Það má nota Boeing 757 og BAE 146 á Reykjavíkurflugvelli.

Það er ekkert athugavert við það að nota Boeing 757 og BAE 146 á Reykjavíkurflugvelli þótt sú fyrrnefnda sé venjulega aðeins notuð í millilandaflugi.

Síðuhafi hefur meira að segja þrisvar verið farþegi í Boeing 757, sem notuð var full af farþegum í leiguflugi milli Reykjavíkur og Egilsstaða. 

Sú flugleið var það miklu styttri en áætlunarflugleiðir Icelandair, að hægt var að vera með hana fullskipaða farþegum með því að hafa hana létthlaðna af eldsneyti. 

Slíkt er ekki hægt nema vegna þess að vélin stenst allar kröfur um afkastagetu, brautanotkun og hávaða, sem gerðar eru á vellinum. 

Reykjavíkurflugvöllur er meira að segja ómissandi varaflugvöllur fyrir 757 og 737 á fyllilega löglegan hátt. 

Árum saman flaug færeysk fjögurra hreyfla þota af gerðinni BAE 146 með 88 farþegasæti til og frá Reykjavík í reglubundnu áætlunarflugi án þess að nokkur maður tæki sérstaklega eftir því, svo lágvær var hún og þurfti stutta braut. 

Boeing-þota nýtt í innanlandsflug

Sívaxandi ásókn í efnistöku. Fimmföld í Seyðishólum.

Fyrir aldarfjórðungi var reynt að skoða hvert væri umfang malartekju hér á landi. 

Niðurstaðan var sú að líklega væru malarnámur á þriðja þúsund. 

Gott dæmi um ásóknina í efnistöku, sem blasir við núna er malartekjan í Ingólfsfjalli, en einnig sést hvernig tekjan eykst við rætur Vifilsfells, og fyrir nokkrum árum voru fyrirætlanir um malartekju við fjallsrætur Hafnarfjalls, sem fjallað var um hér á síðunni, en þar er um að ræða sérlega fallega sethjalla, sem eru hluti af heildmynd fjallsins. 

Einnig hefur áður verið fjallað um ásókn í rauðamalartekju í Seyðishólum í Grímsnesi hér á síðunni, og nú sést í viðtengdri frétt á mbl.is, að samkvæmt birtum tölum um töku þar næstu fimmtán árin, fela þessar tölur í raun í sér fimmfalt meiri malartekju á þessu svæði en hefur verið síðustu 70 ár. 

Halda hefði mátt að eyðing Rauðhólanna við Reykjavík hefði verið víti til varnaðar, en þvert á móti virðist ásóknin í malartöku fara vaxandi.   

„Viljum ekki að landinu sé mokað burt“

Willis og Ali voru einstæð fyrirbæri sem íþróttamenn.

Sumir íþróttamenn eru þannig úr garði gerðir, að það fæðast kannski ekki nema einn eða tveir slíkir á öld. 

Muhammad Ali og Bruce Willis voru slíkir menn, og áttu eitt sameiginlegt: svo mikinn hraða í hreyfingum, að það gat leitt til vandræða fyrir kvikmyndatökumenn þess tíma. 

Hið fræga "vofuhögg" Alis í seinni bardaga hans við Liston var af slegið af slíkum ofurhraða, að myndavélarnar og áhorfendurnir sáu það aldrei og þaðan af síður Liston. 

Höggið sem felldi Liston, var gagnhögg Alis gegn stungu Listons sem var miklu hægari en þetta eldingarleifturs sem "the phamton punch" var.  

Hjá þjálfuðum hnefaleikurum eru verstu höggin þau, sem þeir sjá ekki koma. Liston sá höggið aldrei koma. 

Á kvikmyndinni af þessu sést að höfuð Liston hreyfist eldsnöggt á augnabliki höggsins, en Ali skyggir hins vegar á höggið, séð frá myndavélinni. 

Deilt var um þetta og Ali grínaðist með það eftir á með því að segja að það hefði varað innan við einn 25 úr sekúndu, eða svipað og sá timi og tekur menn að depla augunum. 

Eina skýringin á því að enginn skyldi sjá höggið hefði augljóslega verið sú, að allir i salnum hefðu depluðu augunum á sama tíma og höggið reið af! 

Sönnun þess að vofuhöggið hefði verið raunverulegt högg hefur hvergi verið nefnd í hnefaleikabókum, en það var svipað högg í 11. lotu titilbardaga Alis við Ron Lyle tíu árum síðar. 

Ali var undir á stigum þegar 11. lotan hófst og bardaginn hafði verið tilbreytingarsnauður. 

En eitt örstutt augnablik í 11. lotunni standa bæði Lyle og Ali kyrrir á sama andartakinu, og þá sendir Ali ógnarlanga og ofurhraða beina hægri beint á kjammann á Lyle, "on the temple."

Á kvikmyndinni af þessu atviki, sem var tekið frá besta sjónarhorni á hlið við boxarana, sést höggið að vísu, en það er samt svo hratt, að nákvæmlega augnablikið sem snerting hanska Alis verður við kjálka Lyle, sést alls ekki, vafalítið framkcæmt með hárnákvæmri únliðshreyfingu í bláendann og líkast stungu nautabana.

Þetta eina högg sneri bardaganum á hvolf, því að þótt Lyle félli ekki í strigann vissi hann hvorki í þennan heim né annan í kjölfar höggsins á meðan Ali lét dynja á honum fádæma flotta höggafléttu þar sem hvert einasta högg rataði í mark og TKO, tæknilegt rothögg, varð niðurstaðan. 

Því er verið að minnast á þetta hér, að á hápunkti ferils síns réði Bruce Willis yfir svo yfirnáttúrulega hröðum höggum, að sum högg hans náðust ekki á mynd. 

Willis fékk skömm í hattinn oft á tíðum, þegar leikstjórar rifu hár sitt út af myndskeiðum, sem varð að taka aftur til þess að þessi snilldarhögg sæust. 

Bæði Willis og Ali lifðu af því að hafa góðan talanda, einkum og það eru grátleg örlög, að báðir fengu sjúkdóma þar sem málsnilli var tekin af þeim. 

Bruce Willis hættur að leika vegna málstols

"Seljum fossa og fjöll..." Vísa Flosa.

Undir lok  eins af sjónvarpsþáttum Flosa Ólafssonar á sinni tíð söng hann vísu eina frumsamda  um það sem nú raungerist víða hér á landi eins og sjá má í viðtengri frétt á mbl.is. Vísan vakti athygli og vangaveltur. 

 

Seljum fossa og fjöll! 

Föl er náttúran öll! 

Og landið mitt taki tröll! 

Stefnt að nýrri verksmiðju í Þorlákshöfn

Suður-Kóreskir bílar koma æ sterkar inn.

Bíll ársins í Evrópu hefur í bráðum hálfa öld verið einna eftisóttasta viðurkenningin á sviði bílaframleiðslu.  

Það tók Hyundai og síðar Kia marga áratugi og komast í fremstu röð, og reyndar var sá fyrsti frá þessu landi, Hyundai Pony, afar léleg smíð.  Eb ódýr var hann.  

Á síðustu árum hafa þessar verksmiðjur sótt jafnt og þétt í sig veðrið, og þrátt fyrir harða samkeppni ekki hikað við að hafa nána samvunnu.  

Almennt vita til dæmis kaupendur ódýrustu bílanna, Kia Picanto og Hyundai i10, að þessir bílar eru í raun að miklu leyti sami bíllinn, en þó hannaðir þannig, að auðvelt er að gefa þeim hvorum um sig sérstakan svip.  

Það sést á yfilitinu yfir þá bíla, sem lengst komast á vinsældalistum núna, að þeir kóresku uppskera nú sem aldrei fyrr ávöxtinn af því að hafa lagt sig í framkróka með að vera á fullu í samkeppninni um framleiðslu og sölu rafbíla og vetnisbíla 

  

 

Kia EV6 valinn Bíll ársins

Pútín ætlaði sér að "taka Kristján 10. á þetta," en hefur mistekist.

Diplómatisksar reglur og raunveruleikastjórnmál, (realpolitik), leika oft furðu stórt hlutverk í samskiptum þjóða í stríðsástandi, jafnvel þótt málsaðilr hafi notað hin verstu orð um mótherjana.  

Þannig var það ætlun Þjóðverja í innrásinni í Danmörk og Noreg 9.apríl að ná strax valdi á ríkisstjórnum og þjóðhöfðingjum þessara landa um leið og höfuðborgirnar voru teknar, en það mistókst hvað Norðmenn varðaði, einkum vegna þeirra stóru mistaka að ætla að komast upp með það að beitiskipið Blutcher sigldi óáreitt um örmjðtt sund í Oslóarfirði framhjá fallbyssuvíginu Óskarsborg. 

Þau mistök kostuðu á annað þúsund þýskra sjóliða lífið og notaðar voru til þess áttatíu ára gamlar prússneskar fallbyssur.   

Fyrir bragðið varð yfirlýst stríðsástand á milli Þýskalands og Noregs sem entist öll stríðsárin, en Danmörk var hersetin án slíks. 

Pútín ætlaði sér að "taka Kristján tínunda á þetta" í upphafi Úkraínustríðsins, en það hefur mistekist hingað til  

Bandamenn bundust samtökum um það 1945 að því aðeins yrði samið um stríðslok við Þjóðverja að þeir gæfust upp skilyrðislaust. 

Dönitz var Foringi Þýskalands við undirritun uppgjafarskilmála og fullgildur aðili, þótt hann væri flæktur í hópi þeirra stríðsglæpamanna, sem flestir forystumenn ríkisins voru. 

Bandamenn gerðu það að skilyrði fyrir uppgjöf Japana síðar um sumarið að keisarinn yrði sviptur völdum. 

Því miður gerðu ráðamenn meðal Bandaríkjamanna sér ekki grein fyrir því, að keisarinn var guðleg vera og ósnertanlegur í trúar- og þjóðarvitund Japana og valdaskipti hans því ekki aðeins óhugsandi í samningum við Japani, heldur beinlínis afar óskynsamleg. 

Vegna þessa dróst því miður á langinn að finna lausn á þessu. 

Við vopnahléssamninga gilda aðrar reglur en við friðarsamninga, og það má sjá á ýmsu þessa dagana í raunveruleikastjórnmálagerningum við vopnahlésviðræðum eins og því að Pútín dregur til baka kröfur um reka "nasíska" stjórnendur frá völdum og dregur herlið sitt eitthvað til baka um sinn, en á móti neyðist stjórn Úkraínu til að semja við mann, sem Bandaríkjaforseti hefur kallað stríðsglæpamann.  

Viðræðurnar í dag marki stórt framfaraskref

Íslenskan á lýsandi orð um atvikið á Óskarnum.

Frægasta kinnhest Íslandssögunnar gaf Gunnar á Hlíðarenda konu sinni.

Það eru líka til önnur lýsingarorð um það sem sást á útsendingunni frá athöfninni og kannski er best að segja að Will Smith hafi slegið Chris Rock utanundir. 

Annað orðalag gæti verið að hann hafi löðgrungað kynninn, lakara að hann hafi slegið hann, án þess að láta orðið "..utanundir" fylgja með. . 

Íhuguðu alvarlega að henda Smith út

Man nú nokkur orð Krústjoffs, "we´ll bury you." Orð geta vegið þungt.

Í Bandaríkjaferð Nikita Krústjofss skommu fyrir lok embættistíðar Eisenhowers, áttu þeir saman orðaskak, hann og Richard Nixon, sem þá var varaforseti, á glæsilegri sýningu á amerísku heimili með öllum þægindum. 

Krustjoff benti á það forskot í geimnum, sem Sovétríkin voru búin að ná og hnykkti á með því að segja. "We´ll bury you."

Þetta hleypti afar illu blóði í Ameríkumenn og vesturlandabúa. 

Því miður vannst ekki tóm til að leiðrétta þessi orð, sem voru röng þýðing túlksins á rússnesku orðtaki, sem þýðir alls ekki það að neinn ætli að grafa einhvern, heldur frekar eitthvað líkt því Íslendingar kynnu að segja, svo sem "við eigum eftir að salta ykkur", "við eigum eftir að steikja ykkur", með miklu mildari meiningu en felst nákvæmlega í orðunum. 

En þetta atvik er gott dæmi um það, hve mikilvægt það er í samskiptum að vanda orðaval, þar með talið vandasamar þýðingar. 

Það sem enn má ekki segja upphátt

Sérkennilegt ástand í Rússlandi.

Vladimir Pútín fyrirskipaði innrás Rússlandshers í Úkraínu og er því sakaður um að bera ábyrgð á voðaverkum hersins, eins og ummæli Bidens báru með sér. 

Það liggur líka ljóst fyrir að á valdaárum Pútíns hefur það andófsfólk, sem Pútín hefur þótt ógn við sig, forystumenn stjórnarandstöðu, áhrifamiklir blaðamenn og menn úr röðum leyniþjónustunnar, sem Pútín hefur talið svikara við sig, týnt tölunni í skotárásum og eitrunum eða sloppið naumlega úr lífláttilraunum. 

En nú virðist Pútín, þrátt fyrir handtökur og fangelsanir, ekki vera í jafn góðri aöðstöðu og áður til að beita fyrrnefndum meðölum til að hræða þjóð sína til fylgis við sig og stefnu sina. 

Hann verður því að forgangsraða og láta grimmar hömlur á fjölmiðlun og stórauknar refsingar á því sviði hafa forgang, því að það væri að æra óstöðugan að beita alla óþæga valdi og að mörgu leyti ekki gerlegt. 

Niðurstaðan er því dálítið sérkennilegt ástand, sem birtist meðal annars í ávarpi Arnolds Schwarzenegger á Twitter. 

„Þetta er ekki stríð rússnesku þjóðarinnar“

Ýmislegt minnir á Súdetahéruðin 1938-1939.

Árið 1938 hafði barátta þýskra þjóðernisafla, sem töluðu þýsku, borið þann árangur, að mikið fylgi var í Austurríki fyrir að innlimast í Þýskaland, og í þýskumælandi landamærahéruðum Tékkóslóvakíu fóru menn hart fram í kröfum um að fá að slíta sig frá Tékkóslóvakíu. 

Hitler innlimaði Austurríki inn í Þýskaland léttilega í mars án þess að hleypt væri af skoti, en áfram voru mál óleyst í Súdetahéruðunum.  

Um þessi deilumál var haldinn fundur leiðtoga Þýskalands, Bretlands, Frakklands og Ítalíu í Munchen, sem endaði með því að látið var eftir kröfum Hitlers.  

Með þessu var að vísu afstýrt styrjöld, en á móti kom, að hin nýju landamæri Tékkóslóvakíu voru illverjanleg, en hin fyrri landmæri voru lögð eftir mjög hentugu landslagi, þar sem auðvelt var að koma upp öflugum varnarmannvirkjum.  

Enda fór Hitler létt með það að taka Tékkóslóvakíu hálfu ári síðar. 

Í lok Heimsstyrjaldarinnar voru hin gömlu landamæri Tékkóslóvakíu tekin upp að nýju og urðu þýskumælandi íbúar Súdetahéraðanna að sætta sig við það eða flýja ella land. 

Aðferð Rússa í Luhansk og Donetzk við að koma rússneskumælandi íbúum þar undan úkraínskri stjórn minnir um ýmislegt á aðferð Þjóðverja við að ná Súdetahéruðunum undir þýska stjórn.  

Selenskí íhugar kröfu Rússa um hlutleysi