Sumarið stefnir í að endast inn í veturinn.

Enn sér ekki fyrir endann á sumrinu, sem hefur staðið látlaust fram að þessu án þess að haustið, hvað þá veturinn, hafi komist að hvað hitafar snertir. 

Af og til hefur í næstum tvo mánuði verið spáð að það kæmi norðanátt með kulda.

En alltaf hafa hlýindin haldið velli. 

Ég var fyrir rúmri viku á ferð á Brúaröræfum ásamt Völundi Jóhannessyni öræfa-garðyrkjubónda í Grágæsadal, þar sem um 300 tegundir norrænna plantna lifa góðu lífi á sumrin. 

Set hér inn mynd af bænahúsi og safnaðarheimili í grasagarði Völundar.

Glími að vísu við tæknileg vandamál og set hana líka inn á facebook-síðu mína.  

 

 

Hvasst um miðja vikuna

Viðreisnarflokkarnir gerðu þetta 1963, 1967 og 1971.

Ágætur rithöfundur sagði eitt sinn að hann hefði haft mikla óbeit á þrásetu Framsóknarflokksins í ríkisstjórn og reynt að kjósa hverju sinn þann flokk sem helst gæti bægt Framsókn frá kjötkötlunum. 

En þetta hefði verið til einskis hjá honum, því að alltaf var hann svo óheppinn að flokkurinn, sem hann kaus, fór í stjórnarsamstarf við Framsókn eftir kosningar og viðhélt þar með völdum hans. 

Rithöfundurinn komst að þeirri niðurstöðu, að hann hefði allan tímann kosið Framsókn án þess að vilja það.

 

Hann kvaðst heldur viljað hafa haft sömu völ og kjósendur höfðu í kosningunum 1963, 1967 og 1971, að lofa kjósendum því fyrir kosningar að starfa saman eftir kosningar, ef þeir fengju til þess fylgi.

Þetta sjónarmið á sér fylgi í mörgum nágrannalöndum okkar og hefur verið nýtt.

Þess vegna er hlálegt að sjá suma bloggara býsnast yfir því að hugsanleg negling á samstarfi flokka eftir kosningar sé aðför gegn lýðræðinu.

Hitt er annað mál að svona loforð gefast misvel. Haraldur Guðmundsson lýsti yfir því fyrir kosningarnar 1956 að stjórnarsamstarf Alþýðuflokks við Alþýðubandalag kæmi ekki til greina eftir kosningar.

Það loforð var svikið og Haraldur hrökklaðist út úr íslenskum stjórnmálum yfir í sendiherraembætti í Osló.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir stóð fyrir svokölluðu Kaffibandalagi veturinn 2006-2007, en á endanum voru engin loforð gefin, enda fór Samfylkingin í stjórn með Sjálfstæðismönnum eftir kosningar.  

Píratar útiloka stjórnarflokkana

Nixon var á skallanum þegar Yom Kippur stríðið braust út.

Frægt er það atriði í kvikmyndasögunni þegar æðsti valdamaður Sovétríkjanna er látinn vera á skallanum þegar forseti Bandaríkjanna hefur samband við hann til að afstýra yfirvofandi kjarnorkustríði. 

Því er kaldhæðnislegt þegar komið hefur fram að Richard M. Nixon var svo ölvaður þegar Arabaríki gerðu óvænta árás á Ísrael í Yom Kippur stríðinu 1973, að undirmenn hann urðu að taka afar viðkvæmar og vandasamar ákvarðanir til að forðast að stríðið breiddist út og ástandið yrði stjórnlaust.

Ef Hillary Clinton kemst vel frá kappræðum og öðru krefjandi áreiti kosningabaráttunnar með hjálp lyfjagjafar vegna lasleika, er það að sönnu ekki gott.

Á móti kemur að hún er með það sæmilegt varaforsetaefni, að í hugum margra kjósenda verður það skárri kostur að fá hann sem forseta en Donald Trump.

Við Íslendingar þekkjum það fyrirbæri, að frambjóðandi veikist á versta tíma fyrir kosningar.

Það gerðist þegar Davíð Oddsson fékk slæman ristil, sem varð til þess að hann varð að halda sig til hlés á lokasprettinum en vann samt góðan sigur.

Því réði ekki aðeins afburða sterk staða hans sem borgarstjóra heldur líka, að allar upplýsingar um veikindin lágu fyrir og engu var leynt.

Hugsanlega hrjá veikindi Hillary Clinton, sem erfitt þykir fyrir hana og fylgismenn hennar að gefa nákvæmar upplýsingar um.

Uppgefin ástæða var lungnabólga þegar þau komu fram um daginn og erfitt er að rengja það, en líka erfitt að afsanna grunsemdir nema með lyfjaprófi.

En miðað við ástand Nixons í október 1973 þyrftu helstu ráðamenn þjóða heims að fara í lyfjapróf daglega, ef sanna ætti eða afsanna ástand þeirra í samræmi við kröfur Trumps.  

Sakar Clinton um eiturlyfjanotkun