Felldur á Ippon vegna stjörnumerkjanna?

Tóm tjara og í besta falli samkvæmisleikur? Að þessari niðurstöðu var komist í ítarlegri úttekt á stjórnumerkjum og stjörnuspádómum fyir meira en áratug. 

Í grófum dráttum fólst þessi niðurstaða í því að frá því að svonefnd stjörnuspeki kom til skjalanna hefur verið skipt um tímatal og tímbilin hafi því færst til svo að núverandi staða þeirra sé kolröng og þar með allar niðurstöður sem byggist á þeim.

Þetta hafði visst gildi fyrir mig því að í vinsælli afmælisdagabók, sem lýsti helstu einkennum á fólki í tengslum við afmælisdaga, stóð þetta við 16. september, afmælisdag minn og móður minnar:

"Hefur sérstakan áhuga á matseld og fatagerð."Algerlega kolrangt um okkur bæði.

Ég las ritgerðina um dellu stjörnuspekinnar af mikilli athygli, og þegar ég hitt eina hörðustu talskonu hennar skömmu síðar og við fórum að ræð um þessi nýju sannindi, tiltók ég samviskusamlega í smáatriðum hinar pottþéttu sannanir fyrir þessu rugli.

Þegar ég hafði lokið við að fara yfir málið, stóð hún alveg sallaróleg og brosandi fyrir framan mig og við tók dramatísk þögn á meðan hún horfði í augun á mér og spurði:

"Hvenær ertu fæddur, Ómar minn?"

"16. september," svaraði ég.

Aftur útspekúlerið kúnstpása hjá henni áður en hún sagði með sigurbros á vör:

"Er þetta, sem þú segir, ekki klassadæmi um þá endemis smámunasemi og smásálarskap, sem þið í meyjarmerkinu sýnið sí og æ?"

Þögn. Löng þögn. Ekkert svar.

Þetta heitir víst Ippon í júdó, eða Knock out í boxi. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Stjörnumerkin sem veita mestu ánægjuna í kynlífinu

Sérstaklega leitað lúsa hjá þeim tekjulægstu.

Undanfarnar vikur og mánuði hafa komi í ljós æ fleiri dæmi um það hvernig hið opinbera virðist leita sérstaklefa eftir því að skerða kjör aldraðra, öryrkja og hinna lægst launuðu.

Skeleggar og vel unnar greinar Björgvins Guðmundssonar hafa lýst þessu mætavel. 

Einnig upplýsingar ASÍ um það hvernig vaxandi skattbyrði sé látin bitna fyrst og fremst á þessum hópum. 

Ein af afsökununum fyrir þessu, sem hefur heyrst, er sú, að svo mikið sé um skattasvindl á borð við svarta atvinnustarsemi hjá þessum þjóðfélagshópum.

Þetta er léleg skýring, því að ekki eru færð nein rök fyrir því af hverju svindl af þessu tagi ætti að vera minna hjá tekjuhærri hópum með meiri möguleika en hinir tekjulægri, til dæmis til svartrar atvinnustarfsemi.  

Það verður ekki friður á vinnumarkaði nema horfið verði frá hinni einhæfu sýn ráðandi afla á höfuðatriði kjaramálanna og farið í gegnum forsendurnar fyrir hinu skaðlega stórklúðri, sem birst hafa í úrskurðum kjararáðs undanfarin ár. 

ASÍ: „Tími aðgerða runninn upp“

Öflugri en Ófelía og sumir þeir skæðustu við Flórída.

Í erlendum fjölmiðlum, meðal annars á Spáni, má sjá þær pælingar veðurfræðinga, að að á Norður-Atlantshafinu sé að myndast fóður fyrir svo illskeyttan fellibyl á næstu tveimur vikum, sem fari þar í norðaustur í átt að Írlandi, að hann búi yfir möguleikum til að verða jafnoki verstu fellibylja í austanverðu Karabíska hafinu og við suðausturhorn Bandaríkjanna.

Gæti það bitnað illilega á Írum ef á þeim dyndi fellibylur sem yrði kröftugri en Ófelía, sem var þriggja stiga fellibylur og olli miklu tjóni.

Hugsanlegur fellibylur gæti orðið fjögurra stiga, aðeins einu stigi frá algeru hámarki.

Vonandi rætast þessar hrakspár ekki, en að ýmsu leyti merkilegt hve snemma hausts veðurfræðingar óttast að svona fyrirbæri gæti átt sér stað. 

 

 

 

Íbúar taki trampólínin niður

Smá reynslusaga úr skólalífinu fyrir 60 árum .

