Helgistaður tvennra trúarbragða.

Helgistaðir fleiri trúarbragða en einna eru þekktir víða um lönd. Jerúsalem er eitt þekktasta dæmið. 

En á Íslandi og það meira að segja inni í miðri Reykjavík er slíkt að finna. 

Fróðir menn telja líklegt að þegar Ingólfur Arnarson lét heimilisguði sína, öndvegissúlurnar, fljóta upp í fjöru í Reykjavík, hafi þær verið bornar þaðan inn að væntanlegu bæjarstæði og þar farið fram sérstök helgi- og fórnarathöfn þar sem vígður var friður við landvættina. 

Þegar Ingólfur frétti af drápi Hjörleifs, fóstbróður síns, túlkaði hann þann atburð þannig að þannig færi fyrir trúlausum. 

Með því átti hann við það að Hjörleifur hefði goldið það dýru verði að semja ekki frið við landvættina likt og gert var í Reykjavík. 

Vel má hugsa sér að einu sinni á ári, til dæmis sem liður í Menningarnótt, fari fram athöfn í Víkurgarði til að minnast landnámsins og helgiathafnarinnar vegna þess. 

Bera eftirlíkingar af öndvegissúlunum frá hafnarbakkanum til Víkurgarðs og hafa þær í miðju athafnarinnar. 

Hugsanlega hefur verið heiðinn hörgur þar sem síðar varð kirkjugarður Reykvíkinga fram á 19. öld. 

Fyrir um 40 árum urðu tímamót með stofnun Torfusamtakanna, sem tókst að bjarga Bernhöftstorfunni frá eyðileggingu, og Varðmenn Víkurgarðsins eru í svipuðum leiðangri. 

Með tilvísan til Torfusamtakanna mætti kalla Varðmenn Víkurgarðsins Grænutorfu samtökin ( samanber orðtakið að vera kominn undir græna torfu) og áhugafólk um björgun garðsins fylltu safnaðarheimili Neskirkju síðdegis í dag til að stilla saman strengi sína til að semja ályktun eða áskorun um að þyrma elsta þekkta helgistað þjóðarinnar, tvennra trúarbragða griðastað. 

Farið var yfir óyggjandi gögn um það, hver spjöll á sögu- og menningarminjum ætti að fara vinna með því að reisa enn eitt hótelið á hinum helga reit, sem þar að auki mun raska stórlega ásýnd og yfirbragði þessa svæðis, þrengja að Alþingishúsinu og koma í veg fyrir að Víkurgarður og Austurvöllur geti myndað grænt griðasvæði i hjarta höfuðstaðarins. 

Umsögn skipulagsfulltrúa er gott dæmi um það hvernig ákafir fylgjendur hótelbyggingarinnar eru í ´mótsögn svið sjálfa sig, jafnvel í sömu álitsgerðinni, eins og sýnt er hér við hliðina. 

 

Framkvæmdir stangist á við lög

"Allir ganga með ráðaherra í maganum, nema gítaristinn."

Þór Whitehead lýsti skemmtilega í grein í Morgunblaðinu þeirri sérkennilegu en mannlegu stöðu í stjórnarmyndunum, að einn helsti vandinn við að koma láta svonefndan "ráðherrakapal" ganga upp hverju sinni, sé að koma nógu mörgum þingmönnum í ráðherrastóla.

En það geti haft sérkennilegar afleiðingar, svo sem þæe, að með því að Sjálfstæðismenn láti forsætisráðherraembættið eftir, geti opnast möguleikar fyrir allt að tveimur fleiri þingmönnum flokksins í ríkisstjórn en ella. 

Þetta hafi til dæmis gerst 1983 og þá hafi þingmönnunum, sem komust í stóla, fundist ágætt að formaðurinn yrði ekki of valdamikill en þeir sjálfir að sama skapi áhrifameiri. 

Þess vegna hafi þingflokkurinn tekið þessa ákvörðun. 

Í "ráðherrakaplinum eftir kosningar síðar, var haft á orði, að "allir þingmenn Sjálfstæðisflokksins gengju með ráðherra í maganum nema gítaristinn." 

