inn í lögmál markaðarins á þessu sviði.

Allir stjórnmálaflokkar á Íslandi hafa einhvern tíma á ferli sínum sinnt þessum málum á einn eða annan hátt.

Það væri miður ef þeir gerðu ekkert núna, því að þeir sem verst fara út úr ástandinu á leigumarkaðnum eru einstæðir foreldrar, öryrkjar og aðrir, sem minna mega sín.   

 

500 vildu leigja eina íbúð

Drögum lappirnar. Mest mengandi bílafloti Vestur-Evrópu.

Við Íslendingar ættum að vera í fararbroddi meðal þjóðanna varðandi umhverfisvænan bílaflota.

Með allt okkar ódýra rafmagn og möguleika á framleiðslu vistvænna orkugjafa ættum við að vera með fleiri rafbíla og blendingsbíla af ýmsu tagi en nokkur önnur þjóð og þar með sjálfstæðari orkubúskap en nokkur önnur þjóð.

En þetta er þveröfugt. Fram að Hruni þegar verktakagræðgisbólan var í hámarki voru pallbílar með lægri opinber gjöld en aðrir bílar og þeim var mokað inn. Ég þekki ótal dæmi um það að menn keyptu sér að óþörfu stærstu og eyðslufrekustu bílana bara vegna þess að þeir töldu sig græða þeim mun meira sem aflátturinn í krónutölu var hærri.

Sama fyrirbærið og þegar Íslendingar hylltust til þess á dögum fyrstu sólarlandaferðanna að drekka sem mest ódýrt áfengi, af því þeim mun meiri sem drykkjan væri, því meiri væri gróðinn.

Ameríski pallbílsdrekinn varð að þjóðartákni á græðgisbólutímanum þegar hátt gengi krónunnar sá í viðbót til þess að kaupverð hans varð bara af þeim sökum 30-40% minna en ef allt hefði verið eðlilegt.

Það þarf að fara til Austur-Evrópu og Rússlands til að finna minna mengandi bílaflota.

Eyðslutölurnar, sem gefnar eru upp og miðað við, segja ekki allt vegna þess að í okkar kalda loftslagi eyða bílar, einkum bensínbílar, mun meira eldsneyti, einkum í bæja- og borgarsnatti, en samsvarandi bílar erlendis.

Við erum einfaldlega með mest mengandi bílaflota í Evrópu, einkum vegna þess hvað við sitjum uppi með marga af eyðsludrekunum frá því fyrir Hrun.   

Hve mikið mengar bílaflotinn?