Ekkert af þessu kom fram þegar 3-400 milljörðum var lofað.

Það kveður við annan tón núna hjá Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni forsætisráðherra en fyrir síðustu kosningar. Þá var það minnsta mál í heimi að gefa kjósendum loforð um 3-400 milljarða króna beint í vasann eftir kosningar sem fengjust léttilega af "hrægömmum og vogunarsjóðum."f

Nú telur hann upp ótal hindranir á því að hægt sé að ná þessum peningum þótt hann láti í hinu orðinu í veðri vaka tveimur árum eftir kosningar, að loforðin verði uppfyllt.

Varaformaður hans var alveg hissa á því í útvarpsfréttum að flokkurinn væri með svona lítið fylgi miðað við það að hann hefði efnt kosningaloforð sín!  

Nú er sagt að við hefðum sjálf átt að gerast "hrægammar" þegar allt hrundi, rétt eins og að við hefðum þá, í raun gjaldþrota þjóð án hjálpar, átt nóga peninga til að gera góð kaup á "brunaútsölunni".

Við hefðum getað orðið skuldlaus á undraskömmum tíma og í pottinum hefðu verið 2500 milljarðar króna, sem gæfu svo mikla vexti fyrir þá sem þær ættu, að hægt væri að halda fyrir það Ólympíleika út í hið óendanlega!

Af máli SDG má ráða að alla þessa dýrð og auðæfi hafi þávernandi stjórnvöld haft af okkur Íslendingum með því að fara ekki að ráðum Framsóknarmanna og kaupa kröfurnar í þrotabúin!

Það er að vísu apríl en ekki 1. apríl. Á maður að trúa þessu?

Það hefur verið giskað á að Hrunið allt af völdum íslenskra fyrirtækja í eigu Íslendinga hafi numið í heild allt að 10 þúsund milljörðum króna eða jafnvirði sex ára þjóðarframleiðslu Íslands.

Nú er manni sagt að út úr þessu hefðum við Íslendingar getað fengið 2500 milljarða á silfurfati veturinn 2008 til 2009 og gróða upp á Ólympíuleika út í hið óendanlega.

Hafi það virkilega verið hægt fyrir þjóð með 10 þúsund milljarða gjaldþrot á bakinu að kaupa ígildi 2500 milljarða, hvaðan áttu þeir peningar að koma?

Og ef þetta var í raun og veru hægt, hvernig litu slíkar þúsunda milljarða hundankúnstir út siðferðilega fyrir þjóðinni og umheiminu. Hve mikla viðskiptavild og heiður í samfélagi þjóðanna hefðum við getað fengið með slíku?

SDG minnist aldri á slíkt heldur bætir í gortið og stærir sig af því hve flokkur hans sé í miklu áliti erlendis, svo miklu að hinir vondu útlendingar skelfist hann. 

"Sáuð þið hvernig ég tók hann!" hrópaði Jón sterki á sínum tíma þegar hann lá í gólfinu. 

Nú raðar SDG upp ótal vandkvæðum sem blasi við að þurfi að fást við tveimur árum eftir að stóru loforðin voru gefin, sem enn örlar ekki hið minnsta á að séu að uppfyllast.

Afsakið að ég nái þessu ekki alveg. Getur einhver útskýrt þetta fyrir mér? 

Kröfuhafarnir njósna og sálgreina

Hefð fyrir svona fyrirvörum.

Af því sem birtist hér á mbl.is af drögum til ályktana flokksþings Framsóknarflokksins er sumt vel bitastætt, svo sem skýr stefna varðandi Reykjavíkurflugvöll, andstaða gegn sölu áfengis í verslunum og það að stefna að rafrænum kosningum og lækka tryggingargjaldið.

Fínt hjá Framsóknarmönnum. 

Það er svo sem ágætt, sem þeir leggja til, að láta allt útvarpsgjaldið renna til RUV, en það er samt engin trygging fyrir afkomu RUV, því að eftir sem áður geta stjórnvöld bara lækkað gjaldið og því engin trygging er fólgin í þessari tillögu hvað snertir afkomu RUV.

Og svipað á því miður við fleira í þessum drögum að ályktunum.

Draumurinn er kristaltær um einbeittan vilja Framsóknarmanna til að Íslendingar gerist olíuvinnsluþjóð og leggi sem stærstan skerf inn í útblástur gróðurhúsalofttegunda á sama tíma og áfram verður sunginn söngurinn um að við séum "forystuþjóð um nýtingu hreinna og

endurnýjanlegra orkugjafa. Kjörorðið: Íslenska olíu á bílana okkar!" er tónninn í olíustefnu þar sem allt verði gert sem unnt er til að vinna olíu af 1100 metra dýpi norður í ballarhafi fyrir söluverð sem er langt, langt fyrir neðan vinnslukostnaðinn.

Ekki er að sjá að Framsóknarmenn hafi lagst í neina vinnu við að greina af neinni dýpt og umfangi eðli þessa máls í samhengi við ástand umhverfis- og orkumálanna nú.  

Fyrirvarinn um "að gætt skuli ítrustu umhverfisvarúðar" er lítils virði, því að þegar búið er að ákveða fyrirfram að fara í olíuvinnsluna sýnir reynslan af svipuðu, að ekki verður aftur snúið.

Svona fyrirvari er af svipuðum toga og "tuttugu ströng skilyrði" Sivjar Friðleifsdóttar vegna Kárahnjúkavirkjunar, sem breyttu nánast engu um hrikalegar neikvæðar óafturkræfar afleiðingar hennar. 

Sum skilyrðin voru hreint bull, svo sem eitt þeirra, sem byggðist á því að gera þúsundfalda skekkju í fjarlægð berggangs frá útfallinu undir Valþjófsstaðafjalli, metrar í stað kílómetra.  

Og í öðru skilyrði var gert ráð fyrir að snemmsumars á hverju ári yrði dreift rykbindiefnum úr flugvélum yfir rjúkandi fok nýfallins leirs af 35 ferkílómetra þurrum botni Hálslóns á til að stöðva leirfokið ! 

Svipað er að segja um það stefnumál Framsóknar nú að leggja skuli rafstreng til Bretlands án þess að hér verði verðhækkanir á rafmagni innanlands eins og orðið hafa í Noregi vegna sölu þaðan til Evrópu. 

Orðin að "áhættu landsmanna beri að lágmarka" segja ekki nokkurn skapaðan hlut heldur eru þau dæmigerður Framsóknarfyrirvari. 

Síðan ég var í sveit hjá eðal stuðningskonu þessa "frjálslynda félagshyggjuflokks" sem var með náttúruverndarsinnann Eystein Jónsson í forystusveitinni og hugsjónin var að skila landinu betra til afkomendanna en það var þegar tekið var við því af forfeðrunum, hefur mig alltaf langað til að kjósa Framsóknarflokkinn. 

En aðeins einu sinni, 1974, kaus ég hann, og sé raunar eftir því, því að flokkurinn hefur eftir tíð Eysteins Jónssonar verið í forystu í "hernaðinum gegn landinu" eins og Nóbelskáldið nefndi það og sæstrengurinn mikli mun tryggja það að þeim hernaði verði haldið enn skefjalausar áfram en hingað til ef þau öfl ráða áfram sem hafa knúið stefnu flokksins á þá braut, sem hún hefur verið. 

Þó ber að geta þess að ljós í myrkrinu birtist í fyrsta sinn í vetur þegar Sigrún Magnúsdóttir umhverfisráðherra lýsti yfir því að henni hugnaðist ekki mannvirkjabelti norður yfir hálendið og heldur ekki hve margir virkjanakostir væru á leið inn á í virkjanaflokk úr verndarflokki og biðflokki. 

"Frjálslyndur flokkkur?" Varla borgarfulltrúarnir. Tillagan um heimild lögreglu til forvirkra aðgerða sýnist vera upplegg til að keppa við Sjallana um að efla lögregluríkið. 

"Félagshyggjuflokkur?" Lítið sást af því þegar Búnaðarbankinn var færður einkavinum á silfurfati í upphafi græðgisvæðingarinnar og bankabólunnar í boði stjórnarstefnunnar sem leiddi til Hrunsins.

Stjórnarfarslegar umbætur? Framsóknarflokkurinn gerði það að skilyrði fyrir að verja stjórn Jóhönnu Sigurðardóttur vantrausti að loforðið frá 1943 um nýja stjórnarskrá yrði efnt og tók þá forystu í þessu máli.

En eftir kosningarnar var blaðinu markvisst snúið við svo rækilega, að fólk verður hissa þegar það er minnt á að svona hafi þetta nú verið.  

 

Tillögur Framsóknar til flokksþings