Ekki hægt að drekka hvenær og hvar sem er beint úr krananum.

Það er mjög misjafnt hvernig hlutföllin eru á milli þess vatns, sem við drekkum beint úr krananum og þess sem við drekkum úr flöskum.

Heyra má raddir um það að vatn á plastflöskum sé af hinu vonda vegna þeirrar mengunar, sem flöskurnar hafa í för með sér.  

En þeir, sem eru mikið á ferðinni vaða ekki si svona í kranana hvar sem er og drekka beint úr þeim. 

Þess vegna er vatn ýmist selt í flöskum og drukkið úr þeim eða að kranavatn er látið renna í flösku og drukkið úr henni. 

Ég hef alltaf sömu vatnsflöskuna meðferðis fulla af kranavatni hvar sem ég er og hvert sem ég fer. Ég er bakflæðissjúklingur og vatnið er nauðsynlegt til að grípa til ef út af ber. 

Hvað drykki snertir almennt þykir mér cola-drykkir góðir, kaupi þá í tveggja lítra flöskum og deili þeim strax niður í sömu smærri hálfs lítra flöskurnar sem ég drekk síðan úr ár eftir ár.

Stóru flöskurnar fara í endurvinnsluna.

Ég heyri fólk segja að vökvi í plastflöskum mengist af plastinu. Ekki heyri ég færð nein frekari rök fyrir því enda væri líklegt að heilbrigðiseftirlitið myndi þá banna plastflöskur, að ekki sé nú talað um hið "grimma" Evrópusamband.  

Ég fellst því ekki á allsherjar fordæmingu á því að hafa vatn á flöskum, til dæmis plastflöskum, frekar en annað sem er á flöskum, nema fyrir því séu færðar óyggjandi sönnur. 

Á ekkert skylt við kranavatn

Afleitur og ólöglegur skortur á upplýsingum.

Um áratuga skeið hafa verktakar komist upp með það að valda margfalt meiri töfum í umferðinni vegna vegaframkvæmda en þörf er á.

Þetta er grátlegt þegar haft er í huga hve sáralitlu þarf til að kosta miðað við það sem þessi verk kosta.

Bara eitt dæmi frá því fyrir rúmri viku: Þegar komið var akandi vestur Miklubraut og komið að gatnamótum Grensásvegar og Miklubrautar var allt í einu komið að vinnuflokki, sem hafði lokað leiðinni af Miklubraut til hægri inn í Skeifuhverfið.

Þar með stóðu ökumennirnir allt í einu frammi fyrir því að finna sér aðra leið en þessa inn í hverfið, en voru búnir að aka fram hjá þeirri skástu, við Réttarholtsveg af því að þar stóð engin aðvörun um lokunina við næstu gatnamót fyrir vestan. 

Ég ákvað að beygja til vinstri suður Grensásveg, finna mér stað alllangt fyrir sunnan gatnamótin til að taka leyfilega u-beygju, koma aftur niður Grensásveg, aka austur Miklubraut og inn á Réttarholtsveg, fara síðan eftir honum til norðurs áleiðis inn í Skeifuhverfið. 

Þegar ég hafði lokið erindum mínum þar datt mér í hug að sjá, hvort betra hefði verið að halda áfram í upphafi í vestur framhjá lokuðu gatnamótunum, beygja þar til hægri norður Háaleitisbraut, og þar á eftir aftur til hægri niður Fellsmúla til þess að komast þá leið inn í Skeifuhverfið. 

En, - nei! Það var ekki helfut hægt!  Það var lokað fyrir umferð niður Fellsmúlann og inn í hverfið! 

Erlendis myndi hvergi vera liðin svona framkoma við vegfarendur, til þess eins fallið að skapa margföld óþörf vandræði, umferðartafir og jafnvel slysahættu.

Þar eru strax gefnar áberandi upplýsingar nógu langt frá lokaða svæðinu til þess að ökumenn geti ekið bestu hjáleið.

Í þessu tilfelli hefði verið nóg að vera með eitt skilti austan við gatnamót Réttarholtsvegar og Miklubrautar: "Grensásvegur lokaður til norðurs".  

Ég lenti einu sinni í því að umferð til og frá um 700 manna íbúðahverfi norðan Háaleitisbrautar var lokað snemma morguns án minnstu aðvörunar og voru bílar íbúanna lokaðir inni fram yfir hádegi. 

