"Let it be done!...", - kýlum á þetta!"

Engin þjóð á eins mikla möguleika og Íslendingar til þess að taka í notkun hreina og endurnýjanlega orku í eigu þjóðarinnar sjálfrar og verða óháð innflutningi á jarðefnaeldsneyti.

Það er ekki aðeins fjárhagslegt atriði og snýst um gjaldeyrissparnað, heldur öryggisatriði ef eitthvað ber útaf um olíuflutninga til landsins.

Mjög litlu munaði í bankahruninu 2008 að stóru olíuskipi á leið til landsins yrði snúið við, og það hefði getað haft afar truflandi áhrif á samgöngur landsmanna það haust.

Miklar framfarir hafa orðið í smíði rafknúinna farartækja, einkum varðandi rafhlöður, og góð von er til þess að enn meiri framfarir geti orðið í smíði þeirra.

Rafvæðingin getur orðið allt frá rafknúnum reiðhjólum upp í stóra flutningabíla.

Reglur um tíu tíma hvíld bílstjóranna falla eins og flís við rass á tímanum, sem það tekur að endurhlaða rafhlöður bílsins, sem hann ekur, upp í topp.

Norðmenn veittu ýmsar ívilnanir, þegar þeir voru að koma rafvæðingunni í gang, og fyrir bragðið urðu 13% rafbílar 13% af bílainnflutningi þeirra.

Ívilnanirnar urðu miklu meiri en hér á landi, svo sem frítt í stæði og í jarðgöngum og heimild til að aka á akreinum almenningsvagna.

Nú er komið nóg af brostnum vonum vegna svikinna loforða, og í staðinn komi tími til að láta verkin tala.

Þar er baráttugleðin lykilatriði.  

"Aðgerðin "Orkuskipti - koma svo!", sem heyrir undir verkefnið "Aðeins ein jörð", hefur reynst mér mjög gefandi, þótt enn sem komið er, sé tap á því vegna kostnaðar við hjólaferð frá Akureyri til Reykjavíkur og gerð tónlistarmyndbandins "Let it be done!" sem hægt er að skoða á YouTube með því að slá upp slóðinni     https://youtu.be/y_rFz-gF5dg

Myndbandið felur í sér táknræna ferð á rafhjólinu Náttfara "on a yourney to a fight that must be won!"  

Leiðin liggur frá Reykjavík um Þingvelli og Geysi en síðar koma fleiri við sögu, bæði fólk, farartæki og orkugjafar, og leikurinn berst um víðan völl, til Mývatns og allt til Þýskalands og Eþíópíu.

Á meðan er sungið nokkurs konar uppkast að stefnuyfirlýsingu eða takmark núlifandi kynslóða jarðarbúa, eldri og yngri, í tilefni af loftslagsráðstefnu Sameinuðu þjóðanna, sem hefst næstkomandi mánudag í París og stendur til 11. desember. Undir söngnum má stíga einfalt dansspor, sem sýnt er í myndbandinu og ber heitið "Framfaraskref" eða "Progressive step". 

Og textinn er svona.

"Framfaraskref!"

 

Let it be done! Come on, let´s have fun

on a journey to a fight, that must be won!

 

We are the generations that start cleaning up the earth!

We are the generations that shall giv new vision birth,

spurting over obstacles up every slope and hill

with ever growing endurance and strenght and faith and will! 

 

With power from clean energy we light the brightest beam!

With power from our deepest hearts because we have a dream!

By using all our wit and guts we sweep through storm and rain

to undertak enormous task, defying weariness and pain! 

 

Let it be done!  Fighting spirit and fun!

Bicycles on the run!

Father and mom!  Daughter and son!

Electric bikes for everyone!

 

Across the ocean, over valleys, thundering through the sky

to promised land of love and peace our minds are flying high!

Sustainable developemet shall prosper everywhere

from the seabeds over continents up through the atmosphere!