Á útmánuðum 1958 var mikið fjör í MR. Framtíðin hélt upp á 75 ára afmæli sitt með mikilli dagskrá og dansleik í Sjálfstæðishúsinu (síðar Sigtún og Nasa). Síðan fylgdi árshátíð Skólafélagsins í kjölfarið og um svipað leyti frumsýndi Herranótt leikritið "Vængstýfða engla" sem heppnaðist svo vel og hlaut svo góða blaðadóma, að fjöldi sýninga fylgdi á eftir, líka úti á landi.

Herranótt hafði verið gefið gult spjald vegna kostnaðar, en Vængstýfðu englarnir borguðu upp skuldahalann og gott betur.

Frumsýningarpartíið var haldið uppi á lofti í Iðnó, og eftir hinar góðu viðtökur og undirtektir var glatt á hjalla, og skálað fyrir góðu gengi.

Að Herranótt stóðu nemendur úr öllum bekkjum skólans og við Þorsteinn Gunnarsson vorum nýliðar, 17 ára gamlir og vorum mun óreyndari í svona samkvæmum en þeir, sem voru þremur árum eldri og jafnvel komnir á þrítugsaldur.

Ég man að vín var haft um hönd og menn gerðust góðglaðir og mynduðu stemningu, sem var þess eðlis að mér fannst ég verða utangátta.

Allir, sem hafa verið ungir, kannast við þá óþægilegu tilfinningu sem stundum fylgir því að vera ekki með á nótunum eða utangarðs, það að passa ekki inn í fjöldann og stemninguna.

Tilfinningin getur nálgast það að finnast að maður sé útskúfaður.

Það var heilmikið stuð á hópnum í syðri enda salarins en ég lenti af einhverjum ástæðum í þeim aðstæðum að vera einn við barinn í nyðri endanum, þar sem stóð fullt glas af víni, sem beið þess að einhver dreypti á því.

Ég seildist í glasið, tók það upp og horfði á það. Þarna beið lykillinn að því að verða gjaldgengur í gleðinni, glas sem beið eftir því að vera tekið upp og blessuð brjóstbirtan látin lýsa og ylja þegar sungið yrði "látum því, vinir, vínið andann hressa..." 

Ég bar glasið að vörum mér og það var runnið upp það augnablik sem myndi bjarga kvöldinu hjá mér þegar teningunum hefði verið kastað. 

En, - þá var allt í einu eins og ósýnileg hönd ýtti við glasinu frá vörum mér svo að ég setti það niður á borðið, án þess að súpa á og snerist á hæli í átt frá því. 

Ég gekk inn í gleðina í suðurhorninu og var fljótlega búinn að samsamast henni, - án víns, án hjálpartækis. 

Og þannig hefur það verið síðan. 

Ég er þess fullviss, að þetta var augnablik, sem bjargaði lífi mínu, svo villtur sem ég gat stundum verið á þessum unglingsárum. 

Framhaldsskólaárin geta verið afdrifarík fyrir ungt fólk, sem er að fóta sig á hröðum umbreytingaárum. 

Það getur verið gríðarlegur munur á þroska og aðstæðum á táningsárunum. 

Þess vegna er gott til þess að vita að orð og verk séu höfð uppi af nemendum, kennurum og foreldrum í framhaldsskólum, sem varpa ljósi á eðli málsins og leiði til farsælla lausna, eftir því sem það er mögulegt. 

 

      

Enginn fer inn sem neitar að blása

Hótanir, múrar, útilokanir og refsiaðgerðir hans ær og kýr.

"Ég er forsetinn, ekki þið" segir forsetinn, sem ráðlagði ungum bísnissmönnum í bók að skrifa niður hjá sér þá sem hefðu staðið að einhverju leyti í vegi fyrir þeim, og leita hefnda í framhaldinu. 

Fylgismenn og aðdáendur forsetans eru afar hrifnir af þessu. "Loksins kominn maður, sem hefur stjórn á hlutunum og framkvæmir það sem hann hefur lofað."

Öðrum líst ekki á blikuna þegar hótanir, útilokanir og refsiaðgerðir eru boðaðar um allan heim nær daglega. 

Varar við ofbeldi ef repúblikanar tapa

Fer eftir túlkun og notkun.

Með myndbandadómsgæslu verður ekki komið í veg fyrir dómaramistök sem oft á tímum eru alvarleg. 

Það er rétt hjá Platini að Króatar fóru illa út úr dómaramistökum á síðasta HM. 

Hins vegar er óvíst hvort dómarinn hefði ekki gert sömu mistökin, þótt hann hefði verið í bestu hugsanlegu aðstöðu til að sjá, hvað gerðist, því að myndbandanotkunin gerir honum einmitt kleyft að vinna upp óhagræðið af því að vera ekki sem best staðsetur þegar atvik eiga sér stað. 

Og ef menn fullyrða að VAR muni drepa fótboltann hefði alveg eins verið hægt að segja það í árdaga þegar aðstoðardómarar (línuverðir) voru teknir inn í myndina. 

Myndbandstæknin er í raun ígildi aðstoðardómarakerfisins. 

Af tvennu illu er skárra að dómari geri mistök eftir að hafa leitað eftir bestu fáanlegu gögnum heldur en hann geri jafnvel fleiri mistök vegna skorts á gögnum. 

VAR mun aldrei geta komið til fulls  í veg fyrir rangt mat dómara og svartsýni Platinis er full mikil. 

´Það munu ævinlega koma upp atvik eða röð atvika, þar sem Gummi Ben hrópar upp eins og í einum HM-leiknum:  "Hvað er eiginlega að þessum dómara, að sjá þetta ekki! Ég sá þetta alla leið til Íslands!"

Málið snýst um að fækka slíkum atvikum og það þarf ansi miklar ófarir við notkun VAR til þess að það kerfi geri meira ógagn en gagn.  

 

„VAR mun drepa fótboltann“

Á misjöfnu þrífast börnin best. "Júlísveinninn" á undan samtíð sinni?

Tvennt kemur upp í hugann, þegar nú er verið að upplýsa um svokallaðan "óhefðbundinn mat" fyrir ungbörn og gildi þess að ríghalda ekki í afar fábrotinn "viðurkenndan" ungbarnamat. 

Annars vegar gamla góða máltækið "á misjöfnu þrífast börnin best", sem fjallað er um í tengdri frétt á mbl.is. 

Líklega hefði ekki þurft rannsókn til að varpa ljósi á að í gegnum árþúsundin hafi ungbörn ekki ævinlega borðað eingöngu sérvalda fæðu, heldur af og til komist í fæði af fjölbreyttari gerð; kannski ekki í miklum mæli, en þó nægu til þess að þróa með því fjölbreyttan matarsmekki. 

Kannski var konan mín á undan samtíð sinni þegar hún gaukaði að afkomendum okkar ýmsu smálegu fyrir utan hina ósveigjanlegu forskrift. 

Annað og gerólíkt kemur upp í hugann við að lesa þessa frétt um mataræði ungbarna. 

Um svipað leyti og ofangreindar mataræðistilraunir voru gerðar datt mér það í hug í sambandi við skemmtidagskrá Sumargleðinnar að setja "jólavesen" landsmanna í skondið ljós, með því að Magnús Ólafsson, sem á þeim árum gaukaði við hlutverk jólasveins um jólin, færi í jólasveinabúning og kæmi blaðskellandi inn í salinn sem nokkurs konar "júlísveinn". 

Hugmyndin var ansi hrá, því að óljóst var hvað júlísveinninn ætti að gera. 

"Dreifðu bara karamellum á krakkana og fólkið" stakk Raggi Bjarna upp á. 

Skemmst er frá því að segja að júlísveinsatriðið kolféll, nema aðeins á einum stað, í Skagafirði. 

Á þeim stað var júlísveinninn spurður um það hvort henn héti Ketkrókur vegna mataræðis síns, en á þessum tíma var Magnús Ólafsson engin smásmíði í vaxtarlagi. 

"Nei", svaraði júlísveinninn, "ég heiti Sauðárkrókur". 

Ætlaði þá allt um koll að keyra í salnum. 

En eftir fyrstu tvær helgarnar var ákveðið að slá júlísveinsatriðið af. 

En nú má sjá í fréttum, að jóla-hvað? heilkennið er komið á fullt um miðsumar á Amazon. 

Þar eru boðnar sérstakar "jólaklósett-skreytingar." 

Og virðist bara svínvirka, þótt jólahaldið byrji kannski með þessu á öfugum enda, ef svo má segja. 

Kannski var Sumargleðin með júlísveininn Sauðárkrókur langt á undan sinni samtíð og verið að innleiða sérstaka jólastemningu með "jólaklósett-skreytingum" samanber vísuna: 

Jólaklósett komið er 

að kæta menn um jólin. 

Hve gleðilegt og gott er hér 

að gefa skít í jólin.

Óhefðbundinn matur fyrir ungbarnið

Flugfélag Íslands og Loftleiðir voru mjög ólík flugfélög.

Þegar flugfélögin Loftleiðir og Flugfélag Íslands voru sameinuð í félaginu Icelandair voru félögin afar ólík. 

Flugfélagið var með einokun í áætlunarflugi innanlands en Loftleiðir stunduðu eingöngu millilandaflug. 

Flugfélagið var í IATA, alþjóðlegum samtökum flugfélaga, en Loftleiðir stóð fyrir utan samtökin og byggði tilveru sína á því. 

F.Í. varð að hlíta fargjöldum alþjóðasamtakanna, en Loftleiðir gátu róið á önnur mið, komið sér upp ódýrum flugflota, sem var í fyrstu fólginn í hægfara DC-6 bulluhreyflavélum, sem þurftu að millilenda í Gander á leið yfir Atlantshaf, en Flugfélag Íslands tók Viscount skrúfuþotur í notkun 1957 og Boeing 727 þotur 1967. 

Á þeim tíma höfðu Loftleiðir skipt yfir í skrúfuþotur af Canadair 44 gerð, sem voru að vísu hraðfleygari og langfleygari en sexurnar gömlu, en hins vegar ekki eins hraðfleygar og þotur. 

En flugflotinn réð úrslitum um það að Loftleiðir gátu rutt braut sem lággjaldaflugfélag og risið gegn IATA. 

Mikilvægi Íslands í hernaðarlegu tilliti hjálpaði til við það að Loftleiðir gátu notað loftferðasamninga við Bandaríkin, sem voru grundvöllur þessa merka flugs. 

Með sameiningu flugfélaganna tókst að koma í veg fyrir ófarir þeirra á erfiðum tímum rekstrarlega, þegar olíukreppur dundu á 1973 og 1979 og það var sennilega ákveðinn kostur fólginn í því hve ólík félögin voru. 

Að þessu leyti gæti sameining Icelandair og Wow hugsanlega gengið upp, en spurningin er bara hvort tapi á rekstri slíks sameinaðs félags yrði afstýrt. 

Íslensk stjórnvöld pressuðu á sameiningu Flugfélagsins og Loftleiða vegna ríkra íslenskra almannahagsmuna, hagsmuna þjóðar, þar sem lega landsins em eyland langt frá öðrum löndum, gerðu millilandaflug að skilyrði sjálfstæðis þjóðarinnar. 

Slíkt er ekki fyrir hendi nú, og því verður að telja ólíklegt að til sameiningar verði gripið. 

Sameinast flugfélögin fyrr en síðar?

Að hugsa sér, að þetta skuli vera einstakt.

Þeir frammámenn í íslensku efnahagslífi, bæði í einkageiranum og hjá hinu opinbera, sem og stjórnmálum, sem hafa oft talið sig eiga kröfu á svimandi háum launum og sporslum, hafa venjulega gert það með þeim rökum að svo mikil áhætta og ábyrgð fylgi þessum störfum þeirra og stöðu, að launin verði að vera svona há. 

Hingað til hefur ástandið hins vegar hér á landi verið þannig, að talað er um það sem tímamót í íslensku viðskiptalífi að forstjóri Icelandair segi af ser vegna atburða "sem gerðist á hans vakt" eins og hann orðar það. 

Þetta er nokkuð, sem varla hefur nokkurn tíma gerst í áratugi hér á landi, á sama tíma sem þetta hefur verið alsiða í öðrum löndum. 

Það segir sína sögu um margt í þjóðlífi okkar, að Bjögólfur Jóhannsson teljist vera brjóta blað í íslenskri viðskptasögu.  

Braut blað í íslenskri viðskiptasögu

Hvað, ef vindur feykir grjóti á hlut?

Ofangreind spurning kom upp í kringum 1990 þegar gríðarleg vindhviða, sem mældist 85 hnútar, eða um 43 metrar á sekúndu feykti flugvél þannig til á Akureyrarflugvelli, að báðar skemmdust. 

Í gögnum málsins kom fram að báðar flugvélarnar voru bundnar, en í spá fyrir Akureyrarflugvöll var reiknað með að vindhviður gætu farið upp í 35 hnúta, eða 19 metra á sekúndu. 

Vindhviðan kom úr suðvestri, ofan af Súlunum og skall svo snöggt á flugvélunum, að sérstakur krókur í væng þeirrar stærri, slitnaði úr vængnum!  Á vindmælum vallarins sást hvernig vindurinn rauk á augabragði úr um 10 metrum á sekúndu upp í 85 og snerist um leið. 

Það varð svolítið þóf í málarekstri út af þessu atviki, af því að það var fastur hlutur, í þessu tilfelli flugvél, sem olli snertingunni eða árekstrinum, líkt og til dæmis snjór, möl eða grjót. 

Einnig var ljóst og "hafið yfir skynsamlegan vafa", að flugvélin, sem fauk, væri eins tryggilega bundin samkvæmt notkunarhandbók hennar og hægt væri að ætlast til. 

Niðurstaða þáverandi Viðlagatryggingar Íslands varð samt það, að tjónið skyldi ekki bætt og tók eigandi flugvélanna það á sig að fullu, en fyrir einskæra tilviljun voru báðar flugvélarnar í eigu sama manns!  

Þyrfti lagabreytingu fyrir skýstrókana