Las hæstiréttur Bandaríkjanna eitthvert annað trúarrit?

Undirréttur í Bandaríkjunum dæmdi Muhammad Ali í fangelsi fyrir að óhlýðnast skipun um að gegna herþjónustu og vera sendur til Víetnam. 

Ali byggði vörn sína á því að hann neitaði herþjónustu af trúarástæðum sem múslimi og vitnaði í meginatriði boðskapar Kóransins,sem væri friður og bann við manndrápum. 

Hæstaréttardómararnir tóku þessa vörn Alis gilda og sýknuðu hann. 

Nú er spurningin hvernig það má vera, að Kóraninn sé túlkaður á þennan veg, en á sama tíma á allt annan veg í Hollandi og víðar hjá þeim sem vilja banna sölu á þessu riti og banna múslimum að flytjast til landsins.

Og þegar athugaður er ótrúlega mikill munur túlkunar mismunandi kristinna trúarfélaga á Biblíunni, vaknar svipuð spurning. 

Svarið er líklegast það, að þetta séu nógu stór og víðfeðm trúarrit til þess að hægt er að finna hér og þar alls konar trúarsetningar og mismunandi boðskap, sem nægi til þess að heyja trúarbragðastyrjaldir, jafnvel innbyrðis milli kristinna trúfélaga og milli múslimskra trúfélaga og nota tilvitnanir í ritin ef svo ber undir. 

Vill banna Kóraninn og allar moskur

"Gömlu dagana gefðu mér..."?

Hér í gamla daga var það einfalt viðfangsefni að hreinsa snjó af götum og gangstéttum. Gert með handafli. Skóflum.  Handafli margra, sem komust að með skóflur sínar hvar sem var.

Bílstjórar settu snjókeðjur á drifhjólin, margfalt öflugri spólvörn en bestu nagladekk nútímans.

Núna féll snjórinn aðfararnótt sunnudags og náði að verða til vandræða klukkan fjögur.

Í gamla daga voru böll þá búin og flestir komnir heim eða langleiðina þangað.

Nú er þetta dregið fram undir morgun.

Það liggur í augum uppi að jafnvel þótt það kosti næturvinnukaup að ræsa strax út allan tiltækan mannskap, bætir það sig upp síðar í mokstrinum, sem er því auðveldari sem byrjað er fyrr á honum.

Að ekki sé nú talað um að spara þann mikla tíma og kostnað sem fylgir ófærð.

Í miðbænum í gærkvöldi, næstum þremur sólarhringum eftir snjókomuna miklu, þurfti enn að klofa yfir háa ruðninga á ómokuðum gangstéttum og bílastæðum við þær, þar sem fætur fólksins og hjól bílanna voru búin að þjappa hann saman og gera enn erfiðara en ella að fjarlægja hann.

Ekki er í þetta skipti hægt að afsaka sig með því að kostnaður við snjómokstur hafi verið svo mikill í vetur.  Í raun kom veturinn fyrst í fyrradag, fjórum mánuðum síðar en venjulega.  

„Ömurlegt“ ástand í miðbænum

Æ, hvaða óheppni að hafa ekki skotið Írani.

Nýr blær er að færast yfir viðburði og frásagnir af þeim síðustu misserin eins og sést á tengdri frétt á mbl.is.

Æ, hvaða óheppni að hafa skotið óvart tvo Indverja í stað tvo Írana eins greinir frá í þessari frétt af byssumorði í Bandaríkjunum fyrir um viku, sem annars hefði líklega farið hljótt.  

Því að ef Íranir hefðu verið skotnir og hrópað upp: Ég vil ekki hafa þessa menn í landinu mínu!" hefði þetta aldrei orðið neitt mál og ummmæli morðingjans eftir á: "Ég skaut einhverja Írana" hefði bara orðið í ágætu samræmi við það að "losa sig við hættulegt fólk, sem ógnar öryggi Bandaríkjamanna."

Því að það er ógn við öryggi fólksins að hættulegir Íranir sitji vopnlausir við bar. Það sjá allir.  

Eitt hafðist þó upp úr á skjóta Indverjana, því að í ljós kom að þeir störfuðu fyrir GPS-fyrirtæki og tóku þar með störf frá sönnum Bandaríkjamönnum. 

