Þurfa ekki að auglýsa frekar. Hvað um 17. júní í boði Vodafone?

Það er ekki að sjá að í neinu sé hægt að hrófla við bandarískum fánum beggja vegna bars með amerísku yfirbragði sem nær frá Austurvelli yfir í Austurstræti. 

Upphlaupið sem orðið hefur út af fánunum, vegna þess að þingmenn telja það óþolandi að ganga undir þessa fána á leið sinni inn í leiguhúsnæði í þessu húsi getur því bæði orðið til þess að fánarnir verði teknir niður, látnir vera þarna áfram, eða teknir niður og settir upp aftur á víxl. 

Til dæmis teknir niður þegar Alþingismenn fara til vinnu sinnar í húsnæðinu en settir upp aftur um leið og þeir fara úr húsinu. 

Hvað sem því líður hefur barinn fengið svo mikla auglýsingu að hún er hugsanlega mesta auglýsing sem svona fyrirtæki hefur fengið. 

Og það algerlega ókeypis.

Lítið samræmi virðist oft í viðbrögðum við auglýsingum fyrirtækja. Þannig sá ég enga athugasemd gerða fyrir nokkrum árum þegar hátíðahöld þjóðhátíðardagsins 17. júní voru "seld" og kynnt að þau væru í boði Vodafone.

Ekkert vantað þá nema að byrja að syngja þjóðsönginn svona:

Ó, Guð vors lands,

ó, Vodafón!

Vér lofum þitt heilaga, heilaga nafn...! 

Algjörlega „óþolandi“

Sérstakt samband þegns við þjóðhöfðingja.

Margrét Þórhildur krónprinsdóttir og síðar konungsdóttir og drottning, fæddist sama ár og ég og skipar því sérstakan sess í bernskuminningum mínum.

Þótt við Íslendingar hefðum háð sjálfstæðisbaráttu gagnvart Dönum ræktuðum við eftir föngum samband okkar við konunga Íslands allt frá því er Kristján 9. kom til landsins með sérstaka stjórnarskrá fyrir landið, jafnvel þótt hún væri að mestu kopía af þeirri dönsku.

Haustið 1940 átti Kristján 10 konungur Íslands og Danmerkur, stórafmæli, og sjá má á frásögnum frá atburðum þess haustdags, að þess var glæsilega minnst hér á landi, enda þótt við Íslendingar hefðum þá tekið til okkar konungsvaldið til bráðabirgða vegna hernáms Þjóðverja á Danmörku.

Meira að segja var haldin sérstök afmælismessa í Dómkirkjunni konungi til heiðurs auk annarra viðburða.

Fólkið mitt ræktaði sambandið við þjóðhöfðingja landsins vel, einkum þó amma mín, Sigurlaug Guðnadóttir, sem alla sína tíð var áskrifandi að dönsku blöðunum og fylgdist svo vel úr fjarlægð með högum dönsku þjóðarinnar, að þegar hún fór fyrst til Kaupmannahafnar á efri árum, rataði hún um borgina eins og hún hefði alltaf átt heima þar.

Amma las ævintýri yfir okkur barnabörnin og þýddi jafnóðum erlendar bækur og blöö þegar hún las úr þeim. Þannig hétu þeir Knold og Tot Óli og Pétur hjá ömmu.

Hún sagði mér frá dönsku konungsfjölskyldunni og Dönum og ég man vel eftir því hvernig það var "flaggað fyrir kónginum" á Íslandi á afmælisdegi hans, þótt ég væri aðeins á fjórða ári þegar hann átti síðast afmæli sem konungur okkar.

Það eru ömmur mínar, Sigurlaug og Ólöf, sem eiga ljóðlínuna  "..hún var amma, svo fróð.." í textanum um íslensku konuna. 

Ævintýrin um prinsessurnar og syni karls og kerlingar í koti sem amma las fyrir mig höfðuðu sterkt til mín.

Þótt móðir mín væri það sem kallað var langskólagengin, með Verslunarskólapróf sem var ígildi háskólamenntunar á þeim tíma, var faðir minn aðeins barnaskólagenginn og foreldrar mínir því "karl og kerling í koti" þar sem við bjuggum í leiguhúsnæði í timburhúsi við Lindargötu og síðar að Samtúni 10,- þau kornung, um tvítugt.

Ímyndunarafl drengsins var því fljótt farið að spinna eigin upplifun hans af honum sjálfum og dóttur krónprinsins og verðandi prinsessu Íslands.

Margrét Þórhildur var draumaprinsessan og þetta bernskusamband og bernskudraumur eiga stóran þátt í bernskuminningum mínum, sem eru ljóslifandi enn í dag.

Mér þykir alltaf vænt um ljósmynd sem var tekin af jörðu niðri af TF-FRÚ þegar hún flaug yfir Margréti Þórhildi í Mývatnssveit 1972 og drottningin leit til himins og veifaði.

 

"Heilsaði´hún mér, drottningin og hló að mér um leið,

hló að mér og hleypti hestinum (bílnum) á skeið.

Var það út af ástinni ungu, sem ég ber,

eða var það feigðin sem kallaði´að mér?   

Síðasta prinsessa Íslands 75 ára

Styrmir Gunnarsson, fulltrúi ótrúlega stórs hóps.

Styrmir Gunnarsson, fyrrverandi ritstjóri Morgunblaðsins, hefur verið fylgismaður Sjálfstæðisflokksins frá öndverðu og lýsti stöðu sinni þannig að hann væri "innvígður og innmúraður" í þann flokk. 

Styrmir man vel eins og ég þá tíma þegar Birgir Kjaran alþingismaður flokksins var ásamt Eysteini Jónssyni, formanni Framsóknarflokksins, meðal öflugustu talsmönnum náttúruverndar á Íslandi og formenn Náttúruverndarráðs. 

Í tíð Eysteins voru hugsanlega fleiri svæði og staðir settir á Náttúruminjaskrá en í formennskutíð nokkurs annars. 

En síðan eru liðnir margir áratugir og þau öfl hafa orðið æ sterkari í Sjálfstæðisflokknum, sem sjá ekkert annað, sem geti glatt þá meira, en fleiri risaálver á borð við álver í Helguvík, sem tryggi umturnun og eyðileggingu hálendisins. Er grein Halldórs Blöndals í Morgunblaðinu í morgun gott dæmi um það. 

Út á við hafa Sjálfstæðisflokkurinn og fylgismenn hans líkst harðsvíruðum flokki gróðaafla og náttúruspellvirkja.

En skoðanakannanir hafa sýnt annað. Í skoðanakönnunum um stærstu átakamálin varðandi náttúruvernd hefur það gerst að stærsti flokkpólitíski hópurinn að höfðatölu, sem var á móti Kárahnjúkavirkjun, var það fólk, sem sagðist ætla að kjósa Sjálfstæðisflokkinn og einnig stærsti flokkspólitíski hópurinn sem vill friða hálendið í einum þjóðgarði.

En á landsfundi örlítils hluta fylgismanna flokksins kæfir "flokkseigendafélagið" jafnan niður slíkar raddir og þáverandi forseti Alþingis tók þátt í því sem fundarstjóri á landsfundi 2001 að hrekja Ólaf F. Magnússon úr ræðustóli og af fundinum.

Á stórkostlegum baráttufundi fyrir friðun hálendisins í kvöld vöktu afdráttarlaus ummæli Styrmis Gunnarssonar sérstaka athygli mína, því að fyrir aðeins örfáum árum hefði engan órað fyrir því að hinn "innvígði og innmúraði" Styrmir myndi halda uppi jafn einarðlegum málflutningi gegn hernaðinum gegn hálendinu og raun ber vitni.

Sjá má þessi sterku ummæli á myndbandi á facebook síðu minni og Láru Hönnu Einarsdóttur, og eru þau á tímanum 3 klst 03:24 á tímalínu myndbandsins og segja sína sögu um það, að Styrmir er þarna nokkurs konar fulltrúi ótrúlega stórs hóps sem er ekki á sömu línu og þeir sem ráða ferðinni í flokknum, sem þeir kjósa samt.

Styrmir gengur svo langt að segja að þjóðin geti ekki lifað án ósnortins hálendis og að þegar hafi verið gengið of langt í röskun þess. Það er laukrétt hjá honum.

Allir þekkja Kárahnjúkavirkjun og sem annað dæmi má nefna, að með svonefndri Kvíslaveitu hafa til dæmis 40% verið tekin af vatni Dynks, flottasta stórfoss landsins, sem síst allra fossa mátti við því.

Og Gljúfurleitarfoss og Kjálkaversfoss hafa líka misst þetta vatn.

Þetta var gert með laumuspili, því að þegar ég var að gera þætti um þetta svæði fyrir 15 árum var sagt að talan væri aðeins 10-15 prósent.

Ég skammast mín fyrir fréttaflutning minn af Kvíslaveitu á meðan hún var framkvæmd í fimm áföngum, því að ég kafaði ekki nógu djúpt niður í málið og lét auk þess blekkjast af talsmönnum Landsvirkjunar.