Fjöldi íbúða í byggingu er til lítils, ef verðið er allt of hátt.

Það er staðreynd að ákveðinn flótti ungs fólks er í gangi frá Reykjavík og jafnvel höfuðborgarsvæðinu í heild til Suðurnesja og Árborgar. 

Þetta finnst jafnvel á eigin skinni. Ég og systkini mín áttum heima vestan Elliðaáa á yngri árum. 

Yfirgnæfandi meirihluti barna okkar hefur hins vegar haslað sér völl austan Elliðaáa og uppi í Mosfellsbæ. 

Og nú er þriðja kynslóðin að birtast, og hún er suður í Reykjanesbæ. 

Ástæðan er skortur á íbúðarhúsnæði í Reykjavík, sem ungt fólk og tekjulágt fólk ræður við. 

Svimandi hátt verð er þröskuldurinn sem þetta fólk kemst ekki yfir.

Ég var áðan að spjalla við einn af þeim sem enn er með atvinnustarfsemi á svæðinu austast á Laugavegi. Hann sagðist hafa heyrt að stefnt væri að því að leggja alla atvinnustarfsemi þar niður,  reisa þar íbúðabyggð og meira að segja mjókka Laugaveginn um helming.  

Ný íbúðahús rísa hvert af öðru

Rætt var í fullri alvöru að "gefa" þeim Uganda.

Í kringum aldamótin 1900 var rætt um það í fullri alvöru hjá nýlenduveldunum að "gefa" Gyðingum Uganda til þess að bæta þeim það upp, að þeir voru hraktir frá Palestínu 1800 árum fyrr. 

Þessi fyrirætlun lýsir vel því hugarfari, sem þá ríkti og ríkir að miklu leyti enn gagnvart "hinum vanþróuðu þjóðum" heimsins. 

Ekki þarf annað en að lesa Biblíuna til að sjá, að Gyðingar hafa ævinlega talið sig vera Guðs útvalda þjóð, sem eftir för þeirra undir sýn Mósesar frá Egyptalandi til "fyrirheitna landsins" eigi kröfu á því að ráða yfir "landinu helga" við botn Miðjarðarhafsins, sem sjálfur Guð hafi heitið þeim. 

Gyðingar eru að sönnu afburða lýðræðisþjóð á okkar tímum, sem hefur átt fjölda afreksfólks innan sinna raða bæði nú og í gegnum aldirnar. 

En hvernig það gefi þeim rétt til að útfæra Zíonisma sinn á þann hátt sem í gildi er, að leggja skipulega undir sig land og hrekja aðra í burtu af frá eigum sínum og landi næstum tvö þúsund árum eftir að Gyðingar voru hraktir þaðan, á sér enga hliðstæðu í sögunni. 

Fram að árinu 1000 áttu sér stað miklir þjóðflutningar í Evrópu, fyrst á tímum þjóðflutninganna miklu og síðar á víkingatímanum, sem breyttu samsetningu þjóðanna. 

Undarlegt væri ef einhverjir hópar gætu tekið upp á því nú að telja sig eiga kröfu á að "leiðrétta" búsetu á þessum þjóðflutnginasvæðum 11100 til 1900 árum seinna og koma þeim í fyrra horf. 

Eða gætum við Íslendingar krafist þess að fá aftur í okkar hendur það land í Vestur-Noregi ásamt olíuverðmætum þess, sem landnámsmenn Íslands hröktust frá fyrir ellefu hundruð árum?

Við stofnun Ísraelsríkis hröktust 700 þúsund Arabar frá heimilum sínum og urðu flóttamenn.

Við stofnun Ísraelsríkis var meðal annars beitt hryðjuverkum, svo sem að drepa sáttasemjara Sameinuðu þjóðanna, Svíann Folke Bernadotte. 

Síðar á öldinni fóru Palestínumenn að beita hryðjuverkum, einkum eftir ósigurinn mikla í stríðinu 1967. 

Eftir Seinni heimsstyrjöldina vildu Evrópuþjóðir, neðal annars Rússar, þrúgaðar af samviskubiti eftir hina hrikalegu og hræðilegu helför, bæta fyrir það, en í staðinn fyrir að gera það heima fyrir, var ákveðið að gefa Gyðingum land í Palestínu. 

Eftir næstum tvö þúsund ára þrautagöngu á leið til hins fyrirheitna ríkis er nú unnið markvisst að því að koma því á, með svonefndum "landnemabyggðum" og með því að ná sig undir eigum Palestínuanna, sem losna við fráfall palestínskra hús- og landeigenda. 

Því var eitt sinn lýst vel í þættinum 60 mínútur. 

Með múr á milli þjóðanna er stunduð apartheid stefna þar sem hin útvalda afburða þjóð er öðru megin við múrinn en hið óæðra vandræðafólk hinum megin. 

Innan vébanda Ísraelsríkis eru Arabar 30 prósent íbúa, sem hafa notið kosta vestrærns lýðræðis í landi, þar sem unnin hafa verið afreki við nýtingu lands og uppbyggingu ríkis með vestrænu sniði.

En þessir Palestínumenn innan Ísraels, eru nú að byrja að finna fyrir nýjum lagasetningum, sem geri þá að annars flokks þegnum í vaxandi mæli. 

Héðan af verður þeirri niðurstöðu varla breytt friðsamlega að tvö ríki verði þar sem áður var Palestína. Tveggja ríkja lausnin miðar að því að þau geti lifað hlið við hlið í friði. 

En því miður stefna mál í öfuga átt. 

Svara með stækkun landnemabyggða

"Náttfari," rafreiðhjólið sem breytti lífsstíl og sló á fordóma.

Hér er smá skýrsla um stöðuna í verkefninu "Orkuskipti - koma svo!", sem hófst í apríl 2015.   

"Náttfari",rafreiðhjólið sem breytti lífsstíl mínum 2015 og kvað í kútinn fordóma í garð reiðhjóla og vélhjóla, sem höfðu myndast á hálfrar aldar hjóllausi tímabili, er nú búið að fara í endurnýjun lífdaga eftir dapra daga í kjölfar slæms hjólaslyss í apríl 2016. 

Síðustu þrjú ár hefur engin vika verið án notkunar þessa hjóls og létta "vespu"vélhjólsins "Léttis" sem er Honda PCX 125cc hjól, svo framarlega sem ég hef verið heill heilsu. 

Náttfari er búinn að fara 3000 kílómetra og Léttir tæp 12000, helming í borginni og helmingin út um allt land. 

Fyrir daga Náttfara hélt ég að ég ætti heima of langt austur í bæ, í norðausturhluta Grafarvogshverfis, og að ég yrði alltof lengi í ferðum og veður og færð yrðu óyfirstíganleg.

Allt reyndist þetta samt vel yfirstíganlegt og sparnaðurinn að sjálfsögðu því meiri sem rafreiðhjólið þurfti að fara lengri vegalengdir.  

Við undirbúning rafhjólsferðar frá Akureyri til Reykjavíkur sumarið 2015, ofhitnaði rafmótor Náttfara í Bakkaselsbrekkunni, af því fyrirfram krafan fyrir þessa ferð var sú að nota fótaflið ekki neitt og fara þessa ferð fyrir 115 krónu orkukostnað. 

Myndin af honum er tekin við Engimýri, áður en lagt var á Öxnadalsheiðina, búið að fjölga mótorum úr einum upp í fjóra. 

En við það þyngdist hann um 10 kíló, og eina leiðin til að komast á Náttfara upp Bakkaselsbrekkuna var að fara hana í kröppum krókabeygjum zikk-zakk að næturlagi, og af því var nafn hjólsins dregið. 

Hjólið gafst upp efst í brekkunni, og ferðin var farin á heppilegra rafhjóli með utanáliggjandi gíruðum mótor sem Gísli Sigurgeirsson smíðaði og nefndi Sörla. 

Á myndinni hefur Sörli komist suður í Borgarnes og verið að hlaða hann og knapann orku, auk þess sem unnið er við tölvu í sambandi við ferðina á borðinu á bak við hann. 

Ekki var handbært fé til að kaupa nýjan mótor í Náttfara, en Gisla Sigurgeirssyni tókst að laga brunna lóðningu í mótornum og koma honum til lífs til bráðabirgða, en býsna döprum. 

Auðséð var að hann ætti ekki langt líf fyrir höndum. 

Eftir harða ákeyrslu bíls á hjólið á gangbraut í apríl 2015, mátu tilkvaddir sérfræðingar það svo fyrir tryggingarfélag bílstjórans, að það myndi kosta 185 þúsund krónur að gera við hjólið, sem hafði kostað 250 þúsund krónur nýtt. 

Ég notaði þetta fé í kaup á vespuhjólinu "Létti" sem kostaði 450 þúsund kall nýtt og breiddi hjólabyltingu mína um allt land þar sem hægt var að fara um þjóðvegina á sama hraða og bílar, en með 60% minni eyðslu en sparneytnustu bílar. 

Hringinn á rúmum sólarhring fyrir 6500 kall 2016 og 2000 km, bæði hringinn og Vestfjarðahringinn 2017 í einum rykk með hljómflutningskerfi og tölvu til tónleikahalds, kynninga á safndiskinum "Hjarta landsins", blogg- og facebookskrifa með myndum jafnóðum úr ferðinni. 

Myndin er úr þeirri ferð, tekin á Djúpavogi. 

Léttir varð nú aðalfarartækið hjá mér og kolefnisfótspor mitt til persónulegra ferða innalands fór niður um 60 prósent. 

Náttfara var tjaslað saman og hann gerður ökufær til bráðabirgða með slappan mótor, einn af þremur rafgeymum sínum lélegan og lélegt afturhjól. 

Hlutur Náttfara í ferðum mínum varð mun minni næstu tvö ár en ef hann hefði verið tekinn betur í gegn, skipt um mótor og sett á hann fullkomið drif og afturhjól. 

Milli 2016 og 18 var skyggnst um eftir endurbótum og að önglað saman fyrir þeim. 

Og í fyrrakvöld höfðu þeir Gísli Sigurgeirsson og Helgi Friðþjófsson lokið við ódýra lausn sem hefur gerbreytt Náttfara. 

Versti dragbíturinn hafði verið slappleiki mótorsins upp langar, brattar brekkur á leiðum mínum, þar sem fótaaflið varð að duga eitt að mestu og hraðinn varla gönguhraði. 

Mér taldist svo til að ég tapaði alls um kortéri við að fara heiman frá mér niður í Útvarpshús og til baka vegna ömurlegs ástands hjólsins. 

Nú hefur reynsluferð hins vegar sýnt, að við það að losna við lötrið og tafirnar upp langar brekkur, er Náttfari orðinn verður þess að bera nafn frægasta gæðingsins á Vindheimamelum 1972. 

Meðalhraðinn á leiðum mínum hefur aukist úr 15 km/klst í 22 km/klst, því að hægt er að fara á 25 km hraða upp brekkurnar þar sem aðstæður leyfa. 

Í nóvember 2017 komst lang minnsti og ódýrasti rafbíll landsins í mínar hendur og kolefnisfótsporið hefur minnkað um 85 prósent. 

Náttfari hefur yfirburði. Orkukostnaðurinn samsvarar 0,15 lítrum af bensíni á hundraðið. 

Orkukostnaður Tazzari rafbílsins samsvarar 1,5 lítrum á hundraðið. 

Léttir eyðir 2,2 lítrum á hundraðið en er 10 sinnum léttari og 10 sinnum ódýrari en venjulegur rafbíll.

Ef tífalt meiri tilkostnaður rafbíls er tekinn með í reikninginn og kolefnisfótsporið vegna framleiðslu hans, vinnu, kostnað og vaxta vegna rekstrar hans og eignar, auk kolefnisspors vegna framleiðslu og förgunar, er hugsanlegt að vespuhjólið sé ekki með meira samanlagt fótspor en rafbíll.  

Google með leiðsögn fyrir mótorhjól

"Spennandi"? Sérkennilegur spenningur, það.

Á næstu dögum skellur hver loftmassabylgjan af annarri úr suðaustri á landinu okkar og veldur bæði úrhelli og roki. 

Undanfarnar vikur hefur mátt sjá næsta kunnuglega ástæðu á veðurkortum: Eldrauðan risastóran flekk sem teygir sig frá Afríku alveg norður yfir Noreg. 

Minnir á spákort frá ýmums tölvulíkönum síðustu tveggja áratuga, sem hafa sýnt þetta fyrirbæri og varað við þeim afleiðingum, sem það muni hafa að sjóðheitt og þurrt loftslag í Norður-Afríku muni ryðja sér til rúms á meginlandi Evrópu. 

"Spennandi" eins og haft er eftir norskum veðurfræðingi? Ætli orðið ógnvænlegt sé ekki nærtækara. 

Eini bláleiti eða litlausi flekkkurinn á veðurkortunum, bæði raunverulegum og líka á tölvuspákortum, er fyrir suðvestan Ísland. 

Þar eru átök þverrandi máttar kalds heimskautalofts við vaxandi mátt Afríska Evrópuloftið. 

Rigning og rok og vaxandi fyrirbæri hér á landi: Hlý og rök norðaustanátt. 

117 ára gamalt hitamet í hættu

Til hamingju, Sæmi! Furðu seinlegt ferli.

Sæmi Rokk er nú skrifað með stórum staf sem viðurkenning á þessu nafni, sem allir hafa kallað hann í 60 ár án þess að það væri viðurkennt í þjóðskrá sem nafn hans. 

Sæmi er einn af þeim, sem hefur þurft að berjast fyrir sínu alla sína ævi og hafist til virðingar og trausts af sjálfum sér. 

Ég minnist hans og Magnúsar tvíburabróður hans frá þeim tíma sem við lékum okkur sem smástrákar við Samtún í Reykjavík og kynnin við Sæma endurnýjuðust þegar leiðir okkar lágu oft saman á vettvangi skemmtanalífsins. 

Ástæða er að óska Sæma til hamingju með það að fá að njóta þeirra sjálfsögðu mannréttinda að heita því nafni, sem hann kýs sjálfur og almenningur hefur reyndar nefnt hann.  

Þegar börn eru skírð eða gefið nafn tekur það stutta stund. Því vekur furðu hve svifaseint kerfið er oft að afgreiða svipað mál varðandi það þegar fulltíða og sjálfráða fólk velur sér nafn. 

Sæmi Rokk heitir hann

Táknrænt að þurr dagur sé mikil frétt.

Ein hvern tíma hefði maður nú sagt, að það væri ekki nein frétt þótt það rigndi EKKI einn dag að sumarlagi. 

En vorið og sumarið í ár hafa verið einstök og þess vegna er spá um einn þurran dag frétt. 

Meðaltöl tala sínu máli. Þegar Einar Bárðarson ákvað að standa fyrir því að láta Sumargleðina koma frá á Galtalækjarhátíð 1996 gluggaði ég í meðaltölin og sá, að allir þeir sem legðu í kostnað við útihátíðahald á Suðurlandi, væru að veðja stórt, þar sem tölurnar voru 1:2. 

Það voru tvöfalt meiri líkur fyrir því að það rigndi en að hann hengi þurr. 

Hann tapaði veðmálinu og það rigndi á Suðurlandi þennan dag. 

Jónas Guðmundsson stýrimaður sagði á þessum árum, að undraverð væri bjartsýni Íslendinga varðandi útihátíðir á köldu og röku landi sínu; það væri eins og að Íslendingar héldu að það rigndi aldrei nema 17.júní. 

Og það sem sárara var; spáð var meiri rigningu á austurhluta Suðurlandsundirlendisins en á vesturhlutanum eða í Borgarfirði.

En það fór öfugt, Galtalækjaskógur slapp einna skást. 

En skaðinn var skeður, fólk hélt fyrirfram hið gagnstæða, og enda þótt aðsóknin væri alveg bærileg, dró slæm rigningarspá mjög úr henni. 

Gæti hangið þurr heilan dag

Stefnt að stórframkvæmd í gegnum öll vatnsverndarsvæðin.

Eitt af þeim atriðum, sem blasa við vegna lagningar risaháspennulínu þvert í gegnum öll vatnsverndarsvæði höfuðborgarsvæðisins, er að framkvæmdirnar við þessar línur fela í sér ekki aðeins mikið umhverfisrask, heldur einnig mikla umferð stórvirkra vinnuvéla. 

Þeir sem ætla sér að fara þarna í gegn hafa ekki tekið í mál að breyta neinu í sambandi við þessar framkvæmdir, hvorki varðandi það að leggja línuna eða línurnar í jörðu né að fara aðra leið með þær. 

Sem fyrr en suðað um að þessar stórframkvæmdir þurfi vegna afhendingar rafmagns til íslensks almennings og fyrirtækja, þótt við blasi, að það er áframhald stóriðjustefnunnar sem krefst þessa. 

Og hefur nú nýlega fengið á silfurfati þá stefnuyfirlýsingu Bjarna Benediktssonar að álverin eigi að njóta algers forgangs í hvívetna á Íslandi. 

Moka þarf upp jarðvegi á slysstað

Lævísir svikahrappar.

Óvenjulegur póstur barst mér í fyrradag frá Símanum. Þar var mér sagt frá því að ég hefði fyrir misgáning greitt sömu símaskuldina tvisvar, en auðvelt væri að kippa þessu í lag með því að smella á tengil, sem gerði bakfærslu mögulega. 

Sem betur fór ákvað ég að rekja þetta mál í heimabankanum og kom þar í ljós að ég hafði aðeins greitt þetta gjald einu sinni. 

Hjá símanum fengust þau svör að þarna væru á ferðinni erlendir svikahrappar sem sæktu mjög á Símann og Valitor til þess að véla fé út úr fólki með því að komast yfir upplýsingar um reikninga þeirra og nýta sér það. 

Full ástæða er til að varast þetta glæpahyski og láta ekki glepjast af gylliboðum eða skipunum, sem minnsti vafi er á að komi frá svikahröppum. 

Taka bara Trump á þetta og reka veðurfræðinga heimsins?

Í fyrravetur sagði Donald Trump það vera brýna nauðsyn að reka þá vísindamenn úr störfum, sem breiddu út "falsfréttir" um hlýnandi veður og ráða í staðinn "alvöru" vísindamenn sem kæmust að réttum niðurstöðum. 

Trump sagðist hafa litið út um gluggann og séð að það snjóaði í New York. Það þyrfti ekki frekar vitnanna við.  

Vísindamenn heimsins væru að skara eld að eigin köku fjárhagslega og fá sér aukin verkefni með því að hagræða mælingum og vinna fyrir "40 þúsund fífl í á ráðstefnu í París". 

Fyrir fjórum árum fór það eins og eldur í sinu hjá skoðanabræðrum Trumps í loftslagsmálum, að óyggjandi sannanir væru fyrir því að loftslag á jörðinni "færi hratt kólnandi" og hafísinn þendist út. 

Hafi verið ástæða til að skipta út vísindamönnum fyrir fjórum árum og einnig í fyrra hlýtur það verkefni að vera enn brýnna en nú þegar til þess að rétta kúrsinn af. 

Ekki seinna vænna og bæta við að reka fjölmiðlamenn, sem dreifa fréttum og myndum sem eiga ekki rétt á sér, og ráða "alvöru" fjölmiðlamenn, sem segja réttar fréttir. 

Norðmenn hafa fengið nóg

Aðgerðir gegn umhverfisverndarfólki gætu mótast af skilgreiningum.

Aðgerðir gegn hópum andófsfólks fara oft eftir skilgreiningum og notkun hugtaka og orða. 

Erlendis hefur myndast flokkun á slíku fólki, sem virðist ekki vera eins hér á landi. 

Hér á landi virðist nefndilega vera að myndast íhugunarverð skilgreining á andófsfólki, sem er á skjön við alþjóðlega skilgreiningu að þær gætu smám saman valdið því að hér yrðu viðbrögð við andófi talin réttlætanleg, sem ekki kæmu til greina í öðrum löndum.  

Nýlega var gerð "úttekt" í íslensku blaði þar sem heilli síðu var eytt í að nefna "náttúruhryðjuverk", sem framin hefðu verið á Íslandi. 

Meðal þessara "náttúruhryðjuverka" var það athæfi 25 manna hóps, að sitja kyrr og hreyfingarlaus í Gálgahrauni þar sem stærsta skriðbeltatæki landsins var stefnt að þessu hreyfingarlausa fólki auk 60 manna sérsútbúins lögregluliðs með gasbrúsa, handjárn og kylfur. 

Lítum nánar á orð og hugtök um þetta efni.

Á útlendu máli er andóf flokkað í nokkra flokka.

Andófsfólk án aðgerða nefnist "dissidents." 

Aðgerðarsinnar á borð við Rósu Park, Martin Luther King og Mahatma Gandhi eru nefndir "activists." King var 35 sinnum handtekinn og settur í fangelsi, en flokkaðist sem activist. 

Skemmdarverk eru nefnd sabotage. 

Síðan kemur hugtakið hryðjuverk og hryðjuverkamaður, og er heitið "terrorists" notað yfir það. 

Þeir, sem flokkast sem hryðjuverkamenn fá þann stimpil vegna þess að þeir valdi "terror", þ. e. djúpstæðum ótta hjá almenningi, oftast með morðum á saklausu fólki. 

Samkvæmt fyrrnefndri íslenskri blaðaúttekt var það athæfi fólks að ganga niður Laugaveginn 26. september 2006 í fjölmennustu mótmælagöngu hér á landi, þar sem fyrrverandi forseti landsins var meðal hinna fremstu, flokkað sem "náttúruhryðjuverk" og rúmlega tíu þúsund einstaklingar stimplaðir sem "hryðjuverkamenn", terroristar. 

Gildir þá engu, þótt fullt leyfi lögregluyfirvalda hafi fengist fyrir þessum friðsömu mótmælum, - nei, "náttúruhryðjuverk" skal það heita. 

Engin athugasemd var gerð á sínum tíma við þessa íslensku flokkun andófs, sem er algerlegal á skjön við alþjóðlegar skilgreiningar. 

Ef gangan niður Laugaveginn er flokkuð sem hryðjuverk yrði engin furða þótt sú skoðun gæti komið fram að það sé góð aðferð á "umhverfisfíflin" að salla þau niður með vopnavaldi. 

Og að stærsta sprenging Íslandssögunnar í stærsta gljúfri landsins verði til dæmis flokkað sem góðverk, en andóf við hana hins vegar sem "náttúruhryðjuverk." 

Yfir 200 umhverfisverndarsinnar drepnir