Orðið "óvart" í fyrirsögn fréttarinnar rímar ágætlega við hugsunarháttinn að baki þessu einu af tugþúsundum árlegra skotvopnamorða í Bandaríkjunum, sem framin eru í samræmi við þá hugsjón hve þarft það er að 250 milljónir skotvopna og helst fleiri séu í landinu til þess að vernda stjórnarskrárbundinn rétt til "sjálfsvarnar" gegn fólki, sem ógnar örygginu almennings.

En árans óheppni að hafa ekki skotið Írana í stað Indverja. 

Fyrir 80 árum voru rúður brotnar í búðum Gyðinga í einu af löndum Evrópu og þeim misþyrmt eða þeir jafnvel drepnir, án þess að hvert atvik um sig teldist frétt. 

Þá var talsvert lagt upp úr því að Gyðingar og eigur þeirra væru merktar, svo að síður kæmi fyrir að þeir, sem urðu fyrir þessum árásum, væru ekki Gyðingar.

En í þeim tilfellum, sem samt hefðu verið gerð "mistök" með því að drepa óvart til dæmis Araba hefði það gilt, að það hafi verið óheppni að þetta voru ekki Gyðingar. En stærra orð en "óvart" hefði ekki verið talin þörf á að viðhafa um þessi "mistök."

Í hryðjuverkum öfga múslima í Evrópu hin síðari ár hefur vafalítið múslimatrúar fólk verið meðal þeirra, sem lágu í valnum. Og hryðjuverkamenn hafa þá bara yppt öxlum og sagt. "Æ, hvaða óheppni var það að drepa óvart múslima í staðinn fyrir kristna." Ef þeir hafa þá haft fyrir því að harma nokkurn hlut. 

Já, svona er heimurinn í dag myndi Jón Ársæll líklega orða þetta. Og sumir virðast bara nokkkuð ánægðir með hina breyttu tíma.  

 

Ætlaði að drepa Írana

Hefðbundið orðalag úr smiðju Orwells.

Þegar George Orwell skrifaði bókina 1984 þótt mörgum forspá hans um þjóðfélagið tæpri hálfri öld eftir útkomu bókarinnar býsna fjarstæðukennt. 

En annað hefur komið á daginn, og nú lifum við á tímum, þar sem forspá Orwells um orðanotkun og gerbreytta merkingu heita og hugtaka, hefur fengið margfalda dýpt. 

"Öryggi" og "öryggishagsmunir" eru jákvæð orð en þýða í raun stóraukna smíði sífellt öflugri vopna og vopnaskak til þess að "tryggja öryggi" þeirra þjóða og þeirra leiðtoga sem helst beita hernaðarlegum hótunum og aðgerðum. 

"Öryggi borgaranna" þýðir í raun margeflda leyniþjónustu og persónunjósnir lögregluríkja í svipuðu atferli og tíðkaðist hjá STASI, KGB, Gestapo og Securitatis. 

George W. Bush sendi heri inn í Írak og Afganistan til að "tryggja frið" og friðarverðlaunahafinn Barack Obama beitti hernaðaríhlutun í Líbíu og sendi vopn þangað og til Sýrlands til þess að efla friðinn í þessum löndum. 

"Öryggi" er tryggt með því að leita uppi "óvini þjóðarnnar" og berjast gegn þeim.

Erdogan og Trump hafa fundið hættulega óvini þjóða sinna í fjölmiðlum, sem ógna öryggi fólksins og þarf því að berjast gegn af alefli. Sömuleiðis hættulega óvini í nágrannalöndum sínum, sem þurfi að gera óvirka. 

Þegar dómsvaldið dansar ekki með, verður það líka að "óvinum" og Erdogan hefur verið duglegur við að reka dómara og Trump telur dómara, sem ekki telja einstaka tilskipanir standast bandarísku stjórnarskrána "svokallaða" dómara og óhæfa til starfans. 

Til að fylgja eftir baráttunni gegn óvinunum þarf auðvitað að stórefla herinn og setja þá reglu, að dregið skuli úr útgjöldum til alls þess, sem "ekki þjónar öryggishagsmunum landsins" það er, her, lögreglu og byggingu múra á landamærum. 

Hervæðing og vígbúnaðarkapphlaup er sett í algeran forgang. 