Það lá við að verkstjórinn á svæðinu hjólaði í mig þegar ég dirfðist að gagnrýna þessa og benti á að auðvelt hefði verið að bera bréfmiða inn í anddyri húsanna kvöldið fyrir með upplýsingum um fyrirhugaða lokum. Hann sagði mér halda kjafti í stað þess að tala um það sem ég hefði ekki hundsvit á. 

Öskraði á mig að slagurinn milli verktakanna um að fá þessi verk í gegnum útboð væri svo harður, að enginn peningur væri til að sinna svona upplýsingastarfi. 

Ég fékk þau svör hjá borginni að verktaki væri skyldur samkvæmt útboðsskilmálum að sinna viðunandi upplýsingaskyldu. Ég bað þá um að einhver yrði sendur frá borginni til að kanna málið, en fékk þau svör, að vegna manneklu á sumarleyfistímanum og peningaleysis væri ekki hægt að gera það. 

Sem aftur á móti sýndi, að verktakarnir komast upp með þetta vegna þess að borgin sinnir ekki þeirri skyldu sinni að hafa eftirlit með því að útboðsskilmálar séu haldnir. 

 

„Vantar fleiri hjáleiðamerkingar“

Þegar nafnnúmerin voru klippt af vini mínum.

Það er ekki nýtt að menn hverfi af þjóðskrá og missi við það öll réttindi og skyldur. Hefur áður verið sagt hér á síðunni frá tilteknum dæmi um slíkt og vegna þess að maðurinn fékk ekki skilríki sín að nýju af því að nafn hans fannst ekki á þjóðskrá, missti hann öll réttindi sín, vegna þess að hann "hafði ekki bréf upp á það." 

Þetta gekk svo langt að þegar maðurinn taldi sig hafa verið ranglega sakaðanum um að aka yfir á rauðu ljósi, harðneitaði hann að segja til nafns, og taldi sig ekki skyldan til þess úr því að það væri búið að má það út úr þjóðskrá. 

Hann var þá settur í fangelsi og varð að dúsa þar í viku þar til vini hans tókst að fá hann látin lausan án þess að vera refsað frekar. 

Ég sé að á blogginu er talið að notkun nafnsins Ólafur Jón Sívertsen er talið hliðstæða þessa. 

En eðli þess máls er það að þetta nafn er uppskáldað í svipuðum stíl og nafnið Bogomil Font, en það nafn hefur aldrei fundist á þjóðskrá. 

Fimm Íslendingar ranglega taldir af

Villtist í Leifsstöð. Rúm tvö ár síðan ég kom þangað síðast.

Breytingarnar, sem stórfjölgun ferðamanna valda hjá okkur, eru hraðar, en við verðum þeirra ekki svo mjög vör dag frá degi. 

Öðru máli gegnir þegar nokkur tími líður á milli þess að komið sé á ákveðna staði. 

Þannig gerðist það í gær, að þegar ég kom í Leifsstöð eftir að hafa ekki komið þangað í rúm tvö ár, villtist ég hvað eftir annað. 

Miðað við það sem til stendur að gera þarna suðurfrá má búast við að villast aftur, ef nokkur ár líða að nýju. 

Nú finnst manni það ekki fréttnæmt þótt það að koma niður í miðbæ Reykjavíkur sé svipað og að vera staddur í erlendri borg, - það virðast vera tómir útlendingar þar.

En þetta er afgerandi breyting miðað við það sem var fyrir aðeins örfáum árum.

Myndatökur með drónum er gríðarleg breyting í augum manns, sem áratugum saman glímdi við það á venjulegri flugvél að ná myndum frá öðrum sjónarhornum en af jörðu niðri. 

Að ekki sé nú talað um samsetningartæknina og úrvinnslumöguleikunum. 

Selur myndskeið af ægifegurð landsins

Ef hernaðarútgjöld þjóðanna færu í þetta?

Menn sundlar við þeirri upphæð, sem þyrfti til þess að kosta hervarnir jarðarbúa allra gagnvart ógn utan úr geimnum, svo sem hættuna af árekstri smástirna við jörðina. 

En þessi upphæð er samt margfalt minni en sú upphæð sem þjóðir heims eyða árlega í hernaðarútgjöld sem miða að því að heyja stríð við hver aðra.

Og ráðamönnum þjóðanna veitist oft auðvelt að réttlæta þessi útgjöld, ekki síst einvaldar eða ofríkismenn og alræðisyfirvöld, sem þurfa á því að halda að geta bent á ógn frá öðrum ríkjum, sameiginlegan óvin, sem réttlæti vígbúnað.   

Breyti sólkerfinu til að lifa af