Quemoy og Matsu í margföldu veldi. Lofar heimsstyrjöld og stendur við það.

1954 horfði ófriðlega í Suðaustur-Asíu. Í Víetnam biðu Frakkar beiskan ósigur fyrir Viet Kong við Dien Bien Phu og reyndist það vendipunktur í stríðinu við kommúnista undir stjórn Ho Chi Minh. 

Sama ár reis deila milli kommúnistastjórnar Kína og Bandaríkjamanna um tvær eyjar alveg upp við Kínaströnd, sem heita Quemoy og Matsu. 

Kanar aftóku með öllu að eyjarnar féllu undir yfirráð stjórnar Mao Tse Tung og á þeim tíma var flotaveldi Kananna það sterkt að ekki kom til hernaðarátaka.

En þremur árum fyrr hafði Truman Bandaríkjaforseti rekið Douglas Mc Arthur hershöfðinga fyrir að vilja beita kjarnorkuvopnum gegn Kína í Kórestríðinu.  

Nú er staðan allt önnur, Kína er annað mesta efnahagsveldi heims og bæði ríkin eru kjarnorkuveldi.

Um er að ræða stórt svæði á Suður-Kínahafi og deilan snertir fleiri ríki en Bandaríkin og Kína.

Áður hefur komið til alvarlegra deilna sem hafa fært heimsbyggðina á brún kjarnorkustyrjaldar, og er Kúbudeilan 1962 gott dæmi um það.

Þá réði miklu um farsæl málalok, að "dúfur" beggja vegna komu í veg fyrir að áform "hauka" í málinu yrðu framkvæmd.

Nú er staðan hins vegar miklu alvarlegri. Stríðshaukurinn Steve Bannon lýsir því yfir um leið og hann tekur við útnefningu sem valdamesti maðurinn í hernaðarmálum BNA, að það verði stríð á milli Bandaríkjanna og Kína á næstu ári, á því sé enginn vafi.

Sömuleiðis muni Bandaríkjamenn heyja stórstyrjöld í Miðausturlöndum. 

Aldrei fyrr minnist ég þess að svona yfirlýsing hafi verið gefin við valdatöku leiðtoga nokkurs stórvelda heimsins í meira en hálfa öld.

Ef einhver minnist slíks væri fróðlegt að heyra, hver hefði gert það.

Trump og hans menn stæra sig af því að framkvæma allt sem þeir segja, og víða, meðal annars hér heima, eru menn yfir sig hrifnir af þessu, - loksins sé kominn fram leiðtogi Bandaríkjanna, sem láti ekki nægja að gefa stórkostleg loforð og yfirlýsingar, heldur láti verkin tala. 

Einu sinni sagði leiðtogi mesta herveldis heims á fjórða áratugnum um Breta og Frakka: "Úr því að þeir eru tilbúnir að beita hervaldi, skulu þeir fá allt það stríð sem þeir vilja!" 

Niðurstaðan varð heimsstyrjöld, sem hefði þýtt ragnarök fyrir mannkynið, ef stórveldi þess tíma hefðu ráðið yfir kjarnorkuvopnum nútímans.  

 


mbl.is „Í stríð við Kína á næstu tíu árum“
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Svölustu sumrin og hlýjustu húsin í Evrópu.

Þeir sem dvalist hafa erlendis sakna oft hinna hlýju húsa á Íslandi. Víða í öðrum löndum getur verið ansi kalt á næturna í þorra húsa. 

Meðalhiti sumarsins er að vísu lægri hér á landi en í nágrannalöndunum í Evrópu og yfir háveturinn er að meðaltali vindasamara hér, enda landið á mótum dýpsta meðal-loftþrýstings jarðar, sem er fyrir suðvestan landið annars vegar, og hins vegar næst hæsta meðalloftþrýstings jarðar, sem er yfir Grænlandi. 

Þegar þetta tvennt er nálægt hvort öðru er niðurstaðan samkvæmt einföldu eðlisfræðilegu lögmáli: Vindur, mikill vindur, og átök í veðurfarinu. 

En í april og maí breytist þetta, og helst að mestu nokkuð rólegt þar til fyrstu "haustlægðirnar" fara að láta á sér kræla, stundum í byrjun september, en í fyrra ekki fyrr en í nóvember. 

En það er mikið til í því þegar sýrlenska fjölskyldan, sem hefur búið á Akureyri í eitt ár segir að það "sé ekkert að íslenskri veðráttu." 

