Meirihluti bæði í borginni og utan hennar.

Munurinn á því að hafa Reykjavíkurflugvöll áfram þar sem hann er eða að reisa byggð á svæðinu er sá, að það að ef völlurinn fær að vera áfram, kemur það ekki í veg fyrir það að einhvern tíma rísi þar byggð ef meirihluti verður því í framtíðinni, -  en ef hins vegar völlurinn er lagður niður og reist þar byggð, verður ekki aftur snúið með það. 

Í mörg undanfarin ár hafa skoðanakannanir sýnt, að bæði er drjúgur meirihluti hjá borgarbúum sjálfum og á landsbyggðinni fyrir því að völlurinn verði áfram þar sem hann er. 

Það á að heita lýðræði í landinu, og hvers vegna má þjóðin ekki taka ákvörðun um þetta mál sjálf í þjóðaratkvæðagreiðslu?

Vilja aðkomu þjóðar að flugvallarmáli

4,03 á bíl. 2,6 jafnhratt á vespuhjóli, vannýttur möguleiki.

Sparaksturskeppni FÍB og Atlantsolíu, sem haldin var fyrir helgi, leiddi ýmislegt í ljós eins og sjá má í fréttum á vefnum fib.is. 

Almennt kom í ljós að uppgefnar eyðslutölur frá framleiðendum eru of lágar miðað við almenn not hér á landi. Virðist það gilda jafnt um bíla og vélhjól. 

Sjá má í bílabókum upplýsingar um bíla í stórum bunkum, þar sem uppgefnar eyðslutölur framleiðenda í blönduðum akstri eru milli 3 og 4 lítrar á hundraðið, en eru miklu hærri í raunverulegri notkun. 

Hjólið mitt, 125 cc vespuhjól, á samkvæmt upplýsingum framleiðandans að komast niður í 1,8 á hundraðið, en eyðir í raun 2,2-2,7 lítrum eftir aðstæðum. 

Enginn þátttakendanna í sparaksturskeppninni komst niður fyrir fjóra lítra og er eyðsla bíla þó minni í þjóðvegaakstri en í blönduðum akstri. 

Sigurvegarinn, á Renault Clio með dísilvél, eyddi 4,03 lítrum á hverja hundrað kílómetra, en í keppninni var líkt eftir venjulegum ferðamáta og ekið á eðlilegum þjóðvegahraða, sem þýddi, að það tók þá 5 og hálfa klukkustund að fara á milli Reykjavíkur og Akureyrar að meðtöldu 30 mínútna stoppi á miðri leið. 

Uppgefin eyðsla á Clio frá´framleiðanda er 3,3 til 3,5 lítrar, svo að 4,03 er út af fyrir sig hin fínasta útkoma á bíl, sem er næstum 1300 kíló á þyngd. 

Viku fyrr hafði þessi leið verið farin á vespuhjólinu Honda PCX á svipuðum hraða og tíma og bílarnir í sparaksturskeppninni, og var eyðslan 2,6 lítrar á hundraðið. Farinn var allur hringvegurinn í beinu framhaldi á svipuðum ökuhraða og var eyðslan á öllum hringnum, 1341 kílómetra vegalengd, að meðaltali 2,65 lítrar á hundraðið. 

Hjólið hefur reynst eyða minna í innabæjarakstri, 2,2 til 2,3 lítrum, vegna þess að það er með einum manni um borð fjórum sinnum léttara en bíll á borð við Renault Clio með einn mann um borð og þarf þess vegna fjórum sinnum minni orku til að fara af stað á umferðarljósum og aka upp brekkur.

Vélin í hjólinu er 125 cc að rúmtaki en 1461 cc í Clio. 

Verð hjólsins er átta sinnum lægra en bílsins. Allar þessar tölur sýna yfirburði hjólsins gagnvart bílunum, sem ódýrs og einfalds samgöngumáta, enda er allt morandi í svona hjólum erlendis. 

Auðvitað hefur bíllinn yfirburði hvað snertir rými og þægindi, en í innanbæjarumferð er hjólið miklu handhægara og meðfærilegra, - alltaf fljótara en bíllinn frá A til B vegna þess hvernig það smýgur áfram þar sem umferð er mikil og engin vandræði eru við að fá stæði.

