Minnir á umræðuna hjá Kvennalistanum.

Kvennalistinn bryddaði upp á ýmsun nýjungum í stjórnmálum. Eitt atriðið var það að enginn væri í forystu í flokknum eða þingflokknum.

Þetta gekk ekki upp til fulls nema að breyta lögum um stjórnmálaflokka og þingflokka og Kvennalistinn komst aldrei í aðstöðu til þess af því að hann komst aldrei í aðstöðu til þess á þingi eða í ríkisstjórn.

Annað atriðið var það að engin þingkona mætti sitja á þingi nema hálft kjörtímabil.

Þetta var líka erfitt, því að lögin gera ráð fyrir að kjörtímabilið sé fjögur ár, það tekur meira en tvö ár að öðlast nægilega reynslu til að valda starfinu til fulls, og það þarf talsverða breidd á framboðslistum til þess að manna vel tvöfalt fleiri þingsæti en komust á þing.

Kvennalistinn virtist í kjörstöðu til þess að komast í ríkisstjórn eftir kosningarnar 1987 með því að nýta vissa oddaaðstöðu sina, en tókst það ekki.

Sumir sögðu að það væri vegna sérstöðu listans og þess að aðrir þingflokkar væru ekki spenntir fyrir samstarfi við þingkonur Kvennalistans, en aðrir töldu að Kvennalistakonur væru ákvarðanafælnar og hræddar við að missa pólitískan meydóm með því að komast í ríkisstjórn.

Með tilkomu Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur og lykilhlutverks hennar við að fella borgarstjórnarmeirihluta Sjalla í Reykjavík á þann hátt að mynda kosningabandalag með andstæðingum Sjálfstæðisflokksins urðu tímamót í sögu Kvennalistans.

R-listinn var við völd í tólf ár, en á landsvísu missti hann mikið fylgi í Alþingiskosningunum 1995 og varð einn af fjórum flokkum, sem stofnuðu Samfylkinguna 1999.

Ingibjörg Sólrún var lagin við að nota "gamaldags" aðferðir við að halda R-listanum saman og eftir brotthvarf hennar úr borgarstjórastóli vantaði límið sem hélt honum saman.

Hann skrimti fram eftir kjörtímabilinu 2002-2006 en bauð þá ekki lengur fram einn sameiginlegan framboðslista og tapaði meirihlutanum í hendur Sjálfstæðisflokks og Framsóknar.  

„Óábyrgt að fara frá borði“

Ekki sem bestar fyrir bakflæðissjúka.

Plankaæfingarnar svonefndu hafa marga kosti en það er merkilegt, að þrátt fyrir svonefnt bakflæði hafi verið uppgötvað og kynnt rækilega fyrir um tuttugu árum, gleymast sífellt þau áhrif sem ýmsar stellingar og hreyfingar hafa á bakflæðið.

Nýjasta dæmið fyrir mig eru æfingar í sjúkraþjálfun vegna axlarbrots sem sumar eru framkvæmdar í láréttri stöðu.

Í þeim tilfellum fasta ég alveg í hálfan sólarhring fyrir þjálfunina en veit að vel væri hægt að komast hjá því ef hægt væri að setja halla á bekkinn sem legið er á.

Læknavísindin hafa sem sé leitt allan sannleikann í ljós varðandi bakflæðið, en það hefur lítið skilað sér sums staðar inn á sjúkrahúsin eða líkamsræktarstöðvarnar.

Fyrst eftir axlarbrotið reyndi ég að velja akstursleiðir þar sem væru sem fæstar eða helst engar hraðahindranir.

Þær hafa frekar leiðinleg áhrif á bakflæðissjúklinga og nýbrotið fólk, sem ekki er í gipsi.  

7 hlutir sem gerast ef þú „plankar“ daglega

Gleymdur er Berlínarmúrinn.

Gerð Berlínarmúrsins var réttilega fordæmd allan tímann sem hann stóð sem tákn um gjaldþrot kommúnismans í Austur-Evrópu.

Hann var reistur til að koma í veg fyrir að Austur-Þýskalandi "blæddi út" eins og einhver orðaði það, missti frá sér vesturyfir vel menntað fólk á besta aldri.

Gleymd virðist nú gerð hans og forsetaframbjóðandi með mikið fylgi í Bandaríkjunum vill láta reisa hliðstæðan múr við landamærin að Mexíkó.

Gleymdir eru þeir sem voru skotnir á flótta frá Austur-Þýskalandi og lagt til í fullri alvöru að skjóta flóttafólk okkar tíma á flótta þess og reisa múra af þeirri stærð og lengd, að Berlínarmúrinn bliknar í samanburðinum.

 

Flóttamannastefna byggist á skynsemi

Erum litlu nær ennþá.

Eftir fyrri hluta undankeppni Söngvakeppni Sjónvarpsins erum við litlu nær um hvernig okkur muni vegna þegar upp verður staðið í maí.

Þessi keppni er oftast frekar ófyrirsjáanleg og fyrirbæri eins og yfirburðalag Alexander Rybak með Fairytale og fiðluna, sem greip alla frá fyrsta degi, eru óvenjuleg.

Eitt þekktasta lag úr söngvakeppni, sem gengur venjulega undir heitinu Volare var alls ekki sigurlag á sínum tíma en lifði þó af samkeppni við söngvakeppnislög frá mörgum fyrstu árum þess fyrirbrigðis.

Selma og Jóhanna Guðrún komust langt á sínum tíma en það virtist ekki vera nein galdraformúla sem gilti um það að það væri betra að hafa lært af reynslunni í fyrri keppni.

Meðan helmingur er eftir af undankeppninni núna, erum við því litlu nær.

Lag Ingós var svolítið Bjartmarslegt hvað varðaði viðfangsefnið, sem var allt öðruvísi en í öðrum lögum kvöldsins, en það er dálítið eins og að enn einu sinni sé ríkjandi einhver löggilt skoðun hverju sinni um það hvað sé "Júróvision-legt" lag.

Valnefndin sem velur 12 lög úr hópi í kringum 200 laga á hverju ári hefur geysilega mikið vald. Hvernig voru hin ca 200 lögin fyrst þessi eru svona?

Dæmi eru um það í söngvakeppni hér á landi að lag, sem valnefnd henti út, sigraði síðar í sömu keppni.

Mikið tíst um Söngvakeppnina