Hvernig getur "Gnæfandi eldsvíti" orðið til í raunveruleikanum?

Svonefndar hamfaramyndir eða stórslysamyndir urðu vinsælar fyrir um 40 árum og þóttu bæði misgóðar og misjafnlega trúverðugar. 

Ein þeirra hét "Gnæfandi eldsvíti" (Towering inferno") og sumir efuðust um að jafn ofboðslegur atburður gæti átt sér stað og sýndur var í þeirri mynd. 

Myndin var samt að mörgu leyti ágætlega gerð miðað við tölvubrellutækni þess tíma og hlaut margar Óskarsverðlaunatilnefningar og nokkra Óskara. 

Samt verður að segja, að hinn raunverulegi eldsvoði í London fari svo langt fram úr því sem sjá mátti um myndinni um eldsvítið mikla 1974 að sú hamfara- eða stórslysamynd sýnist hjóm eitt. 

Og ekki síður er hægt að segja svipað um hrun Tvíburaturnanna í vítislogum 11. september 2001. 

Hér á landi hefur byggingum, sem eru hærri en tíu hæðir, fjölgað á síðustu árum. En þær elstu eru að verða sextíu ára gamlar og spurning vaknar um eldvarnir í öllum þessum húsum, yngri og eldri þegar annað eins sést, og birst hefur allri heimsbyggðinni á sjónvarpsmyndum í dag. 

Ég var einn þeirra sem vann við að reisa háhýsið að Austurbrún 2 og vann við járnabindingar sem voru að sjálfsögðu mjög mikilvægar og vandasamar. 

Á fyrstu hæð lentum við í vandræðum vegna þess hve miklu meiri bindingar voru í veggjunum þar en á hæðunum fyrir ofan. 

Þegar hella þurfti steypu í mótin, komst hún víða ekki niður í þau vegna þess hve bindingajárnin voru þétt. 

Varð að grípa til þess þegar mótin voru slegin utan af, að fylla víða upp í stór ófyllt rými, einum í kringum miðju hússins. 

Að sjálfsögðu veikti þetta burð veggjanna og mér varð stundum hugsað til þess síðar, að í stað þess að þessi þungamiðja hússins væri sterkasti hluti þess, gæti hún verið ansi veik. 

Á annarri hæð vönduðum við okkur alveg sérstaklega og töluðum um það eftir á að ef 1. hæðin hryndi í jarðskjálfta, yrði 2. hæðin svo sterk að það eina sem myndi gerast væri að húsið lækkaði um eina hæð!

Kastaði barni út um glugga

Drottning vill sigla, - en, - byr verður að ráða.

Margrét Lára Viðarsdóttir túlkar vel hugsanir sannrs meistara þegar hún segist "ekki vilja ljúka keppnissögu sinni svona."

Þegar "Gulldrengurinn" Oscar De La Hoya barðirst við talsvert eldri mann, Bernard Hopkins, náði Hopkins á hann einvherju skæðasta höggi hnefaleikanna, hægra megin við brignspalirnar, oft nefnt Solar plexus-högg vegna nálægðar mikilvægs taugabúnts. 

Oscar hneig niður með mikinn kvalasvip, en enda þótt andlit hans sýndi 100% einbeitingu varðandi það að standa upp, var það ekki nokkur lifandi leið fyrir hann, ekkert frekar en hjá ýmsum öðrum frægum hnefaleikurum. 

Eftir bardagann sögðu menn við Oscar að hann væri á niðurleið í getu og ætti að hætta keppni. 

"En ég vil ekki enda ferilinn svona, emjandi í striganum" svaraði Oscar. 

Hann hóf nú einn ákafasta æfingatíma sinn á ferlinum, barðist við einn þekktasta hnefaleikarinn í þessum þyngdarflokki og vann hann glæsilega. 

En þá kom freistingin, að halda áfram að mala gull í hringnum eins og Gulldreng sæmir. 

Og í næstu bardögum hans við þá bestu, blasti við að hann varð að játa sig sigraðan fyrir þeim sem enginn getur unnið, Elli kerlingu, - aldurinn sagði til sín. 

Hann endaði að vísu ekki emjandi í striganum, en engu að síður afmyndaður , bólginn og eldrauður í framan vegna högga snillinganna sem hann barðist við árangurslaust. 

Líkamar fólks eru mismunandi gerðir. Sumir eru miklu tognunargjarnari en aðrir og stórkostlegir hlauparar á gullaldartímanum um miðja síðustu öld, Hörður Haraldsosn og Haukur Clausen, glímdu löngum við tognunarhættu. 

Hún olli því til dæmis, að Hörður náði alrei fyllilega því út úr sínum fótum, sem þeir bjuggu yfir. 

Mjög líkir menn geta verið ólíkir hvað þetta varðar. Þannig hef ég alla tíð verið tognunargjarn á sama tíma sem Jón bróðir minn hefur aldrei tognað svo ég viti. 

Ég á sonarson sem var einstaklega efnilegur knattspyrnumaður og hljóp 100 metrana á 11,2 sekúndum. Náskylldur markaskoraranum í sigrinum yfir Króötum. 

Snerpa og hraði voru skæðasta vopn hans, en ítrekaðar tognanir komu í veg fyrir að hann gæti nýtt sér þennan mikilsverða eiginleika. 

Ævinlega þegar formið var komið á ákveðið stig, dundu áföllin yfir. 

