"Smáatriðin" eru mikilvæg. Forréttindum farsímanna verður að linna.

Ég minnist þess þegar ég kom heim úr sveitinni þegar ég var barn, og langaði til að segja foreldrum mínum frá merkilegum hlutum úr sveitinni, hvað ég var spældur þegar þau höfðu engan áhuga á því að hlusta neitt á mig. 

Hugsaði með mér, að ef ég yrði sjálfur foreldri þegar ég yrði stór skyldi ég helst ekki gera svipað. 

Veit hins vegar ekki hvort ég stóð við það. 

Síðan síminn, fyrst landssíminn og síðar farsímar komu til skjalanna, hefur þetta tæki oft verið láti valta yfir eðlileg og réttlát mannleg samskipti. 

Sem dæmi má nefna, að þegar einhver er búinn að gera sér ferð í verslun eða þjónustufyrirtæki, á hann ekki að þurfa að sæta því, að sá, sem hann er að tala við, svari tafarlaust hvaða símhringingu sem er. 

Það er bæði óréttlátt og í raun dónaskapur. Þessum forréttindum farsímanna verður að linna. 

 

Segja snjallsímann trufla fjölskyldulífið