Getur markvörðurinn þvingað fram stangarskot?

"Sætt er sameiginlegt skipbrot" segir máltækið og kannski er hægt að nota það um leiki Íslendinga og Tékka gegn Svíum sem sárabót að Svíarnir skyldu vinna miklu stærri sigur á Tékkum en okkur. 

Sænski markvörðurinn lék enn stórt hlutverk og þegar við slíkan mann er að etja, geta sóknarmenn ýmist farið á taugum eða farið að taka aukna áhættu í skotum, til dæmis með því að reyna að hitta bláhornin. 

En því nær sem miðað er stöngum og þverslá, því meiri hætta á því að boltinn fari í tréverkið. 

Og kannski má á vissan hátt skrá óvenju mörg stangarskot Arons Pálmarssonar í leiknum gegn Svíum sem varin skot. Hver veit?

Svíar unnu 14 marka sigur

Segulómun í gær út af "parkour" og "freerun"?

Ég fór í segulómskoðun í gær út af 35 ára gömlu meiðsli í sjöunda efsta hryggjarlið, eða neðsta hálslið, sem er farið að hrjá mig meira en áður síðustu mánuði. Það lýsir sér í vaxandi verkjum sem trufla svefn á næturna og hamla hreyfigetu og afli hægri handleggjar, þó ekki enn í það miklum mæli að það sé enn orðið bagalegt. 

Verstu hreyfingarnar eru raunar þær fínustu, einkum að skrifa og vélrita. Hugsanlega stefnir í aðgerð vegna þessara gömlu meiðsla, en vegna nálægðar við efsta hluta mænunnar hefur slíkt verið látið bíða hingað til og verður kannski að bíða enn um sinn.    

Kannski má flokka þetta meiðsli undir misheppnaða tilraun til að iðka "parkour" eða "freerun" og stundum hef ég sagt að framkvæmd á laginu "Sveitaball" hafi verið það hættulegasta sem ég hef tekið mér fyrir hendur um dagana.

Málavextir voru þeir að í síðasta erindi Sveitaballs á Sumargleðiskemmtun á Kirkjbæjarklaustri lék ég ofurölvi mann sem skjögrar á miklum hraða alveg fram á ystu brún sviðsins án þess að fara fram af, en falla síðan í gólfið með miklum látum. 

Þetta hafði ég gert mörg hundruð sinnum áður án vandkvæða. En í þetta sinn misreiknaði ég mig örlítið þannig að upp kom sekúndubrot þar sem fyrirsjáanlegt var að ég myndi fara fram af sviðinu.

Sviðið var óvenju hátt og á þessu örlagaríka sekúndubroti fannst mér ég geta farið heljarstökk fram af sviðinu. Það var fráleit ákvörðun, því að ég hafði aldrei á ævinni farið heljarstökk.

Stökkið misheppnaðist algerlega, ég komst aldrei nema helming þess og kom niður beint á hausinn.

Jón bróðir minn og Petra kona hans sátu á fremsta bekk og sögðu eftir á að þeim hefði ekki dottið annað í hug en að ég hálsbryti mig.

En ég slapp, þótt ég væri með nokkra verki í bakinu fyrstu vikurnar á eftir.

Liðu nú fimm ár og enn tók ég Sveitaball á nokkrum tugum skemmtana í Broadway og fór þá kollhnís aftur á bak á sviðinu í öll skiptin.

Þá hnykkti ég á fimm ára gömlu meiðsli og varð fyrir bragðið að fara í hálskraga og hætta keppni í ralli á miðju keppnistímabili og hef aldrei jafnað mig að fullu síðan, enda eru opin fyrir taugarnar út í handleggina klemmmd báðu megin á sjöunda hálslið. 

Þess vegna er hægt að segja, með hliðsjón af ummælum sjónarvotta 1979, að flutningur lagsins Sveitaball sé það hættulegasta sem ég hef gert um ævina.

Parkour og freerun eru augljóslega ekki hættulausar íþróttir, og fimleikar, skíðafimi og margt fleira er líka hættulegt. Allt slíkt kostar fyrirfram könnun á aðstæðum og getu, þjálfun og mat á "útreiknaðri áhættu".

Akstur í Formúlu eitt hefur kostað mörg mannslíf og örkuml, en þó slasaðist Mikael Schumacher sig lífshættulega á skíðum við svipaða iðkun og gengur og gerist.

Einn af þekktustu fjallgöngumönnum síðustu aldar slapp oft ævintýralega í fjallgöngum sínum, en endaði þó daga sína fjörgamall með því að hrasa á leið niður úr ræðustóli, hálsbrotnaði og dó.  

 

Sumir hringja á lögguna

Einu sinni flönuðu ístrur í sjónvarpsfréttum.

Það þarf ekki bein mismæli til þess að brengla merkingu orða í beinni útsendingu. 

Í sjónvarpsfréttum fyrir nokkrum áratugum var svo að skilja á fréttaþulnum að ístrur væru að flana austur við Þjórsá en það var leiðrétt eftir fréttina og beðist velvirðingar á því að þulurinn hefði haldið að orðið, sem hann var að lesa, þýddi allt annað en það þýddi.

Hann skipti orðinu þannig í atkvæði í lestrinum, að það hljóðaði eins og "ístru-flanir" en það átti að vera "ís-truflanir", skrifað "ístruflanir". 

Þessar ístruflanir voru vandamál við Búrfellsvirkjun áður en fleiri virkjanir komu þar fyrir ofan.

Ég átti afar auðvelt með að skilja og fyrirgefa þessi mistök, því að sjálfur hafði ég sem unglingur á gangi eftir Austurstræti undrast það þegar ég gekk annars hugar út úr bókaverslun Ísafoldar og sá að komin var verslun við hliðina með ensku nafni, sem mátti skilja sem svo að þar væru seldar blekfyllingar í pennana í bókaversluninni. Þótt mér það undarlegt.

Ég skipti nefnilega nafni verslunarinnar vitlaust í atkvæði þegar ég las nafnið: "Re-fill", borið fram "rí-fill" með áhersluna á seinna atkvæðinu.

Ég áttaði mig hins vegar á misskilningnum þegar ég leit inn fyrir búðargluggann og sá þar mikið af ullarvörum en engar blekfyllingar eða ritföng!

Auðvitað hét versluninn "Refill", nánar tiltekið hannyrðaverslunin Refill.   

  

Tilnefndi kúk til Óskarsverðlauna