"Kóngur vill sigla en byr verður að ráða" var fornt máltæki. 

Það á við um knattspyrnudrottninguna Margréti Láru Viðarsdóttur sem stendur nú frammi fyrir vandasömu stöðumati og ákvörðun um framhald síns glæsilega ferils. 

Úrvinnsla úr slíkri aðstöðu sker stundum úr um það hvort afreksfólk er sannir meistarar. 

Og Margrét Lára hefur hugarfar meistarans. Þegar Muhammad Ali tapaði illilega fyrir Joe Fraxier í "bardaga aldarinnar" 1971 sögðu menn að nú væfi ferill hans allur, hraðinn farinn eftir keppnisbann í næstum fjögur ár. 

En Ali vann úr sinni stöðu á meistaralegan hátt og átti efir ekki síðri glæsiferl 1971-1978 en 1962-1967. 

Barðist að vísu tveimur bardögum of mikið í lokin, rétt eins og Oscar De La Hoya. 

Margréti Láru eru sendar hugheilar árnaðaróskir. í júlí verður hún 31 árs og ákvörðunin um framhaldið erfið eins og áður sagði.  

Sagt er í hnefaleikum að um þrítugt sé aldurinn "vafasamur". Sumir eru byrjaðir þá strax að dala, aðrir geta treint getuna fram undir 37 ára aldur, meðal annars með því að bæta örlítið minnkandi getu upp með reynslu, þroska og útsjónvarsemi, en síðan er einstaka, eins og Bernard Hopkins, sem var í fremstu röð fram yfir fertugt. 

 

 

Ég vil ekki loka sögunni svona

"Nú blikar við sólarlag saurgerlafjöld..."? Æ, nei!

Ofangreind ljóðlína var í syrpu um óþrifnaðinn í Skerjafirðinum, sem ég söng fyrir 40 árum. 

Æ, nei, það var alltof fallegt sólarlagið í kvöld til að vera að rifja þetta upp. 

Svona var að horfa út á flóann þegar sólin  gekk til viðar í kvöld. 

„Svona gerir maður ekki“

Voru innflytjendur í Ameríku "byrði á þjóðinni"?

Ameríkulöndin eru innflytjendalönd og innflytjendurnir komu frá öllum hinum heimsálfunum. 

Ómenntaðasta fólkið var frá Afríku og samkvæmt kenningunni, sem nú er flaggað mjög af ýmsum hér á blogginu var þetta fólk "byrði á þjóðinni" eftir að hafa komið algerlega ómenntað til landsins og alls ekki sjálfviljugt. 

Hvers vegna var þetta fólk þá flutt inn?  Jú, til þess að vinna störf sem þeir, sem fyrir voru, vildu ekki vinna. 

Meðal afkomenda þessa fólks urðu Louis Armstrong, Jesse Owens, Ella Fitzgerald, Martin Luther King, Sidney Poiter, Nina Simone, Billy Holyday, Muhammad Ali, Colin Powell og Barack Obama.  Hvert og eitt "byrði á þjóðinni"?

Ísland var innflytjendaland í upphafi og innflytjendurnir komu frá minnsta kosti fimm löndum, Noregi, Svíþjóð, Danmörku, Skotlandi og Írlandi. 

Allt að þriðjungur uppruna Íslendinga er kominn frá keltnesku löndunum þar sem hvorki var töluð norræn tunga né iðkuð norræn menning. 

Varð þetta fólk "byrði á þjóðinni"?  Nei, að konurnar voru fluttar inn sem þrælar mestan part til að vinna störf sem hið norræna fólk vildi ekki vinna. 

Sagan endurtekur sig í dag. Það þarf ekki annað en að fara til Vestfjarða til þess að koma í samfélag, þar sem mikið af lykilfólkinu í störfum er frá útlöndum. 

Er þetta fólk "byrði á þjóðinni"?  Það getur varla verið, því að það er að vinna störf sem við hin innfæddu erum greinilega of fín til að vinna. 

Hingað komu innflytjendur sem voru að hluta flóttamenn á árum nasisma og fasisma í Evrópu. 

Meðal þeirra var fólk, sem varð að burðarásum í íslenskri menningu, þrátt fyrir erlendan upppruna og það að kunna ekki orð í íslensku þegar þeir komu.

Þeir áttu ekkert húsnæði.  Gilti alhæfing bloggpistlahöfundanna um að allir innflytjendur séu "byrði á þjóðinni" um þetta fólk?

Voru menn eins og Viktor Urbancic, Carl Billich, Jan Moravek, Jose M. Riba, Franz Mixa, Josef Fellsman, Fritz Weishappel og fleiri "byrði á þjóðinni"?

Sjá má menn halda því fram í sömu andránni að það eigi að reka alla útlendinga úr landi og skattleggja barnafólk sérstaklega til að spara óþarfa peningaaustur í barnafólk og menntakerfi. 

Nú þegar er gangverk þjóðfélagsins þannig, að ef allir útlendingarnir yrðu reknir úr landi myndi atvinnulífið stöðvast. 

En nú þegar hafa barneignir íslenskra kvenna dregist svo mikið saman, að þær eru ekki nógu miklar tið að "viðhalda stofninum"!

Og samt má sjá í sömu andránni sagt að stemma eigi stigu við óþörfum barneignum, stöðva innflytjendur og reka þá og útlendinga úr landi. 

„Hættum að líta á flóttafólk sem byrði“