Ég varð fyrir líkri árás hér um árið. Greyið var "vímaður."

Það vekur athygli þegar bíll af gerðinni NSU Prinz árgerð 1958, sem ég á, er skoðuð, að það vantar rúðuna í hægri hurð bílsins. Það ætti að sjást á meðfylgjandi mynd.

Ástæðan er sú, að óður maður, kýldi með krepptum hnefa í gegnum rúðuna þegar ég sat hinum megin í bílnum, svo að glerbrot og blóð dreifust frammi í bílnum og öskraði augnabliki áður: "Ég ætla að drepa þig, helvítið þitt!" 

Aðdragandinn að þessari fólskulegu árás var sá að ég var á leið með þennan örsmáa bíl frá bílasýningu í Öskju vestur í Útvarpshús, þar sem hann var á þeim tíma geymdur á bak við súlu í kjallaranum. 

Þetta var síðla kvölds um vor, og bensíngjöfin hafði bilað á bílnum, svo að ekki var hægt að aka honum nema á um 15 kílómetra hraða í vesturátt upp hallann á Vesturlandsveginum austan við gatnamót Höfðabakka. 

Ég ók bílnum alveg úti í hægri kanti og vegna smæðar hans tók hann afar lítið pláss og var að engu leyti til trafala fyrir umferðina sem var mjög lítil. 

Framhjá mér til vesturs var ekið nokkurra ára gömlum japönskum bíl, brúnum að lit. 

Skyndilega var honum svipt til hægri út í kant, stöðvaður þar og út úr honum snaraðist grannleitur maður og hljóp aftur fyrir bílinn í áttina framan að mínum bíl. 

Þegar hann var kominn það nálægt að ég sá framan í hann, brá mér í brún; hann var eldrauður í framan af æsingi og eins og augun í honum stæðu á stilkum, þegar hann hóf snaróður af tryllingi hnefann ógnandi á loft beint fyrir framan bílinn á móts við vinstra framhornið og öskraði svo hátt, að ég heyrði það inn í bílinn, enda var ég með litlu vindskeiðina fremst á glugganum opna: "Ég ætla að drepa þig, helvítið þitt!"

Nú kom sér vel að stýrið á þessum bíl var það sneggsta og léttasta í flotanum, því að mér tókst að snarbeygja til vinstri svo að maðurinn kom að hægra framhorni bílsins í stað þess vinstra þar sem hann virtist ætla að kýla mig í gegnum gluggann. 

Í stað þess að kýla mig beint í andlitið í gegnum gluggann bílstjóramegin, þar sem ég sat, sló hann í gegnum hægri rúðuna, svo að hún brotnaði í þúsund mola. 

Glerbrotin og blóðslettur dreifðust yfir til mín. Það sýnir hve maðurinn var dýróður og með ákveðinn brotavilja, að hann skyldi gera þetta. 

Að mínu viti er ekki hægt að líta á svona árás né svipaða árás á lítið barn sem greint er frá í fréttum í kvöld með léttúðaraugum. 

Því miður var atvikið í mínu tilfelli þess eðlis, og olli slíku sjokki, að það eina sem ég man, er atvikið sjálft og hinn hroðalegi svipur á árásarmanninum, en ég tók ekki eftir gerð bílsins, sem hann kom út úr, en var með afar venjulegt útlit eldri bíla. 

Ég ók aðeins eins hratt og ég gat miðað við ástand míns bíls vestur í Útvarpshús og kom honum þar fyrir. 

Eftir á að hyggja sýnist mér að hvort eð er hefði skipt litlu þótt ég kallaði á lögreglu miðað við þau viðbrögð, sem árásin á barnið veldur. 

Ég á dálítið erfitt með að sætta mig við það að afgreiða það eitthvað á þessa lund: "Greyið var vímaður."  

 

„Þetta voru ákaflega vímaðir menn“

Og þetta vilja andstæðingar nýrrar stjórnarskrár í raun halda í.

Enn og aftur, í þetta skipti varðandi Landsdóm, kemur upp mál, þar sem lögfesting nýrrar stjórnarskrár hefði breytt miklu, en stundum kemur slíkt fyrir og þykir fréttnæmt vikulega eða jafnvel enn oftar. 

Enda hefur verið reynt að kasta tölu á umbætur af þessu tagi, og má finna slíkt á 105 stöðum. 

Eitt af því sem mér og fleirum þáverandi laganemum fyrir rúmri hálfri öld fannst furðulegt og asnalegt í stjórnarskránni, sem Danakonungur lét Dani semja fyrir Íslendinga 1874 og er í meginatriðum óbreytt enn, eru ákvæðin um Landsdóm, sem enn standa óhögguð. 

Í raun kveða lögin um Landsdóm á um það að alþingismönnum sé gert skylt, ef fara á eftir lögunum, að taka afstöðu þess hvort þeir eigi að ákæra vinnufélaga sína og oft nána vini, jafnvel sessunauta eða samstarfsmenn í nefndum, um saknæmt athæfi. 

Það er einfaldlega ekki hægt að ætlast til þess af þingmönnum að fást við þetta.

Þar er einfaldlega um vanhæfi að ræða.  

Við samningu nýrrar stjórnarskrár hjá stjórnlagaráði var ákveðið að fella greinarnar um Landsdóm niður en skerpa í staðinn á nauðsynlegu aðhaldi dómsvaldsins og ákæruvalds þess hvað varðaði skyldur opinberra starfsmanna.

Alltaf þegar upp kemur umræða um bagaleg ákvæði eða skort á ákvæðum í núverandi stjórnarskrá, sem í raun er í meginatriðum orðin 168 ára gömul, er rætt um að það þurfi að lagfæra þessa vankanta. 

En ekkert gerist. Og aðgerðarleysi og tregða gagnvart umbótum jafngildir gjörningi.  

Ríkið sýknað í landsdómsmáli