Hinir ósnertanlegu úr tengslum við veruleikann.

Launahækkanir og háar arðgreiðslu til hæst launuðu stjórnarmanna og eigenda stórfyrirtækja eru eins og blaut tuska framan í launþega og almenning.

Fólk spyr: Hvernig geta þessi menn verið svona firrtir, að sjá ekki hvaða tjóni þetta geti valdið á viðkvæmasta tíma í vinnudeilum.

Svarið er einfalt: Þessir menn þurfa ekki að taka afleiðingunum, sem fremferði þeirra getur valdið fyrirtækjunum. Þeir vita að þeir bæði ákveða að sitja áfram og á hvaða kjörum þeir gera það og þeim virðist alveg sama um hag fyrirtækjanna þegar kemur að völdum, hagsmunum og gróðafíkn þeirra sjálfra.

Þeim virðist alveg skítsama um það þótt fyrirtæki þeirra og atvinnugreinin, sem hún er hluti af, geti skaðast á framferði þeirra, vegna þess að þeir eru "hinir ósnertnanlegu," "the untuchables."   


mbl.is „Lýsir bæði taktleysi og siðleysi“
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Menn sigldu til Íslands fyrir Krists burð. Var Grenlöður írsk?

Fornleifafræðingur einn hefur tjáð mér, að hann telji fornleifafræðilega séð meiri líkur á að Rómverjar og jafnvel Fönikíumenn eða þjóðflokkur einn í Gallíu, sem stundaði siglingar, hafi komið hingað á undan Írum og Norðurlandabúum.

Sesar stóð fyrir ferð Rómverja til Englands fyrir Krists burð og talsvert fyrr hefur siglingatækni helstu siglingaþjóðanna við Miðjarðarhaf verið orðin slík, að siglingar til Íslands voru vel mögulegar.  

Þótt Landnáma saga sé í megiatriðum rétt, er víða hægt að finna í henni missagnir. 

Þannig segir sagan að Skúmur hafi numið land og búið á Skúmsstöðum í Landeyjum. 

Þar skammt frá er Skúmsstaðavatn, sem á að hafa dregið nafn af Skúmi og Skúmsstöðum. 

Þegar flogið er yfir þetta vatn sker í augun að það er áberandi brúnleitt og öðruvísi en önnur svipuð vötn á Suðurlandsundirlendinu. 

Vötn með þessum lit heita Skomsjö á Norðurlöndum, - Skúmsvatn á Íslensku. 

Þess vegna er lang líklegast að vatnið hafi fyrst fengið nafnið Skúmsvatn, þar á eftir fékk næsti bær nafnið Skúmsstaðir og þá var nærtækt, eins og víðar á Íslandi, að finna upp nafn á manni, sem héti Skúmur. 

Og ekki var síður mikils um vert að staðfesta norrænt landnám sem best á þessum stað. 

Við Arnarfjörð norðanverðan er Grenlöðareyri og segir í sögunni: "Grenlöður hét kona. Hún var írsk." 

Þórhallur Vilmundarson tætti þetta skemmtilega í sundur í fyrirlestri og benti á örnefnið Grenivík sem dæmi um afbökun á upprunalegum nöfnum. 

Ekkert grenitré hefur nokkurn tíma verið við Grenivík fyrr en í fyrsta lagi á þessari öld.

Einkennilegt væri ef greni refs hefði verið tilefni nafnsins Grenivík.  

Fyrir ofan Grenivík er hins vegar Grenjudalur sem augljóslega dregur nafn af á, sem hefur upphaflega heitið Grenja, þótt síðar hafi þetta snúist við þannig á núna heitir áin Grenjudalsá.

Samanber bærinn Öxl undir Axlaröxl og Skarðsskarð fyrir ofan bæinn Geitaskarð í Húnavatnssýslu. Skarðið og fjallsöxlin hafa augljóslega komið fyrst en síðan hefur málið snúist við. 

Það er alkunna á Íslandi, að ár og fossar dragi hafn af hávaða, samanber nöfnin Dunkur, Dynkur, Glymur, Gjallandi.

Þórhallur taldi því líklegt að áin sem fellur um Grenlöðareyri við Arnarfjörð hafi heitið Grenja eða Grenjulöðursá og eyrin Grenjulöðurseyri eða Grenjlöðurseyri. 