Ég áttaði mig ekki á því fyrr en ég færði um 90% af ferðum mínum af bíl yfir tvö hjól, rafreiðhjól og vespu-vélhjól, að á 56 ára tímabili notkunar bílsins hafði ég smám saman fyllst fordómum varðandi það hve ómögulegt það væri vegna veðurfarsins að breyta um lífs- og samgönguhætti.   


mbl.is Ekkert að íslenskri veðráttu
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

"Svartur hestur"?

Við lifum á tímum þar sem andstæðir pólar í stjórnmálum og trúmálum draga að sér fylgi vaxandi hluta fólks, sem er orðið leitt og þreytt á því á stjórnmálaástandi, sem virðist steingelt, spillt og árangurslítið.  

Afleiðingin hefur víða orðið sú, að fólk hefur lyft til valda og áhrifa einhverjum, nánast hverjum sem er, sem ekki er af þessu sauðahúsi "stjórnmálastéttarinnar". 

Ágætt dæmi hér á landi voru borgarstjórnarkosningarnar í Reykjavík 2010. Fram til 2006 hafði Sjálfstæðisflokkurinn og þar á undan íhaldsmenn notið stöðugs fylgis í borginni, í kringum 45-50 prósent, og var það nálægt því fylgi 2006 að hann gat myndað meirihluta með hverjum hinna flokkanna sem var. 

En þá dundi yfir einstakt tímabil í sögu borgarstjórnarinnar, þar sem á aðeins rúmum tveimur árum voru tíðustu borgarstjóraskipti í manna minnum, fjórir borgarstjórar í mismunandi meirihlutum. 

Síðustu tvö árin á kjörtímabilinu sáu borgarfulltrúar að sér og borgarstjórn sigldi að nýju lygnan sjó. 

En skaðinn var skeður. Engar fréttir úr borgarstjórn voru í sjálfu sér góðar fréttir, en virkuðu alveg öfugt á kjósendur, því að hinn nýi stöðugleiki vakti ekki minnstu athygli, - kjósendur voru áfram bálreiðir vegna ástandsins 2007-2008. 

Nýr, gerólíkur stjórnmálamaður, kom fram á sjónarsviðið og á tímabili fyrir kosningarnar 2010 var fylgi hans nóg til að flokkur hans kæmist einn í meirihluta. 

Svipað hefur verið að gerast víðar, nú síðast með kjöri Donalds Trumps í Bandaríkjunum. 

Kjósendur, langþreyttir á "spillingu og getuleysi stjórnmálastéttarinnar" voru tilbúnir til að lyfta nánast hverjum sem væri, til valda. 

Þessa dagana linnir ekki fréttum um lætin og hamaganginn í Trump, og frá öðrum löndum, svo sem Frakklandi og Austurríki, hafa verið hatrömm átök á milli jaðarhópa í stjórnmálum og trúmálum. 

En hversu lengi getur slíkt ástand varað?

Sagan geymir ótal dæmi um það að þegar barátta tveggja andstæðra póla birtist í gríðarlegum átökum, geti kjósendur líka orðið þreyttir á því. 

Þá kemur fram fyrirbærið "dark horse", einhver hógvær frambjóðandi, sem stendur í miðjunni. 

Dæmi úr prestkosningum hér á landi er kosning Þorsteins Björnssonar Fríkirkjuprests 1950 þegar gríðarlegur hamagangur hafði verið í kosningabaráttu stuðningsmanna Árelíusar Níelssonar og Emils Björnssonar, sem báðir töldust til "frjálslyndra presta" á þeim tíma. 

Það sópaði að þeim báðum en fáir þekktu Þorstein, sem hafði þjónað í fjarlægu prestakalli langt úti á landi og talinn var hliðhollur svonefndum "KFUM" armi Þjóðkirkjunnar. 

Þreyttir á hinum miklu flokkadráttum, veittu kjósendur "svarta hestinum" mest fylgi, en það olli raunar klofningi safnaðarins, sem hafði verið vígi hins "frjálslynda arms íslensku prestastéttarinnar fram að því. 

Nú er eykur fylgi sitt í Frakklandi "dark horse" að nafni Emmanuel Macron sem siglir lygnan sjó á sama tíma og aðsópsmestu frambjóðendurnir hafa lent í vandræðum vegna hneykslismála. 

Svona geta ýmsar öldur risið og hnigið á víxl í stjórnmálunum. 

Sumir hafa spáð því, að það góða við kjör Donalds Trumps geti orðið það, að eftir fjögur ár muni hann eða aðrir svipaðir ekki eiga möguleika á kjöri í forsetakosningum vestra. 


mbl.is Verður Macron næsti forseti?
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Bloggfærslur 2. febrúar 2017

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband