Hver verður fyrst, Hekla, Grímsvötn, Bárðarbunga, Öræfajökull eða Katla?

Minnsta kosti fimm eldstöðvum á Íslandi sem taldar eru upp hér að ofan er "að verða mál" og gæti til dæmis Hekla gosið hvenær sem er með aðeins klukkustundar fyrirvara að dómi vísindamanna. 

Grímsvötn eru virkasta eldfjall Íslands, gusu 1998, 2004 og 2011 og klukkan tifar. 

Bárðarbunga virðist vera í undirbúningsfasa undir næsta gos á eftir Holuhraunsgosinu og vaxandi jarðhiti er farinn að brjóta bráðnunarvatni farveg í gusum undir Dyngjujökul. 

1999 til 2010 bættist Eyjafjallajökull í hóp eldfjalla í ham, en yfirleitt hefur verið langt á milli eldgosa í því fjalli svo að honum er "ekki mál" að því er virðist. 

Og nú minnir aukin leiðni í Múlakvísl á einhvern lengsta óvissu- og meðgöngutíma eldfjalls hér á landi, þar sem er Katla. 

Hugsanlega varð smágos í henni 1955 sem setti mikið hlaup í Múakvísl og hefur kannski lengt biðtímann eftir henni eitthvað. 

En á næsta ári verður öld frá Kötlugosinu 1918 og sú gamla gæti alveg tekið upp á því að stela "sjóinu" frá öllum hinum eldfjölunum og aldarafmæli fullveldisins og frostavetrarins mikla 1918 með því að gjósa hressilega og hrella miklu fleiri en 1918 þegar engin flugvél hafði enn flogið á Íslandi. 

Lyktin finnst enn við Öræfajökul

Táknræn ljósmynd?

Náttúrufræðingar hljóta að vera mikilvægur þjóðfélagshópur í landi, þar sem ósnortin og einstæð náttúra er helsta aðdráttaraflið fyrir 80% af þeim rúmum tveimur milljónum ferðamanna, sem koma árlega til landsins og eru orðnir helstu burðarásar efnahagsuppsveiflunnar hér. 

Myndin, sem fylgir fréttinni er táknræn fyrir ástand mála varðandi þetta mesta verðmæti Íslands, náttúruna, og búið er að setja fram alls á annað hundrað fyrirætlanir um virkjanir um allt land, hálendið meðtalið. 

Landslaginu, sem sést á myndinni hefur nefnilega verið tortímt og er nú að sökkva hratt en örugglega í aur og drullu í hinu 57 ferkílómetra Hálslóni sem myndað var til að þjóna Kárahnjúkavirkjun og gefa erlendum eigendum álvers á Reyðarfirði tekjuskattlausan milljarða arð á hverju ári. 

Stefni að því að setja hér inn þrjár aðrar myndir teknar frá sama sjónarhorni og mynd RAX var tekin, en aðeins innar í dalnum. 

Önnur er loftmynd eftir að landinu var tortímt, þar sem horft er yfir aðeins víðara sjónsvið við aðstæður, sem þarna ríkja á mestu góðviðrisdögunum fyrri part sumars er hlýr sunan hnjúkaþeyr stendur af Vatnajökli í bjartviðrinu. 

Hinar mynirnar eru annars vegar mynd af bátnum Örkinni niðri við gljúfrið, áður en dalnum var sökkt, sem nú er sokkið í aurinn, en báturinn hafði verið fluttur þangað á snjó í apríl. 

Hin er tekin á svipuðum slóðum um vorið áður en dalnum var sökkt. 

Því miður hefur drjúgur hluti starfa náttúrufræðinga farið í að skoða náttúruna vegna mats á umhverfisáhrifum virkjana, þar sem náttúrperlum er fórnað fyrir stóriðjuna. 

Þeir hafa oft verið undir mikilli pressu frá fjársterkum virkjanaaðilum og valdaöflum, sem krefjast "réttra" niðurstaða. 

Ef ekki má eiga von á brottrekstri, samanber það þegar Ragnhildur Sigurðardóttir var rekin í úr starfi sínu við rannsóknir á Þjórsárverasvæðinu hér um árið fyrir það að hafa ekki skilað að öllu leyti niðurstöðum, sem voru ráðamönnum Landsvirkjunar þóknanlegar. 

Sá brottrekstur hafði fælingaráhrif varðandi það hvað biði íslenskra náttúrufræðinga ef þeir mökkuðu ekki rétt. 

Neðsta myndin er tekin aðeins innar í dalnum sumarið 2006, við Stapana og Rauðagljúfur fyrir drekkingu dalsins

Viðræðurnar að mjakast af stað

Svipað stjórnarskrármál og hjá Framsókn 1931 til 1959.

Á tímabilinu 1931 til 1959 sátu alls 13 ríkisstjórnir í landinu. Allan þennan tíma hafði Framsóknarflokkurinn sérstöðu varðandi það að hafa miklu meiri þingstyrk en nam atkvæðamagni flokksins. Á tímabili var flokkurinn með meirihluta þingmanna út á aðeins tæplega 30 prósent atkvæða. 

Kjördæmaskipanin var í stjórnarskránni og fyrir bragðið dróst í 18 ár að koma á umbótunum á stjórnarskránni, sem  loks voru gerðar 1959. 

Sjálfstæðisflokkurinn hafði líka mun fleiri þingmenn en nam atkvæðastyrk og var nálægt því að ná þingmeirihluta 1953 út á 37 prósent atkvæða. 

Og með því að spila á kjördæma- og kosningakerfið ætluðu Framsókn og kratar að ná meirihluta þingmanna í kosningunum 1956 út á rúmlega 35 prósent atkvæða. 

Framsókn sat í 9 af þeim 13 ríkisstjórnum sem voru í landinu 1931 til 1959 og barðist allan tímann hatrammlega gegn leiðréttingu á misréttinu og hafði sitt fram. 

Saga síðustu níu ára sýnir að Framsókn og þó einkum Sjallar eru í svipaðri aðstöðu núna gagnvart nýrri stjórnarskrá, gerðri af Íslendingum fyrir Íslendinga, og Framsókn var gagnvart kjördæmaákvæðum stjórnaskrárinnar 1931 til 1959. 

Þessir flokkar beita öllum hugsanlegum ráðum til að koma í veg fyrir nokkrar breytingar og búast má við að þeir geri það áfram. 

Aldrei er minnst á stjórnarskrármálið í fréttum af stjórnarmyndunninni núna, enda ráða Sjallar og Framarar för og Vg hafði fyrirfram ekki sett málið á oddinn í kosningunum. 

Þetta er ömurlegt, ekki síður en árin, sem Seyðfirðingar fengu eitt sinn tvo þingmenn. 

Færðumst of mikið í fang