En síðar hafi eins og svo víðar annars staðar orðið til þægileg mannanafnaskýring: "Grenlöður hét kona. Hún var írsk."

Hinum megin við fjörðinn eru Ketildalir. Þegar horft er á þá í fjarlægð sést vel að ketillag þeirra, sem líkist íhvolfum kötlum, og þessi mikli fjöldi þeirra í beinni röð út með firðinum, er einstakt landslag, eitt af helstu undrum Vestfjarða.

Í Landnámu segir hins vegar: "Ketill hét maður og nam land í Ketildölum."  

Það var ekki tilviljun að Ari fróði setti inn fyrirvara um sannleikann í Landnámu: "En hvatki er missagt er í fræðum þessum ber að hafa það er sannara reynist." 


mbl.is Segir Kverkhelli frá um 800
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ferðamenn koma til þess að upplifa íslenska veðrið.

1993 gláptum við Helga undrandi á ferðafólk, sem stóð á suðvestrurströnd Írlands og lét suðvestan belginginn ausa yfir sig saltstorknu sjóroki, sem er svo algengt þarna, að trén er u lauflaus sjávarmegin. 

Þetta ferðafólk var komið þangað um mjög langan veg, flest frá Miðjarðarhafslöndum, allt austan frá Grikklandi, Tyrklandi og Krít, og var að aka hinn svonefnda Kerry-hring þar sem hægt er að fara inn á milli fjallanna upp í bæinn Killarney, en þar er oft rof í regnskýjahuluna, sem sólin brýst í gegn. 

Þetta fólk var alsælt með upplifunina af því að kynnast svona ólíku veðri og aðstæðum á einum degi og sagðist einmitt hafa komið til þess að soga í sig saltrok haföldunnar, sem væri komin að ströndinni alla leið frá Ameríku. 

Heima hjá sér hefðu þau meira en nóg af 30 stiga hitasvækju og heiðríkju. 

Fyrirsögnin "komu aftur þrátt fyrir veðrið" lýsir þeirr þrálátu hugsun okkar Íslendinga að íslensku umhleypingarnir fæli útlendinga frá landinu.

Þessi hugsun er alveg á skjön við eitt af lögmálum allrar þjónustu og sölumennsku, að "viðskiptavinurinn hefur alltaf rétt fyrir sér." Sem þýðir að það eru fyrst og fremst þrá og þarfi viðskiptavinarins sem ber að hafa í öndvegi, - ekki þrá og þarfir seljandans. 

Við höfum hugsað og hugsum enn allt út frá okkar eigin þrá eftir sól og hita og laumupokaskapurinn með hið raunverulega íslenska veðurlag og viðleitni til að laða hingað ferðafólk til að skoða helst skóga í sumarsælu hefur byggst á misskilningi gagnvart vaxandi þörf ferðafólks um allan heim fyrir það sem kallað er "upplifunartúrismi," að upplifa eitthvað alveg sérstakt á borð við íslenska náttúru og íslenskt veðurlag, - eitthvað sem alls ekki er á boðstólum í heimalandinu eða öðrum löndum en Íslandi.

Þessi tilætlunarsemi um það hvað ferðafólkinu eigi að finnast eftirsóknarvert hefur skaðað íslenska ferðaþjónustu áratugum saman.  


mbl.is Komu aftur þrátt fyrir veðrið
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ekki "vetraraðstæður" í níu daga en samt smá von.

Næstkomandi miðvikudag, 23. apríl gætu komið slydduél. Þá verða liðnir níu dagar síðan það hvítnaði síðast í borginni. Meðalhitinn 23. apríl í Reykjavík er 3,7 stig eða um 5-6 stig að deginum og hlýnar að meðaltali um eitt stig í hverri viku eftir það. 

Það á því ekki að vera nein þörf fyrir meðaljóninn til að berja göturnar með negldum hjólbörðum og viðhalda með því sliti á götunum, tjöruleðju og svifryki.

Vegna þess hve seint svo margir taka við sér, verður örtröð á hjólbarðverkstæðum þegar loksins er útséð um að "vetrarástand" geti myndast, þótt jafnvel sé ekki nema brot úr degi, og það veldur aftur því að lögreglan verður að halda að sér höndum og sýna skilning á því hve seinlega gengur að "afnegla" bílaflotann.   


mbl.is Ekki sektað í vetraraðstæðum
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Bloggfærslur 16. apríl 2015

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband