"Þegar jörðin þiðnar koma ormarnir upp."

Æ ofan í æ kemur upp í hugann þetta rússneska máltæki, sem Hrafn Gunnlaugsson sagði mér frá eftir Rússlandsferð hans fyrir 30 árum þegar Glasnost og Perestroika sköpuðu ólgu og óvissu. 

Þessi hefur orðið raunin á samfélagsmiðlunum. 

Ormarnir, rógur og illmælgi, voru alltaf til, en komu bara ekki upp á yfirborðið fyrr en með samfélagsmiðlunum. 

Þessi óhroði mallaði og talað var á bak fólki. Það var óþægilegt að vita af því en sjá samt ekki framan í slefberana. 

Þegar netsíðurnar komu til sögunnar komu ormarnir upp og nú sjáum við í hverju óvægin illmælgi felst, en því miður eru leyninöfn oftast notuð hjá þeim, sem lengst ganga.

Það er að vísu ógeðfellt að horfa upp á það og þarf að taka á þessu fyrirbæri, en að sumu leyti er ekki verra að vita hvað kraumar undir hjá sumum.

Og kostir samfélagsmiðlanna eru svo miklu, miklu meiri en gallarnir, að viðfangsefnið við að fága þá og nýta þá til þarfra mála er áhugarvert og áskorun, sem á tívmælalaust að taka.  

 

Óvægin orðræða á samfélagsmiðlum

"Orkuskipti, - koma svo!"

Aflstöðvarnar í Soginu, sem greint er frá í tengdri frétt á mbl.is, eru gott dæmi um þá einstæðu möguleika sem við Íslendingar eigum til þess að nýta hreinar og endurnýjanlegar orkulindir okkar til að setja öðrum þjóðum fordæmi í þvi hvernig best verði að komast í gegnum þau orkuskipti, sem óhjákvæmilega verða hjá þjóðum heims á þessari öld.

Á síðustu mánuðum hef ég verið að undirbúa aðgerð til að leggja lið brýnum umhverfis- og náttúruverndarmálum samtíma og framtíðar, þótt í smáu sé, - bara eitt rafhjól í einni ferð.

Ekki hefur dregið úr, að stutt er í 75 ára afmæli og að á slíkum tímamótum sé gott að gera eitthvað nýtt og sérstakt til að kvitta fyrir að hafa fengið að lifa og vera til.

En kjörorðið í umhverfismálum heimsins er: "Think globally - act locally!" eða "hugsum á heimsvísu - aðhöfumst heima!"  

Það sem við getum gert í eigin ranni kann að virðast hlægilega smátt en margt smátt gerir eitt stórt. 

Flestir geta fundið viðfangsefni á þessu sviði, meira að segja olíufyrirtækin. Þau hafa reyndar staðið fyrir einstökum verkefnum, sem draga úr orkueyðslu og útblæstri.

Má nefna framtak Olís til að gera dísilolíu sína vistvænni, stuðning N1 við kvikmyndagerð um umhverfis- og náttúruvernd og Atlantsolía hugði á sparakstur milli Akureyrar og Reykjavíkur fyrr í sumar, en óveður hamlaði, svo dæmi séu nefnd. 

20. júlí fór Gísli Gíslason hringinn á Tesla S og setti hraðamet rafbíla. Ætlunin var þá að báðir leiðangrarnir, á öflugasta rafbílum og á aflminnsta rafhjólinu, yrðu farnir á sama tíma til að sýna að viðfangsefnið snerti allan samgönguflotann, frá smæstu farartækjum til hinna stærstu.

Enn uppgjöfin á Öxnadalsheiði frestaði hjólreiðinni.  

Síðustu vikurnar verkefnið "Orkuskipti - koma svo!" verið gefandi í samstarfi við Gísla Sigurgeirsson rafeindavirkja, sem hefur tekið reiðhjól, sem átti að henda, og sett á það búnað sem á að gera því kleyft að setja nokkur Íslandsmet í ferð út frá Akureyri, sem ætlunin er að hefjist í fyrramálið. 

Það sem eftir lifir þessa árs á umræðan um loftslagsvandann, sem tekin verður á ráðstefnu í París, - umræða um rányrkju auðlinda jarðar og hernað mannsins gegn vistkerfum hennar eftir að þyngjast og verða mál málanna. 

Leiðin framundan fyrir mannkynið er löng og ströng, ekki vantar það, en viðfangsefni er fyrir bragðið enn meira heillandi. 

Í aðdraganda fyrirhugaðrar ferðar á morgun á rafhjólinu Sörla þurfti að yfirstíga ýmis tæknileg vandamál og játa sig sigraðan á leið upp Bakkaselsbrekkuna upp á Öxnadalsheiði á rafhjólinu Náttfara aðfararnótt 13. júlí síðastliðinn.

Í úrvinnslu úr þeirri uppgjöf, sem sést á myndinni, sem tekin var af Náttfara í brekkunni með þungbúinn Öxnadalinn í baksýn, hefur verkefnið tekið á sig mynd hugmynda um nýjar lausnir og sannfært mig um að vilji er allt sem þarf til að þoka orku-, umhverfis- og náttúruverndarmálum heimsins áfram.  

 

Gagnvirk orkusýning í Ljósafossstöð

Flokkslínur riðlast.

Árum saman klauf ESB-aðildarmálið íslenska stjórnmálaflokka. Slíkt hefur gerst áður. Þjóðvarnarflokkurinn varð til 1953 vegna þess að ekki var einhugur meðal fylgjenda Framsóknarflokks og Alþýðuflokks um aðild að NATO og varnarsamninginn við Bandaríkin.

Undirskriftasöfnunin "Varið land" 1974 sýndi að að minnsta kosti þrír vinstri flokkar voru klofnir í afstöðu sinni til utanríkismála.

Sjálfstæðismenn voru ekki einhuga um að sækja um aðild að EES þegar málið kom upp við myndun Viðeyjarstjórnarinnar 1991. 

 

Framsóknarflokkurinn og Kvennalistinn voru klofnir 1993 í afstöðunni til EES.

Nú virðast vera skiptar skoðanir í refsiaðgerðamálinu í flestum flokkum.  

 

Bjarni: Efasemdir um þvinganirnar