Var þar átt við Árna Johnsen. 

Raunar voru þá til embætti sem gátu verið allt að því ígildi ráðherraembættis. 

Árni varð síðar formaður fjárveitinganefndar, sem er afar mikilvægt og valdamikið embætti, og Stefán Valgeirsson var gerður að stjórnarformanni í Byggðastofnun sem þá var fyrirferðarmikil stofnun í ríkisapparatinu.  

 

Segir sjálfstæðismenn í vandræðum

Hvaða starfsemi í Gufunesi? Hvað um Hellisheiðarvirkjun?

Reykjavík fékk umhverfisverðlaun Norðurlandaráðs fyrir nokkrum misserum ef ég man rétt. 

Borgin lagði fram margvísleg sannfærandi gögn um þetta sem tekin voru góð og gild, enda vafalaust öll pottþétt. 

Eða hvað? Hvað um loftgæði? Hvað um sjálfbæra nýtingu? Voru öll gögn send?

Mágkona mín sem á heima í Bolungarvík hefur minnst á það oftar en einu sinni þegar hún kemur í heimsókn að vestan, að þegar hún komi í heimsókn til ættingja og vina fyrir sunnan furði hún sig á þeirri ólykt sem hún finni leggja yfir borgina. 

Við hin, sem búum hér að staðaldri, komum af fjöllum. Loftgæði? 

Við erum orðin þessu svo vön að við finnum það ekki. En hún býr á stað, þar sem loftgæði eru það góð, að hún finnur strax "fnyk" þegar hún kemur til Reykjavíkur. 

Er Ísland ekki auglýst sem land bestu loftgæða á byggðu bóli? 

Þó er ekki lengra síðan en í gær að greint var frá því að svifryk hefði farið yfir heilsuverndarmörk í borginni. 

Og í dag er kvartað undan fnyk í Grafarvogshverfi. 

Hvaða gögn um loftgæði voru send til dómnefndar Norðurlandaráðs? Öll? Takmörkuð og "sérvalin"? Engin?

Í hvaða vindátt berst "fnykurinn" yfir Grafarvogshverfið? Hvaða fyrirtæki eru í Gufunes?

Það var upplýst í upphafi um mengunarvaldinn í Helguvík, kísilmálmverksmiðjuna. 

Uppi á Hellisheiði stendur yfir lofsverð niðurdæling á brennisteinsvetni, sem annars berst með vindi yfir Reykjavík í algengustu vindáttinni, austanáttinni. 

En er öllu eitrinu dælt niður? Ef ekki, hve miklum hluta þess?

Hvað sýna mælingar á þessari lofttegund í Reykjavík?  Hvað um mælingar í austustu hverfum borgarinnar? 

Áður en niðurdælingin hófst gat eitrið´farið yfir heilsuverndarmörk við Lækjarbotna og Gunnarshólma. 

Hvað segja mælingar nú?

Reikna má með því að meðal gagna sem réðu úrslitum um veiting norrænu verðlaunanna hafi verið nýting jarðvarma til upphitunar í staðinn fyrir brennslu jarðefnaeldsneytis. 

En hvað um sjálfbæra þróun, sjálfbæra nýtingu?

Voru sendar upplýsingar um stórfelldustu rányrkju á einum stað á Íslandi, Nesjavalla-Hellisheiðarsvæðinu? 

Opnun Þeistareykjavirkjunar hefur óbeint leitt fram hið sanna í því máli, því að í stað þess að reisa þar 300 megavatta virkjun eins og er á Hellisheiði, sem hefði verið hægt að sögn forstjórans, var látið nægja að hún yrði aðeins 90 megavött til þess að geta fylgst með því næstu áratugina hvort nýtingin sé "ágeng" eða ekki. 

Það rímar ágætlega við kenningar Guðmundar Pálmasonar, Ólafs Flóvenz og Guðna Axelssonar um viðleitni til öruggrar og sjálfbærrar nýtingar. 

Þegar norrænu umhverfisverðlaunin voru veitt nagaði mig efinn um verðleika borgarinnar. 