Trump heitir „sögulegu“ fjármagni til varnarmála

Lausnirnar margar við að draga bíl, þessi sérkennileg en virkar.

Umgengni við fannfergi er nánast heil fræðigrein, ef marka má það, hve fjölbreyttar og óvenjulegar aðstæður geta myndast og hve úrræði við ýmsum úrlausnarefnum geta verið margvísleg.

Sem dæmi má nefna, að það eru til ótal aðferðir við að draga bíla og liggja ekki allar í augum uppi. 

Vandinn er yfirleitt sá, hve erfitt er að finna dráttarkrókana, ef þeir eru þá á annað borð á bílnunum. 

Mjög þarf að vanda til ef binda á í annað en dráttarkróka, sem eru til þess gerðir. 

Í gamla daga var stundum bundið í hengslin á blaðfjöðrum þannig að átakið varð að vísu aðeins skakkt en hins vegar hægt að treysta því að hengslin væru nógu sterk. 

Hins vegar er að sjálfsögðu fráleitt að krækja eða binda í jafnvegisstengur eða millibilsstengur og því síður í stýrisbúnað. 

Hér á síðunni eru þrjár ljósmyndir af því hvernig lítill Suzuki Alto var dreginn aftur á bak út úr skafli í bílastæði og með þessari aðferð sparaður tími og mokstur. 

Myndirnar eru teknar eftir að búið er að draga bílinn að vísu með litlu átaki og auðvitað með því að litlu Súkkunni var ekið aftur á bak um leið. 

Enginn dráttarkrókur er aftan á Altonum og ekkert gat fyrir hann, og þar að auki erfitt að finna hann fyrir snjó ef hann væri.

Stöng liggur ská þversum á bílnum til að halda öxlinum, en fráleitt að koma nærri henni.

En svo vill til að aðal dráttarkaðallinn í jöklajeppanum létta, er afar heppilegur í laginu og með breiðan flatan flöt.

Þess vegna er hægt að leiða hann inn um aðra afturdyrnar og út um hinar og festa síðan báðum endum kaðalsins í dráttarkúlu jeppans.

Gætt var vel að listum meðfram dyrafölsum áður en byrjað var að draga, ekki rykkt að óþörfu, heldur bílnum þokað 2-3 fet í einu þangað til hann var kominn út úr stæðinu.

Á myndunum sést vel hvar gula dráttartaugin liggur inn í bílinn báðum megin.

Mikilvægt er að draga bílinn aðeins beint aftur á bak, hafa langt í tauginni og ekki að draga nema taugin liggi utan í sem allra stystum fleti og liggi alveg flöt upp að.  

Takið eftir því að enn er hluti snævarins ennþá uppi á þaki Súkkunnar.

Það var með vilja gert að skilja eins mikið eftir að snjó eftir uppi á þakinu við upphaf mokstursins, því að þegar snjórinn er jafn mikill og núna, verður að byrja á því að komast að bílnum síðan að moka nóg ofan af honum til þess að komast inn í hann og sjá út úr honum, en moka samt ekki öllu eða réttara sagt ýta honum með sópnum, strax ofan af þakinu, því að sá snjór myndi þá falla niður við hliðina á bílnum og kalla á annan mokstur á sama snjó.

Síðan er hægt að hægt að ýta snjónum af þakinu á heppilegum stað.    

 

 

Stúlkan orðin grá og föl í framan

Afgerandi íslenska forysta á þessu sviði. Tveir "hálfir Óskarar?"

Þótt lögmál Murphys hafi náð nýjum hæðum við misheppnaða afhendingur Óskars-styttunnar vestra, hafa Íslendingar ótvíræða forystu í neyðarlegum uppákomum við tilkynningar á úrslitum. 

 

Æðsta virðing allra þar, 

barst alveg röngu liði. 

En Framsókn er og Framsókn var 

fremst á þessu sviði. 

 

Í formannskjöri að þá skildi

ofurlítill þröskuldur, 

er þá frétt bar örsmár miði:

The chairman goes to.. Höskuldur. 

 

En eins og kunnugt er kom í ljós nokkrum mínútum seinna að hinn litli atkvæðamunur hafði verið Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni í vil. 