 

We are the rangers, pledged to save the nature of the earth!

We are the generations that shall give it´s life new birth!

Let´s rinse the water, clean the air to give us healty breath,

fighting for environment against it´s bitter death!

 

Let it be done! Come on, let´s have fun!

El-cars are on the run!

Father and mom! Daughter and son!

Solar-cars on the run!

 

Mission and fun!

Love and peace for everyone

when the battle is won!

Food and health, said and done!

Human rights for everyone!

Life on earht on the run!

Let it be done!   

 

 

 

 

Gætu náð markinu hraðar

Einna erfiðast fyrir opinberan rekstur.

Áhrif mikilla kauphækkana koma að hluta til öðruvísi fram nána en á árum áður, vegna þess að miklu stærri hluti launþega vinnur við opinbera þjónustu en áður var.

Fulltrúar almennings sem stjórna þessum fyrirtækjum og stofnunum eiga erfitt með að draga stórlega saman þjónustuna til þess að geta borgað mun hærri laun.

Stundum er þetta brosleg hringekja: Sami fólkið og þiggur hærri laun, leggur til að það þurfi að borga hærri skatta eða hærri laun fyrir þjónustuna sem veitt er, - eða þá að draga þjónustuna saman á þann hátt, að við er ekki unað.

Áhrif af miklum launahækkunum eru að koma fram í opinbera geiranum, t. d. 13 milljarðar í heilbrigðiskerfinu, en fjölmargar opinbera stofnanir og fyrirtæki eiga eftir að endurskoða þjónustugjöld eða fá til sín skattahækkanir.

Stór hluti launahækkana á þenslutímum rennur í neysluskatta og draga úr nauðsyn á hækkun beina skatta, en engu að síður er ekki útséð um það, hvað verðbólgan verður mikil.   

Stórlega ýktar fregnir af verðbólgu?

Þingmenn Reykjavíkur kyngdu samgöngubótum fyrir Álftanesveg.

Þingmenn Reykjavíkur kyngdu þeim bita eftri Hrun að engar bitastæðar endurbætur á vegakerfi Reykjavíkur yrðu fram til ársins 2020, heldur skyldi lögð gersamlega óþarfur Álftanesvegur á fölskum forsendum, sem áður hafa verið raktar í blaðagrein í Morgunblaðinu fyrir tveimur áruum. 

Gefnar voru þær forsendur fyrir nýjum vegi, að umferðin væri of mikil, vegurinn of hættulegur og nýr vegur frá grunni væri eina lausnin.

Hið rétta var að umferðin var langt fyrir neðan þau viðmiðunarmörk sem í gildi voru og eru varðandi breikkun, 22 vegakaflar með meiri slysatíðni á höfuðborgarsvæðinu og að ef menn vildu endinlega gera Álftanesveg betri hefði verið auðvelt að gera það á margfalt ódýrari hátt en að leggja nýjan veg.

Nú blasir nýi vegurinn við. Leiðin hefur lengst um 100 metra á leiðinni úteftir, þegar aka þarf um nýtt hringtorg, og í báðar áttir er ekið um lengstu blindbeygju á Íslandi eftir því sem næst verður komið. 1100 metrar úteftir og 1500 metrar inneftir.

Mun lengri hluti nýja vegarins er blindur en var á gamla veginum, sem þar að auki bauð upp á möguleika til að minnka blindbeygjur. Nýi vegurinn er ekki hættuminni en hinn gamli var heldur  er því jafnvel öfugt farið.

Þegar ákveðið var að leggja veginn stóð til sameining Garðabæjar og Álftaness, en eftir hana hefði ríkið losnað við að leggja veginn.

Þingmenn Reykjavíkur liðkuðu því til fyrir því að hægt yrði að velta kostnaði við óþarfan veg yfir á íslenskan almenning með því að afsala Reykvíkingum möguleikum á vegabótum í allt að áratug.  

Sundabrautin ofan í skúffu