Mun skárri stuðningur en var við myndun Nýsköpunarstjórnarinna.

Stjórnarmyndunin núna er hliðstæð myndun Nýsköpunarstjórnarinnar að tveir stórir flokkar af ystu vængjum pólitíska litrófsins mynduðu stjórn með miðjuflokk sem þríðja aðila. 

Fjórðungur þingmanna Sjálfstæðisflokksins var á móti þeirri stjórnarmyndun, en nú er það fimmtungur þingmanna og sjöttungur flokksráðs Vg sem er á móti. 

Þar að auki skiptust flokksráðsmenn Alþýðuflokksins í tvær álíka stórar fylkingar með og á móti, og úrslitum réði um það á hvorn veginn málið færi, að formaðurinn sat hjá. 

Þess má geta að 1944 voru "kommarnir" aðdáendur Stalíns og Sovétríkjanna og mjög fyrirlitnir af hægri sinnuðustu Sjálfstæðismönnunum. 

Á sama hátt völdu hörðustu kommarnir valaöflum í Sjálfstæðisflokknum hin verstu orð og áttu ekki auðvelt með að sætta sig við stjórnarforystu Ólafs Thors.  

Auk mesta peningalega góðæris, sem gengið hafði yfir Ísland, var það var líklega samvinna Sovétmanna og Bandaríkjamanna og Breta í stríðinu við Hitler sem lagði grundvöllinn að því að hægt var að réttlæta stjórnarmyndunina. 

Enda fór það svo, að um leið og slettist upp á vinskapinn hjá Bandamönnum og Kalda stríðið hófst, olli það stjórnarslitum. 

P. S.  Óskylt þessu en þó jákvætt og sætt: Var að setja tónlistarmyndbandið "Eins og rós", eitt af lögunum á nýrri plötu Gunnars Þórðarsonar inn á Youtube með mun meiri gæðum en eru á facebook.  Slóðin er:  https://youtu.be/ffLoDxXHlxg

„Betra en ég átti von á“

Miklabraut hættulegust. Óskiljanleg framkvæmd við Klambratún.

Það má vera að Esjan hafi tekið allra fjalla flest mannslíf, en hún var skuggalega há, tala alvarlegra slysa á Miklubraut, sem kom fram í frétt á RUV í kvöld um fáránlega gerð veggja við þessa hættulegasta kafla í vegakerfi Íslands.

Skjóta fyrst, spyrja svo. Þetta virtist vera inntak svars þess manns, sem stjórnað hefur gerð þessara veggja meðfram Miklubraut við Klambratún þegar hann var inntur hvort þessir veggir væru ekki hættulegir fyrir alla aðila, gangandi, hjólandi og akandi á bílum og vélhjólum.  

"Við ætlum að árekstrarprófa þá síðar" var eftirminnilegt svar. 

Sem sagt: Fyrst eru veggirnir reistir með fé og fyrirhöfn, en síðan á á árekstraprófa þá í þeirri von að þá komi í ljós hvort það, sem fróðasti maður á Íslandi um vegaöryggismál sagði í viðtali í sömu frétt, að þeir væru stórhættulegir og ættu sér enga hliðstæðu í evrópsku vegakerfi. 

Hluti svarsins til að réttlæta þessa vitleysu var á þá leið að það stæði til að lækka hámarkshraðann úr 60 í 50 á þessum kafla. 

Eins og það skipti einhverju höfuðmáli hvort vélhjólamaður lendi á 50 kílómetra hraða eða 60 kílómetra hraða á þessu hrófatildri öðru megin og skaðræðishrjúfum brúnunum hinum megin. 

Eða hvort veggur, sem sundrast eða hrynur yfir gangandi eða hjólandi fólk innan við vegginn Klambraúni, hrynji eða sundrist mikið skár eftir árekstur stórs bíls á 50 kílómetra hraða frekar en á 60 kílómetra hraða.  

Esjan tekið flest mannslíf

Hvað gerir Trump nú?

"Gerum Ameríku mikla á ný!" "Let´s make America great again" var og er kjörorð Donalds Trumps Bandaríkjaforseta. Þetta virðist í raun vera ákall um gagngert afturhald og afturhvarf til liðins tíma takamarkalausrar neysluhyggju, þar sem ekkert tillit var tekið til umhverfismála og sýnt algert ábyrgðarleysi og tillitsleysi gagnvart öðrum þjóðum. 

Nú er þetta kjörorð að taka á sig hlálegar myndir. 

Áður hefur verið greint frá því að Trump sér ofsjónum yfir því að aðrar þjóðir framleiði á mörgum sviðum betri vörur og tæki en Bandaríkjamenn, svo sem þýska bíla og nú síðast kanadískar farþegaþotur. 

Trump bregst til dæmis við kanadísku þotunum með því að reisa 219 prósenta tollmúr til að koma í veg fyrir að þær verði seldar í Bandaríkjunum. 

Þetta eru Bombardier þotur með markhópinn 100-150 manns um borð, og í krafti bestu þotuhreyfla heims og algerlega nýrri hugsun í hönnun þotnanna, verða þær rúmbetri og þægilegri á alla lund en þotur í þessum stærðarflokki hafa verið og raunar með meira rými fyrir hvern farþega og farangur hans og lægri eldsneytiseyðslu á hvern farþega, en boðið er uppá í þotum með mjórri skrokkum en breiðþotur. 

Það hlálega við þetta er að Kanada er í Ameríku, nánar tiltekið við norðurlandamæri Bandaríkjanna og að Trump er svo þröngsýnn, að í hans huga er hans þjóð sú eina, sem er verð þess að kalla sig Ameríkumenn. 

Frændi minn, Einar Björn Bjarnason, greinir frá því á bloggsíðu sinni, að viðleitni Trumps til að flæma Mexíkóska landbúnaðarverkamenn úr landi muni að öllum líkindum flýta fyrir innleiðingu á róbótum og annarri sjálfvirkni í landbúnaðinum vestra, rétt eins og á flestum öðrum sviðum. 

Líkja má Trump við nátttröll sem hefur dagað uppi og orðið að steini.

Stefna hans nú má líkja við það að ef hann hefði orðið forseti á efri árum fyrir tæpri hálfri öld hefði hann sennilega barist gegn því af alefli að ný prentunartækni leysti setjarana af hólmi. 

 

800 milljónir gætu misst vinnuna

Draumur Halldórs Jónssonar: Stórflokkastjórn fyrir minnihluta kjósenda.

Sumir heitir stuðningsmenn sjálfstæðistefnunnar og lýðræðis í orði setja fram skoðanir, sem eru allt aðrar á borði.

Þannig virðist Halldór Jónsson, einn hörðustu talsmanna hina bláustu í Sjálfstæðisflokknum mestan áhuga á því að atkvæði greidd Sjálfstæðisflokknum vegi ekki aðeins miklu þyngra en nemur kjósendafylgi, heldur geti það beinlínis stuðlað að því að allt að þriðjungur kjósenda fái engan mann kjörinn. 

Það lýsir sérkennilegri umhyggju fyrir frelsi kjósenda og lý8ræði. 

Tvívegis á skömmum tíma eftir kosningarnar hefur Halldór sett fram kröfu um að svonefndur "þröskuldur" atkvæða verði minnst 8%, eða sá lang hæsti í Evrópu, ef ekki heiminum öllum. 

Með 8 prósent þröskuldi telur Halldór að því göfuga markmiði verði náð að enginn þingflokkur verði minni en fimm menn. 

Þá gleymir hann því að oft hefur það komið fyrir að þingflokkar hafa klofnað og oft í raun skiptst í tvo hluta. 

Nú liggur til dæmis ekki fyrir hvort 33 eða 35 muni styðja nýja þriggja flokka ríkisstjórn, vegna þess að tveir þingmenn Vg skárust úr leik strax þegar hugmyndin kom upp. 

Ef setja á fyrir svona leka þyrfti að gera það, sem stungið var upp á á fundi með áhugafólki um nýjan flokk fyrir kosningarnar 2009, að þingmenn komandi flokks fengju ekki að vera í framboði nema að sverja fyrst hollustueið varðandi það að fylgja ávallt flokkslínunni. 

Þótt ég væri ekki aðili af þessu framboði, var ég staddur þarna þegar þessi tillaga var reifuð, og benti fundarmönnum á, að með þessu yrði verið að setja komandi þingmenn í ómögulega stöðu, því að þeir væru einmitt skyldir til þess að sverja eið að stjórnarskránni og þar með því að fara aðeins að sannfæringu sinni en engum fyrirmælum flokka eða utanaðkomandi afla. 

Þar að auki hefði reynslan af því þegar öflugasta þjóð Evrópu valdi sér svonefndan einvaldan foringja á fjórða áratug síðustu aldar hefðu flokksmenn og hermenn allir orðið að sverja honum hollustueið. 

Vel væri kunnugt hverjar afleiðingarnar af þessu hefðu orðið. 

Í kosningunum 2013 og 2016 munaði litlu að allt að 13 prósent atkvæða hefðu fallið dauð niður vegna þess að 5% þröskuldur væri sá hæsti í Evrópu. 

Ef svona hefði farið, hefði hvert atkvæði greitt Sjálfstæðisflokknum fengið 13% meira vægi en ella og flokkurinn tveimur til þremur fleiri þingmenn en sem svaraði hlutfallslegu fylgi hans. 

Vel er hugsanlegt að upp kæmi sú staða, að fimm flokkar fengju 4 til 7,5 prósent hver, eða alls um 30 prósent, sem öll féllu dauð niður. 

Með því yrðu ekki aðeins eyðilögð atkvæði sem svaraði öllum kjósendum í Reykjavík, heldur myndu atkvæði greitt flokkunum, sem kæmust yfir þröskuldinn, fá 30% meira vægi en ella, og til dæmis Sjálfstæðisflokkurinn fá fimm til sex þingmönnum fleiri en ella. 

Og ef slíkt hefði gerst í síðustu kosningum hefði ekki þurft að hafa Framsókn með í þeirri stjórn sem nú er stefnt í að mynda. Sjallar og Vg með um 40% fylgi hefðu getað myndað stjórn þótt um 60% kjósenda hefðu aðra flokka. 

Og flokkseigendum í Sjálfstæðisflokknum hefði orðið að þeirri ósk sinni að kjósendur "undanvillinganna" í Viðreisn hefðu verið í raun sviptir atkvæðum sínum. 

Það er sérkennilegt að menn, sem eru eldheitir fylgjendur sjálfstæðisstefnunnar með einstaklingsfrelsi og lýðræði að leiðarljósi falla fyrir þeirri freistingu að predika stefnumál, sem miðar eingöngu að því að mismuna kjósendum til þess að þjóna þrengstu flokkpólitískum hagsmunum stærstu flokkanna en svipta kjósendum minni flokka lýðræðislegum réttindum.  

Það er engin bót í máli þótt lagt bent sé á að kjósendur geti nú orðið fylgst svo vel með skoðanakönnunum, að þeir geti vinsað úr þá flokka sem séu öruggir með að fá vel yfir átta prósent atkvæða. 

Þar með yrðu skoðanakannanir gerðar að aðalatriðinu en kosningarnar sjálfar bjagaðar eem allra mest stóru flokkunum í hag. 

 

 

Töluverð uppstokkun á skattkerfinu