Þar að auki hefur það gerst við afhendingu Eddu-verðlauna hér á landi, að styttan datt í tvennt við afhendinguna svo að handhafinn fékk tvær hálfar Eddur og hefur alla tíð síðan verið í vafa hvort hann eigi að halda meira upp á efri helminginn eða neðri helminginn. 

Það er eftir að sjá að Óskarinn detti einhvern tíma í tvennt og verði að tveimur hálfum Óskurum. Það er afar ólíklegt. 

 

Lásu upp heiti rangrar myndar

Klofstuttir björgunarsveitarmenn.

Snjórinn í morgun mældist 51 sentimetri og var víðast jafnfallinn. 

Á meðalháum manni er hné í um 50 sentimetra hæð, en klof í um 75 sm hæð. 

Klofstuttir hafa þeir því verið, mennirnir, sem sagt er frá í tengdri frétt á mbl.is, að hafi vaðið 51 sm snjó upp í klof. 

Og líkast til ekki nema um 1,30-1,40 á hæð. 

 

Þetta´eru engir meðalmenn, 

sem margir ausa lofi. 

Við hreystiverkin hamast enn

með hné sín uppi´í klofi. 

 

Nei, annars, bara smá grín, ég var sjálfur björgunarsveitarmaður áratugum saman, og veit að þeir hafa húmor fyrir sjálfum sér. 

 

 

 

 

 

Óðu snjóinn upp í klof með sjúkrabörur

Hressandi hreyfing og útivera fyrir flesta. Sópurinn er bestur.

Eftir nokkurra áratuga reynslu af snjómokstri til að komast að bílum, opna þá og aka í burtu, hefur venjulegur heimiissópur eða kústur reynst best fyrir bakveikan mann eins og mig. 

Í morgun var svo mikill púðursnjór (lausamjöll, sjá athugasemdir) að það auðveldaði stórlega að nota kústinn. 

Snjórinn var það djúpur, að hann náði upp fyrir háa vélhjólaskó, og þá var nóg að sópa efri hluta snævarins burtu og láta fæturna um afganginn. 

Enn betri er sópurinn við að sópa snjó ofan af bílunum og af gluggum hans, áður en farið er með rúðusköfur til að fullkomna verkið. 

Í dag bættust góð áhrif sólarljóssins við hressandi hreyfingu og útiveru. 

Fleiri fá fyrir hjartað í snjómokstri

Ekki alltaf beint samasemmerki á milli mikilla snjóa og mikilla kulda.

Mesta snjódýpt, sem mælst hefur í Reykjavík, var 55 sm árið 1937. Ég man eftir 48 sentimetra snjónum 1952. Þá féll snjórinn í samfelldri logndrífu eins og nú.

Í bæði skiptin, einkum 1937, féll snjórinn á því tímabili á síðustu öld, þegar loftslag á Íslandi var hlýjast og jöklar minnkuðu hratt. 

1951 voru eindæma snjóalög á útmánuðum á Norðausturlandi. 

Fyrir tveimur árum féll metsnjór í austasta hluta Kanada og norðausturhluta Bandaríkjanna. 

Bæði vestra og hér á landi ruku menn upp fyrir tveimur árum og sögðu, að þetta sýndi að hlýnandi loftslag á jörðinni væri "ein risastór falsfrétt" og hinn mikli snjór sýndi þvert á móti að loftslag á jörðinni væri að kólna og færi jafnvel "hratt kólnandi." 

Ef þessir sömu menn hefðu verið á ferli 1937 og 1952 hefðu þeir hugsanlega haldið hinu sama fram þótt jöklar landsins væru lungann úr síðustu öld, og einna mest á árunum 1920-1965 á hröðu undanhaldi.

Ástæða hins mikla snævar, sem féll í nótt, var ekki fimbulkuldi, þótt snjór sem fyrirbæri sé venjulega tákn um kalt loftslag.

Snjórinn varð fyrst og fremst svona mikill, að því til landsins kom einstaklega magnaður hlýr og rakamikill loftmassi, sem þéttist í snjókomu þegar hann mætti svalara lofti.

Snjórinn mikli í Kanada og norðausturhluta Bandaríkjanna fyrir tveimur árum féll af svipuðum sökum, og í öllum nefndum tilfellum, 1937 og 1952 hér á landi, og fyrir tveiur árum vestra, féll snjórinn í hita við frostmark en ekki í frosthörkum.  

Fyrstu merki um breytt loftslag í Noregi voru þau, að á Harðangursheiði, liggur í um 1000 metra hæð, féll meiri snjór en veturna á undan. 

Ástæðan var mun meira af hlýju og röku lofti, sem barst úr suðvestri að ströndinni og þéttist í snjó þegar það skall á hinni 1000 metra háu hásléttu. 

En samt minnkuðu hinir litlu jöklar þar ár frá ári, af því að sumrin voru það mikið hlýrri og lengri en fyrr, að yfir heildina bráðnaði meiri snjór á sumrin en féll á veturna. 

Ég hef um áratuga skeið fylgst með hálendinu fyrir norðan Vatnajökul, einkum síðustu 20 ár. 

Á síðustu árum hefur blasað við breytt veðurlag að því leyti, að á svæðinu austan við ána Kreppu, sem verið hefur innan þess svæðis þar eem minnst úrkoma er á landinu, hefur verið meiri úrkoma og meiri snjór á veturna en áður var, en vestan árinnar hefur hið þurra loftslag hins vegar haldist, og jöklarnir, hugsanlega að undanskildum varanlegum sköflum í Snæfelli, halda áfram að minnka.

Bestu setninguna um loftslagsbreytingar á þó leiðtogi vestrænna þjóða, Donald Trump, sem sagði í einni af ræðum sínum, að það væri skítakuldi í New York sem sýndi fánýti kenninganna um hlýnun loftlags á jörðinni.  

Snjódýptin aldrei meiri í febrúar

Hinar sérstæðu íslensku aðstæður eru vandamálið.

Byggingarfræðingur, sem ég á góðan aðgang að, og hefur frá því hann vann sem unglingur við húsaviðgerðir sérhæft sig í húsaskemmdum og húsaviðgerðum, tjáir mér að það sé ekki alveg rétt uppstilling hjá blaðamanninum í tengdri frétt á mbl.is þess efnis að vandamálið hérlendis tengist eingöngu "séríslenskri" aðferð við einangrun í veggjum. 

Hann segir að vandamálið liggi í því, að ekki sé brugðist rétt við þeirri staðreynd, hvergi þekkist í jafn miklum mæli og hér á landi, að hiti inni í húsum sé allt árið yfir 20 stig, en nánast aldrei svo hár utan húss. 

Af því leiði að viðvarandi þrýstingsmunur verður á heita loftinu inni í húsinu og kalda loftinu utan hússins, og þegar heita loftið leiti inn í veggina, kólni það og raki þess þéttist.

Það er nefnilega misskilningur ef við höldum að raki lofts, sem mældur er í prósentum, sé alltaf lægra innan húss en utan og minni í heitu lofti en köldu. 

Á veðurskeytum er bæði gefin upp þessi prósentutala en einnig svonefnt daggarmark, mælt í gráðum. Ef daggarmark er til dæmis fimm stig og hitinn fimm stig, er komin þoka. 

Ef daggarmarkið er fimm stig og hitinn tíu stig, er hins vegar gott skyggni. 

Ef raki á veðurstöð er uppgefinn 100% má búast við að þar sé slæmt sjónflugsveður, en hins vegar þeim mun betra sem þetta prósentustig er lægra. 

Þegar 19 stiga hiti mældist á Eyjabökkum um daginn, var uppgefið rakastig aðeins 20% enda blár himinn. 

Dæmi um hliðstæður við hús eru bílarnir okkar. Árum saman undraðist maður hvernig rúður og innra byrði bíla gat verið alvott af raka þegar komið var inn í bílana á morgnana til að setja þá í gang. 

En ástæða slíks er sú, að ef bíll er stöðvaður með funheitt loft inni í sér og honum lokað og læst, þéttist heita loftið við það að kólna yfir kalda nótt. 

Besta ráðið til þess að hamla gegn þessu er ekki að láta miðstöðina hamast sem mest við að hita upp bílinn áður en drepið er á vélinni, heldur þvert á móti, að taka miðstöðina tímanlega úr sambandi og opna glugga bílsins og láta hitann falla sem mest og lofta heita, raka loftinu út áður en bílnum er lagt og læst. 

Vandamálið er hinn íslenski útveggur