Sá efi var um forsendurnar fyrir veitingunni en mig skorti gögn um þær og var því ekki með "leiðinda nöldur" á gleðistundu. 

Þó var vitað um það sem hefur verið rakið hér að ofan að frátöldu hinu nýja máli í Grafarvogshverfi, sem nú bætist við. 

 

 

„Gjörsamlega ólíðandi“ fnykur

Verður hægt að snúa "hinu svokallaða hruni" endanlega á hvolf?

Fyrst eftir hrun voru menn að jafna sig á áfallinu sem fylgdi því að standa frammi fyrir þúsunda milljarða króna tapi og auk þess hundraða milljarða króna halla á á ári á rekstri ríkissjóðs. 

Ríkisstjórn Geirs H. Haarde stóð í ströngu á mörgum vígstöðvum, fékk meðal annars neyðarlög samþykkt, veitti tugum milljarða króna í að reyna að bjarga bönkunum og gerði byrjunarsamkomulag vegna Icesave. 

Stjórnin féll og minnihlutastjórn Jöhönnu Sigurðardóttur tók við sem varð að meirihlutastjórn eftir kosningar um vorið. 

Þá líktu flestir viðfangsefnum hennar við rústabjörgun. 

En þegar frá leið fóru þeir að reyna að ná vopnum sínum að nýju og snúa vörn í sókn, sem höfðu fóðrað eldsmat hrunsins með einkavinavæðingu bankanna, óðaframkvæmdum í stóriðju- og virkjanamálum, uppspenntu hágengi krónunnar með tilheyrandi neysluæði og lánasprengingu auk þess að laða erlenda fjárfesta til þess með háum vöxtum að búa til svonefnda "snjóhengju" erlendra innistæðna á Íslandi. 

Eftir því sem lengra hefur liðið frá hruninu hefur þessi endurskrifaða saga komist æ lengra í því að snúa hruninu á hvolf. 

Liður í því hefur meðal annars verið það að gera sem minnst úr því sem nú var kallað "hið svokallaða hrun." 

Smám saman eru nýjustu fullyrðingarnar orðnar þannig, að það hafi ekki orðið neitt hrun og ef það var eitthvað, var það vinstri stjórnin 2009-2013 sem var aðal skaðvaldur síðari áratuga í íslenskum efnahagsmálum. 

Í vændum er skýrsla um "erlenda áhrifaþætti bankahrunsins" sem mun líklega gera erlenda banka að hinum seku.

Afgangurinn af sektinni verði síðan skrifaður á vinstri stjórnina, því að nú sést því líka haldið fram að ríkissjóður Íslands hafi verið nær skuldlaus haustið 2008, að það hafi verið ríkisstjórn Jóhönnu sem sé sökudólgurinn og þó sérstaklega Steingrímur J. Sigfússon sem stóð blóðugur upp fyrir axlir daga og nætur við sín björgunarstörf.

En nú er flestu sem hann gerði snúið á þann veg að hann hafi brotið svo stórlega af sér við að gera sem mest illt af sér og verða með því aðalvaldurinn að hruninu, sem kom ekki 2008, heldur frá og með 2009, að sækja eigi hann til saka og setja í fangelsi. 

Það nýjasta sem ég hef séð er, að lán Seðlabankans í októberbyrjun 2008, hefði aldrei þurft að kosta okkur 35 milljarða króna, enda þótt Seðlabankastjórinn segði í frægu símtali við forsætisráðherra að þessir peningar væru að öllum líkindum tapaðir, heldur hefði Steingrímur af einstæðum illvilja í garð Davíðs beinlínis gendið fram í því að að láta 35 milljarðana tapast! 

Endurskrift sögunnar er á góðri leið með að snúa öllu á hvolf: Hrunið var ekkert hrun. Rústabjörgunarstjórn Jóhönnu var brennuvargastjórn en stjórnir Sjalla og Framsóknar í 12 ár frá 1995 til 2007 voru allar með gæðastimpilinn "traust efnahagsstjórn" eins og flaggað var á kosningaskiltum Sjallanna 2007.  

 

Tvær hrunskýrslur í janúar