Ætti að að heita Búðafossvirkjun. Faldir fossar.

Það að kalla Hvammsvirkjun þessu nafni sínu er liður í blekkingarstarfsemi, meðvitaðri eða ómeðvitaðri, til þess að kalla virkjanir nöfnum sem segja sem allra minnst um eðli þeirra. 

Meðal slíkra virkjana eru Helmingsvirkjun (Dettifossvirkjun), Norðlingaölduveita (Þjórsárfossavirkjun), Hrafnabjargavirkjun (Aldeyjarfossvirkjun), Búlandsvirkjun ( Skaftárfossavirkjun)  og Hvammsvirkjun (Búðafossvirkjun).  

Svo langt er gengið í að fela fossana, sem á í raun að virkja, að í mati á umhverfisáhrifum Búlandsvirkjunar kemur hvergi fram að við það að þurrka ána upp fyrir ofan Skaftárdal, hverfa fimm fallegir fossar.

Ef Hvammsvirkjun og Holtavirkjun verða að veruleika, en eins og Jón Gunnarsson tók skýrt fram á Alþingi í kvöld, lítur hann á þessar samliggjandi virkjanir sem heild og boðar Holtavirkjun í framhaldinu í haust, hverfur Búðafoss og afl hans færist inn í virkjunina.

Svæðið frá fossinum og langt upp eftir verður raskað stórlega með því að sökkva skógi vöxnum hólmum og heilmiklu landi undir lón, en taka Þjórsá úr farvegi sínum yfir í stöðvarhús austan árinnar í landi Hvamms. 

Fossinn er hér á meðfylgjandi mynd og kannski set ég kvikmyndarskeið af honum á facebook síðu mína síðar ef tími vinnst til.

Í baksýn er Hekla. Þetta er næst vatnsmesti foss á Íslandi, næst á eftir Urriðafossi.

Á neðri myndinni sést fiskeldisbygging sem gefur hugmynd um stærð þessa mikla foss.

Um er að ræða stærsta laxastofn á Íslandi, en það skiptir sennilega ekki miklu máli ef marka má samþykkt Alþingis.

En feluleikurinn með fossinn og fleira á svæðinu bendir til þess að miklu þyki skipta að helst enginn viti um hann.  

Ef hann væri svona ómerkilegur hefðu menn líklega ekki mikla ástæðu til svona feluleiks.  

Hvammsvirkjun færð í nýtingarflokk

Ekki spurningu um hvort, heldur hvenær....

Eldfjallaröðin sem myndar Reykjanesfjallgarðinn og öll hraunin, sem runnið hafa frá þeim eftir að ísöld lauk, segja þá sögu, að myndun Reykjanesskagans hefur ekki aðeins átt sér stað í miklum mæli síðustu ellefu þúsund árin, heldur koma hrinur eldgosa sem geta staðið í nokkrar aldir í senn. 

Tímabilin á milli þessara hrina eru mislöng, en geta verið innan við þúsund ár. 

Síðasta hrina eldgosa, allt frá Hellisheiði til ysta hluta skagans, stóð frá því um árið 1000 og fram yfir 1300. 

Nú er það langt liðið siðan þessi hrina var, að önnur hrina getur héðan af hafist hvenær sem er. Raunar getur eldfjallafræðingum greint á um þetta og Rögnunefndin hefur slegið því föstu að við getum verið róleg næstu aldirnar og þess vegna sé þetta ekki atriði, sem þurfi að hugsa um varðandi gerð nýs flugvallar í Hvassahrauni. 

Eftir stendur sú staðreynd að það er ekki spurning um hvort, heldur hvenær stórfelldari umbrotahrina hefst á Reykjanesskaga en komið hefur síðustu sjö hundruð ár. Og líkurnar á slíkri hrinu fara vaxandi. 

Talið er að eldgos hafi orðið suðvestur af Reykjanestá vorið 1783 og upp komið eyja, sem sökk eftir skammvinnt gos, en í júní sama ár hófst mesta gos Íslandssögunnar allt frá því um 930, þegar það mesta, Eldgjárgosið, sendi hraun allt niður í Meðalland og stimplaði sig inn sem mesta hraungos á sögulegum tíma hér á landi. 

Í kjölfar Skaftárelda kom síðan gos í Grímsvötnum, þannig að lýsing Jóns Helgasonar, "hornsteinar landsins braka" átti vel við um þessa eldgosahrinu allt frá Eldey til Grímsvatna. 

Nú er nýlokið hrinu við Bárðarbungu og þar á undan Grímsvatnagosi. Hugsanlega eru tíðari gos á Vatnajökulssvæðinu afleiðing af léttingu jökulsins, eins og vísindamenn höfðu spáð en enginn veit hvenær næst muni braka í hornsteinum landsins yfir það endilangt. 

Tvö hundruð skjálftar mælst