Sá bensínknúinn bíll, sem sparneytnastur var í keppninni, var Toyota Prius tvinnbíll með 4,67 lítra á hundraðíð, en þar hjálpar rafmótor við að auka sparneytnina. 

Kia Niro, líka tvinnbíll, eyddi 5,2 á hundraðið, eða tvöfalt meira en hjólið "Léttir".  

Verðmunurinn á hjólinu og sparneytnustu bílum er fimmfaldur til tífaldur. 

Þegar meta á vistvænleika farartækja verður að huga að öllum ferlinum við gerð þeirra og förgun. Þar er oftast um að ræða efni og hluta frá mörgum löndum um víða veröld með tilheyrandi flutningum í skipum og flugvélum, sem menga og eyða, og við bætast flutningar bílanna frá verksmiðju til kaupenda. 

Því flóknara sem farartækið er og því flóknara og erfiðara sem er að farga því, því verra út frá umhverfislegu sjónarmiði. 

Því vekja há innflutningsgjöld á hjólin undrun á sama tíma sem afar flókin farartæki fá mikla afslætti. 

Þar sem ég á heima legg ég hjólinu þversum í sama stæði og bíll, sem ég á, er í. 

Það er kostur bíls, miðað við hjólið, að sæti í bíl eru fjögur til fimm, en á móti kemur að í meira en 90 prósent innanbæjaraksturs er aðeins einn um borð. 

Og reyndar er hjólið tveggja sæta ef út í það er farið. 

Þegar ég hjólaði frá Akureyri til Reykjavíkur í fyrrasumar á rafhjóli, gafst gott næði á hinni rólegu ferð til að sjá, hve margir væru um borð í bílunum, sem ég mætti. 

Í meira en 80 prósent tilfella var aðeins einn um borð og viðburður, ef það voru fleiri en tveir.

Í ferðum milli Reykjavíkur og Akureyrar í ágúst 2015 og ágúst 2026 voru eðal annars sett tvö met:

Minnsti orkukostnaðurinn milli þessara staða:    115 krónur á rafreiðhjólinu Sörla.

Minnsta eyðsla farartækja með jarðefnaeldsneyti: 2,6 lítrar/100 km, vespuhjólið "Léttir", Honda PCX ".  

 

Niðurstaða: Farartæki, sem gefa möguleika á miklum sparnaði og vistvænni samgöngum en tíðkast hafa, eru stórlega vannýtt hér á landi. 

Þar að auki eru léttu vélhjólin og rafhjólin, sem hafa yfirburði hvað snertir einfalda gerð,og sparneytni, ekki látin njóta þess í skattlagningu og innflutningsgjöldum.  

Vegna skorts á hraðhleðslustöðvum var ekki hægt að láta hreina rafbíla spreyta sig í fyrrnefndum sparakstri, og einnig útilokað að tengiltvinnbílar gætu látið (raf)ljós sitt skína.

Og hringvegurinn og mestallt þjóðvegakerfið er í raun lokað fyrir hreinum rafbílum.  

 

 

 

Keppa í sparakstri til Akureyrar

Komst í erlenda fjölmiðla 2010. Orðin löng bið.

Þegar Éyjafjallajökull gaus 2010 og öskufallið úr honum lamaði flugsamgöngur víða um lönd og raskaði flugáætlunum um allan heim, kom hingað fjöldi erlendra fjölmiðlamanna, sem voru þyrstir í fróðleik um íslensk eldfjöll. 

Í viðtölum við tugi erlendra sjónvarpsmanna og ferðum með þeim vegna gossins, nefndi ég ævinlega, að enda þótt Eyjafjallajökull byggi yfir þeim áhrifamætti, sem nú kæmi í ljós, væri annað sýnu öflugra og hættulegra eldfjall austur af honum, hún Katla gamla. 

Einkum væri varhugaverður sá möguleiki, þótt sjaldgæfur væri, að hlaup félli til vesturs úr Mýrdalsjökli, sem gæti þurrkað út víðlenda byggð.

Margir útlendinganna tóku myndir af Mýrdalsjökli og einnig af Heklu, sem ljóst er, að getur gosið hvenær sem er með aðeins klukkustundar fyrirvara.

Katla og Hekla voru mér í barnsminni, því að þegar Hekla gaus 1947, sagði Ólöf amma, sem ættuð var frá Hólmi í Landbroti, mér frá upplifun sinni af Kötlugosinu 1918.   

Þegar erlendir fjölmiðlamenn voru aftur á ferðinni árið eftir vegna gossins í Grímsvötnum, sem einnig olli búsifjum´í alþjóðlegu flugi, mundu margir þeirra, sem verið höfðu hér árið áður, eftir Kötlu og spurðust fyrir um hana. 

Þegar síðan Katla lætur vita af sér, eins og nú, er því eðlilegt að tilvist hennar sé rifjuð upp.

Segja má að eftir magnaðar frásagnir ömmu minnar af Kötlu hafi ég verið að bíða eftir Kötlugosi í bráðum 70 ár.

Er það orðin ærið löng bið og óvíst að mér endist ævin til þess að eiga stefnumót við þennan forna fjanda Skaftfellinga.  

Erlendir miðlar fjalla um Kötlu

Guðmundur yfirvegaður.

Það hefði verið freistandi fyrir Guðmund Guðmundsson að taka slaginn við Ulrik Wilbek á áberandi hátt og láta hann finna til tevatnsins vegna hinnar ótrúlegu framkomu hins fyrrverandi landsliðsþjálfara. 

En Guðmundur þurfti þess ekki og kemur því algerlega óskaddaður út úr hinni furðulegu uppákomu. 

Þetta sýnir rósemi hugans, yfirvegun og ískalt stöðumat hjá Guðmundi, sem gerði sér grein fyrir firnasterkri stöðu sinni, lyfti sér yfir deilurnar og forðaðist að taka undir gagnrýnisraddir og ádeilu á Wilbek.

Með því lét hann Wilbek einan um að grafa sína gröf.  

Wilbek er hættur

Vörn gegn ósköpunum: Barnamatur fyrir hringferð um Ísland.

Að mörgu þurfti að hyggja þegar ég fór snögga hringferð eftir hringveginum um daginn á rúmum sólarhring.

 

Þrjár leiðir komu til greina milli Egilsstaða og Djúpavogs, Öxi, þjóðvegur 1 um Breiðdalsheiði og Fjarðaleið um Reyðarfjörð, Fáskrúðsfjörð, Stöðvarfjörð og Berufjörð. 

Öxi 61 kílómetra styttri en þjóðvegur 1 og Fjarðaleið 10 kílómetrum lengri en þjóðvegur 1. 

Öryggissjónarmið réðu því að Fjarðaleið varð fyrir valinu, langstysti malarkaflinn. 

Á bifhjóli með litlum hjólum getur verið varasamt að mæta bílum í bröttum malarbrekkum. 

Annað sjónarmið var að sýna hve miklu ódýrara var að fara á hjóli en á bíl og vera samt á þjóðvegahraða. 

Þessi krafa náði líka til matarins, sem krefst orku, peninga og tíma í biðröðum í sjoppum. 

Ég ákvað því að nærast nær eingöngu á mat, sem ég hefði með mér að heiman og kostaði mun minna fyrir þessa 31 klukkustund en ef ég hefði verið heima og borðað heima hjá mér. 

Fyrir valinu urðu tveir pakkar af barnamat, sem ég drakk "dry" úr pökkunum og blandaði með vatni úr flösku á staðnum. Hafði lika með mér einn lítra af Kóki og einn rúsínupakka. 

Svo mikil orka er í barnamatspakka, að einn hefði farið langt með að duga alla leiðina.  

Ég nærðist aðeins á fjórun stöðum á leiðinni, Akureyri, Egilsstöðum, Djúpavogi og Nesjum í Hornafirði. Bloggaði og sinnti netsamskiptum á Akureyri, Egilsstöðum og í Hornafirði.

Græðgisokrið, sem hefur gripið þjóðina og speglast í að rukka um 100 þúsund kall þá sem fara um eyðisand að flugvélarflaki, er víða yfirgengilegt.

Stundum er engu líkara en að fólk sé að ganga af göflunum.

Sumir myndu kannski segja, að sá, sem raðaði jafn fáránlegu nesti í fararskjóta sinn og sjá má á myndunum hér á síðunni, sem teknar voru við bensínstöðina á Djúpavogi áður en sjoppan var opnuð, hafi sjálfur verið genginn af göflunum, en öðruvísi var ekki hægt að tryggja það að fara hringinn á lágmarkstíma og jafnframt fyrir lágmarkskostnað.  

 

 

 

 

Krafinn um 100.000 á Sólheimasandi