Var svo slæmt að lifa hér 2004?

Það er þekkt fyrirbæri að þegar hápunkti er náð á einhverju sviði og afturkippur verður, miðast allt ástand við hápunktinn. 

Ég man þá tíma á samdráttartímum eftir stríðsárin að allt var miðað við kaupmátt og efnhagagetuna á stríðsárkunum og fyrstu tveimur árum eftir þau meðan Íslendingar voru á fullu að eyða striðsgróðanum.

Krafan var að endurlifa hápunktinn, sem augljóslega var ómögulegt að ná.

Svipað hefur verið uppi á teningnum eftir Hrunið 2008. Gef oss aftur 2007! Það virðist vera krafa síðustu missera, ekki að gefa oss aftur 2004 eða 2005. 

En kannski er okkur hollt að íhuga hvernig við höfðum það árin 2004 og 2005. Var svo slæmt að lifa hér þá að við teljum það alls ekki nóg að komast á svipað ról að nýju?  

Mótbáran við því að láta sér ekkert minna nægja en 2007 er oft sú, að nú séu skuldirnar svo miklu meiri en 2004 eða 2005.  

En var fjórfölduin skulda heimilanna og fyrirtækjanna á árunum 2003 til 2008 eðlilegt og eftirsóknarvert ástand?  

Í sömu sporum og 2004

Athugasemdir

[Jack Daniel's, 2.9.2014 kl. 09:05]

Lífeyrisþegar börðust í bökkum allan tíman sem þetta svokallaða góðæri stóð yfir og margir áttu í basli með að ná endum saman.

Sama má segja um þá sem voru á lægstu launum, þeir sáu aldrei þetta svokallaða góðæri.

Eftir hrun hækkaði síðan allt í verði, bætur almannnatrygginga voru skornar niður og lífeyrissjóðir lækkuðu greiðslur til þeirra sem fengu lífeyri.

Ekkert af þeim lækkunum hefur gengið til baka og í dag er fólk að reyna að skrimta af 140 til 180 þúsund krónum á mánuði.

Fjöldinn allur af fólki hefur gefist upp og fargað sér í kjölfarið, en það er taboo að tala um það.