Þarf betri upplýsingar og þjónustu.

Afar sérkennilegt fyrirbæri blasti við á ferð um þjóðveg eitt á Norðausturlandi fyrir tveimur dögum, áberandi skilti og tilheyrandi keðja við ströngu banni við akstri inn í Herðubreiðarlindir. 

Bannsvæði er bannsvæði, rétt er það. En þegar ferðafólk frá útlöndum er komið hátt á aðra milljón á ári eykst ekki aðeins hættan á misskilningi eða því fyrirbæri, að það er misjafn sauður í mörgu fé, heldur þurfa merkingar að vera á erlendu máli og útskýra ástæðu banns. 

Einnig er varasamt og jafnvel hættulegt, hvernig þjónusta og innviðir eru stórlega vanræktir á sama tíma og tugir og hundruð milljarða streyma inn í þjóðarbúið í vaxandi tekjum af ferðafólki. 

Það er ekki nóg að setja bann, heldur þarf líka að segja af hverju, til dæmis að hverir séu sjóðandi heitir. 

Í Yellowstone er þetta tilgreint vel og vandlega og aðeins leyft að ganga á göngupöllum. 

Verst er þó ef sett eru boð og bönn á borð við bann, sem sett hefur verið við því að aka leiðina frá þjóðvegi eitt við Hrossaborg inn í Herðubreiðarlindir. 

Í allt haust hefur verið einmuna blíðutíð á landinu og eftir ferðalag inn að Vatnajökli fyrir nokkrum dögum blasir við að líklega hefur aldrei verið eins góð færð á öllum slóðum og núna. 

Þess vegna er merkingin við keðjuna sem lokar leiðinni beinlínis haugalygi; það er ekki og hefur ekki verið lengi ófært á þessari leið og er ekki hægt að sjá í þessari viku að minnsta kosti að stefni í ófærð. 

Þegar hugað er að smáu letri á langminnsta skiltinu við lokunina, sem enginn tekur eftir, er tilgreint að engir landverðir séu á svæðinu og virðist það eiga að réttlæta lokunina. 

En það eru heldur engir landverðir við Kverkfjallaleið eða Brúardalaleið, sem ekki hefur verið lokað, svo að það er ekkert samræmi í þessum aðgerðum.

Það eru mun fleiri ferðamenn á ferð á landinu en verið hefur á sama tíma undanfarin ár og málið lyktar af skammsýni og nísku við að sinna þjónustu og innviðum. 

Í fréttum í hádeginu var greint frá því að í heilum landshluta sé ástandið þannig að aðeins einn lögreglumaður sé á vakt og jafnvel engir varamenn tiltækir til að koma til hjálpar ef eitthvað ber út af.

Ef menn telja sig ekki hafa efni á því að hafa svo sem einn eða tvö landverði á hálendinu norðan Vatnajökuls þegar þar eru bestu skilyrði til ferða sem hugsast geta, er lágmark að breyta merkingum við Hrossaborg á þann veg, að litla hvíta skiltið, sem fæstir sjá, sé haft eins stórt og mögulegt er.

Fór inn á lokað hverasvæði