Ýmis dæmi um lúmska snjóblindu.

Bæði hér á landi og erlendis eru dæmi um lúmskar aðstæður, einkum snjóblindu, sem hafa valdið því að flugmenn hafi átt erfitt með að átta sig á afstöðu loftfarsins og fjarlægð frá jörð. 

Einnig ótal dæmi um það að vélsleðamönnum og skíðamönnum hafi hlekkst á vegna snjóblindu. 

Í desember 1979 var franskur flugmaður á fjögurra sæta einshreyfils flugvél í útsýnisflugi yfir Mosfellsheiði þegar hvít jörðin og ljósleit þoka í vetrarmuggu runnu saman í eitt þannig að viðmið við jörðu tapaðist og vélin brotlenti. 

Slysið var einstakt að því leyti til að björgunarþyrla, sem átti að flytja flugmanninn og farþega hans af slysstað, brotlenti strax eftir flugtak. 

Eitt þekktasta og mannskæðasta atvik flugsögunnar af þessu tagi er þó þegar stórri breiðþotu var flogið inn í hækkandi jökul á Suðurskautslandinu, af því að við slík skilyrði, þar sem stóra ljósleita breiðu ber við skýjaðan himin, getur oft verið afar erfitt og jafnvel ómögulegt að meta fjarlægðir og halla.

Þetta gerðist árið 1979 og 257 manns fórust.  

Ýmis dæmi um lúmska snjóblindu.

Bæði hér á landi og erlendis eru dæmi um lúmskar aðstæður, einkum snjóblindu, sem hafa valdið því að flugmenn hafi átt erfitt með að átta sig á afstöðu loftfarsins og fjarlægð frá jörð. 

Einnig ótal dæmi um það að vélsleðamönnum og skíðamönnum hafi hlekkst á vegna snjóblindu. 

Í desember 1979 var franskur flugmaður á fjögurra sæta einshreyfils flugvél í útsýnisflugi yfir Mosfellsheiði þegar hvít jörðin og ljósleit þoka í vetrarmuggu runnu saman í eitt þannig að viðmið við jörðu tapaðist og vélin brotlenti. 

Slysið var einstakt að því leyti til að björgunarþyrla, sem átti að flytja flugmanninn og farþega hans af slysstað, brotlenti strax eftir flugtak. 

Eitt þekktasta og mannskæðasta atvik flugsögunnar af þessu tagi er þó þegar stórri breiðþotu var flogið inn í hækkandi jökul á Suðurskautslandinu, af því að við slík skilyrði, þar sem stóra ljósleita breiðu ber við skýjaðan himin, getur oft verið afar erfitt og jafnvel ómögulegt að meta fjarlægðir og halla. 

Áttaði sig ekki á nálægð við jökulinn

Varla hægt að hugsa sér meiri vonbrigði.

Í gamla daga tók ég þátt í nokkrum boðhlaupum, og voru sum þeirra ærið skrautleg og gerð ferleg mistök, svo að maður gekk af vellinum eins og lúbarinn hundur.

En eitt þessara boðhlaupa, á drengjameistaramóti 1958, var þó öðruvísi og veitti dýrmæta reynslu.

Þessi mótsdagur var einn af þessum dögum þegar allt gengur upp og skyndilega urðu þrir gullpeningar afraksturinn.

En einn þeirra bar þó af, 4x100 metra boðhlaupið.

Því er ég að segja frá þessu, af því að það gefur vonandi smá innsýn í það, hvers eðlis það var, sem gerðist í 4x100 metra boðhlaupi karla á HM í fyrradag.   

Líklega er ekkert eins stórkostlegt í frjálsum íþróttum og að vera trúað fyrir lokasprettinum í 4x100 metra boðhlaupi, taka við keflinu með nokkra keppinauta á undan sér, draga þá uppi og skila sveitinni sem sigurvegara. 

Ef þetta tekst, sameinast það besta úr flokkaíþrótt og einstaklingsíþrótt. 

Keflið sjálft hefur dáleiðandi áhrif þar sem það rís upp beint fyrir framan mann í hverju skrefi, - það er eins og það dragi mann áfram. Ógleymanleg og ólýsaleg tilfinning. 

Að sama skapi er varla hægt að hugsa sér meiri vonbrigði en að mistakast, - og ekki bara það, heldur enda allan feril sinn með því að togna eða frá krampa sem fellir alla boðhlaupssveitina á einu augabragði. 

Usain Bolt sýndi með ummælum sínum eftir hinar greypilegu ófarir, hve þroskaður persónuleiki hann er og hve mikið fordæmi Muhammad Ali gaf á sínum tíma með því hvernig hann tókst á við sár vonbrigði og niðurlægingu ósigra á sínum ferli, vann úr þeim og sýndi úr hverju sannur meistari er gerður. 

„Ég var að kveðja allt saman“