Eiga ekki allir aðilar að viðskiptum að hagnast á þeim?

Það virðist vera augljóst hagræði í viðskiptum fólgið í notkun korta í stað seðla. Það ætti að eiga við bæði bankakerfið og um korthafana, sem skapa kortaviðskipti. 

En upphæðin, sem sagt er að bankar rukki fyrir hverja færslu verða að vera sanngjarnar en ekki eins háar og maður hefur heyrt um, til dæmis hvað varðar hraðbankaviðskipti. 

Allt of margt í bankaviðskiptum lyktar af því að það eru bankarnir sem setja reglurnar og þá á þann hátt að öll áhætta og sem allra mest af kostnaðinum lendi á viðskiptavinunum. 

Það hlýtur að vera ástæða fyrir því ef ESB ætlar að leggja bann við því að bankar rukki viðskiptavini sína fyrir að nota greiðslukort. 

Fróðlegt væri ef hægt væri að birta vandaða úttekt á því flókna völundarhúsi sem bankakerfið er. 

Leggja bann við að rukka fyrir kortanotkun

Hvernig skyldi þetta vera í öðrum ríkjum og löndum?

Í útskýringum á því að einn maður gat á andartaki fullvissað alla íbúa hálfrar annarrar milljóna ríkis um það að dauðastund þeirra væri að renna upp og að engin leið var til að afturkalla þessi skilaboð í 40 mínútur sést glögglega hrópandi brotalöm á kerfi, sem varðar líf eða dauða íbúa heils lands. 

Því að vissulega er þéttbýll eyjaklasi, sem er að flatarmáli álíka stór að flatarmáli og Belgía ígildi lands í Evrópu. 

Kerfi, sem felst í því að tvisvar eða þrisvar á hverjum degi styður einn maður á hnapp, og síðan á annan hnapp í beinu framhaldi til staðfestingar til að standa að nokkurs konar endurræsingu svona gríðarlega mikilvægs kerfis, gat ekki annað en brugðist fyrr eða síðar. 

Til samanburðar má nefna, að þegar ég kannaði hvað þyrfti að gera í símafyrirtækjum á Íslandi til að þau leyfðu hleranir, kom í ljós að hjá tveimur af þremur fyrirtækjunum þurftu þrir yfirmenn þess að samþykkja og kvitta fyrir hleranaleyfi, en hjá einu fyrirtækinu þurfti aðeins einn til. 

Ástæðan til þess að þrír voru taldir lágmark hjá tveimur fyrirtækjanna var sögð sú, að leyfi til hlerunar væri svo afdrifarík og alvarleg ákvörðun, að vissara væri að þrír menn hið minnsta bæru ábyrgð á því. 

Að sama skapi fannst mér þá og finnst enn það galið að fela mikið og óafturkræft vald aðeins einum manni. 

Þriggja manna kerfi eða hliðstæða þess hjá tveimur íslenskum símafélögunum er víst við lýði varðandi "kjarnorkuhnapp" Bandaríkjanna, og þess vegna vekur hið glataða kerfi almannavarna á Hawai furðu og spurningar.

Hvernig skyldi sambærilegum kerfum í öðrum ríkjum Bandaríkjanna og raunar í öðrum löndum heims vera háttað? 

Og hvað um enn mikilvægari kerfi hvað snertir endanlega en hugsanlega mjög snöggsoðna ákvörðun um gagnárás, sem getur hleypt allsherjar kjarnorkustríði af stað?

Hnappa, sem varðar allt líf á jörðinni?

Hvað gerðist eiginlega á Havaí?