Túrbínutrixið lifir, næstum hálfrar aldar gamalt.

Akureyringar voru orðnir langþreyttir á rafmagnstruflunum og rafmagnsleysi á veturna 1970, og urðu því flestir reiðir þegar landeigendur og fólk í Mývatnssveit andæfði stórfeldri stækkun Laxárvirkjunar og stöðvaði með því framgang þess máls.

En jafnframt afhjúpuðu átökin sem í hönd fóru það siðleysi að kaupa fyrst túrbínur í stórlega stækkaða virkjun án þess að hafa gengið til saminga við landeigendur um þau stórfelldu landsspjöll sem virkjunin myndi valda. 

Og þegar í ljós komu áætlanir um hrikalega vatnaflutninga þar sem Skjálfandafljóti yrði veitt yfir í Kráká og neðsta hluta Mývatns auk drekkingar Laxárdals, rétt eins og ekkert væri, fór málið að fá á sig breytta mynd. 

Sigurður Gizurarson verjandi andófsfólksins sneri málinu við þegar hann sýndi fram á að það hefðu í raun verið túrbínukaupendurnir sem bæru ábyrgðina á þeim vandræðum sem málið væri komið í, með því að vaða áfram með þetta mál af miklu oflæti og stilla andófsfólki upp við vegg sem blórabögglum. 

2020 verður liðin hálf öld frá Laxárdeilunni en túrbínutrixið hefur ekki bara stungið upp kollinum í mismunandi búningi alla tíð síðan, heldur virðist það sprelllifandi.

Æ ofan í æ kemur í ljós að það er eins og framfarir í aðferðum við að ákveða framkvæmdir og starfsemi fari fram hjá mörgum hér á landi. 

Og þegar lög um vandaða meðferð í framkvæmdum eru brotin beinist reiðin ekki að þeim sem brutu þau, heldur að þeim, sem annað hvort bentu á lögbrotin, eða þurfa að sjá um að farið væri að lögum. 

Það er ekki von á góðu, þegar ekki er farið að lögum um vinnubrögð og starfsemi, sem byggja á lærdómum um áratuga skeið af tjóni af flumbrugangi og æðibunugangi. 

Milljarðatuga tjón vegna myglu í tiltölulega nýjum húsum má líklega rekja til þess að menn hafa komist upp með að brjóta löggjöfina átölulaust um margra ára skeið. 

Það er orðin ein af meginreglum á þessu víðfeðma sviði, að þegar um er að ræða val á milli mismunandi kosta og útfærslu við framkvæmdir, verði þeir, sem ætla að standa að þeim, að rannsaka fleiri kosti en þann eina, sem þeim sýnist fyrirfram vera bestur. 

Í það minnsta að skila nothæfri matskýrslu á mismunandi kostum. 

Þegar það er ekki gert og það kemur ljós, hvernig í pottinn er búið, - túrbínutrixið felst í því að vaða af stað á ófullnægjandi hátt og stilla síðan öðrum upp við vegg sem ábyrgðarmönnum á stöðu málsins, - þá má spyrja, af hverju enginn virðist reiður út í þá sem fóru geyst og komust í fyrstu upp með það. 

 

 


mbl.is Beiðni um frestun réttaráhrifa vísað frá
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Miskunnarlaust misrétti leikmanna, eðli málsins samkvæmt.

Eðli knattspyrnunnar gerir það að verkum að óhjákvæmilegt misrétti myndast milli leikmanna á vellinum, sem hlýst af mismunandi stöðum, sem þeir spila. 

Allir menn eru mistækir og gera mistök, en sum mistök eru meira áberandi en önnur. 

Þannig er staða markvarðar augljóslega mun viðkvæmari en flestra annarra leikmanna. 

Hann er einfaldlega aftasti maður, og má helst ekki gera ein einustu mistök. 

Karius var svo óheppinn að gera tvenn mistök í úrslitaleik í einu af helstu stórmótunum sem kostuðu mörk. 

Með því eyðilagðist allt það, sem aðrir leikmenn höfðu verið að puða við að framkvæma. 

Eftir þetta er Karius skiljanlega undir smásjá, þannig að mistök hans, sem annars hefðu ekki vakið sérstaka athygli, verða að aðalfyrirsögnum. 

Öðru máli gildir um miðvallarleikmenn, sem geta komist upp með lélegar sendingar og staðsetningar í bland leik eftir leik án þess að það veki neina sérstaka athygli. 

Fremstu sóknarmenn eru í allt annarri stöðu. Messi og Ronaldo reyna kannski mörgum sinnum hluti í hverjum leik, sem misheppnast, en þurfa aðeins að láta dæmið ganga upp tvisvar eða þrisvar í leik til þess að baða sig í ljóma allrar umfjöllunar um leikinn og skoruð mörk í honum. 

Varnarmaður, sem klikkar, á hins vegar ekki sjö dagana sæla. 


mbl.is Enn gerir Karius skelfileg mistök
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ruglreglur að hluta.

Nokkur atriði í reglum um létt bifhjól, sem ekki eru skráningarskyld, stangast á við heilbrigða skynsemi, enda má sjá á könnun á reglum í mismunandi löndum að það fara ekki öll lönd eftir sömu reglum og eru meginreglur Evrópusambandsins. Hjól Skóla-vörðustíg

Í þeim meginreglum eru takmörkin sett við 25 km/hraða og 250 watta hámarksafl á rafhjólum, sem eru flest rúmlega 20 kíló.  Og handstýrð aflgjöf er bönnuð.  

En meira en 60 kílóa rafvespur, þrefalt þyngri en rafreiðhjólin, mega vera með 350 watta hámarksafl og handgjöf er leyfileg. 

Raunar óhjákvæmileg, því að þessi þrefalt þyngri hjól eru oft þung til þess að hafa þau fótstigin!Náttfari 26.7.18  

Þetta kallar maður rugl, ekki síst þegar bensínknúin óskráð hjól sem eru allt að 80 kílóa þung, mega vera með hátt í 2000 watta hreyfla og að sjálfsögðu handgjöf vegna hins mikla þunga!  

Í Bandaríkjunum er hámarkshraðinn 32 km/klst yfir línuna og handgjöf að sjálfsögðu leyfð á öllum þessum óskráðu hjólum. 

32ja km hraðinn vestra er vegna þess að mælieiningin er mílur og hraðinn því 20 mílur.

30 km hraði er þægilegur fyrir hjól í almennri umferð inni á svæðum þar sem 30 km hámarkshraði er.  Þá eru allir á sama hraða á götunum og enginn þvælist fyrir öðrum. 

250 watta hámarkið á rafreiðhjólum er óþarflega lágt, því að það hægir mjög á hjólunum upp brattar brekkur og rýrir notagildi hjólanna á lengri leiðum.Honda 125cc og skellinaðra 50cc

Brattar brekkur eru víða fleiri og brattari á hjólastígum en götum, til dæmis hjólaleiðin meðfram Reykjanesbraut frá Smára/Lindahverfinu norður í Mjódd og upp brattann frá sjávarmáli undir Gullinbrú upp á Fjallkonuveg. 

350 wött eða 500 wött ættu að vera leyfileg á hinum léttu rafreiðhjólum til þess að hraðinn geti orðið jafnari og notagildi hjólanna meira. 

Aðalatriðið er auðvitað að halda hámarkshraða hjólanna niðri þar sem gangandi fólk er á stígunum. 

Í flestum Evrópulöndum eru bifhjól með 125 cc 15 hestafla vélar og um 100 km hámarkshraða í sérstökum flokki, þar sem unglingar geta fengið réttindi á þessi hjól ári fyrr en á bifhjólum yfir þessari stærð. Af einhverjum undarlegum ástæðum telja menn ekki að þetta geti átt við hér á landi. 

Á neðstu myndinni er fremra hjólið af þessari stærð, en það bláa er 50cc hjól, sem þyrfti ekki að vera skráningarskylt með 25 km hraðatakmarki, en er það þarna, af því að því á að aka á allt að 45 km hraða á götunum en ekki á hjólastígum og gangstígum. 

Mikil fjölgun hjólandi og gangandi fólks veldur auðvitað fjölgun óhappa hjá gangandi og hjólandi fólki, rétt eins og að fyrir 1913 voru engin bílslys á Íslandi en þeim fjölgaði í takt við bílafjöldann, þegar þeim fjölgaði. 

 

 


mbl.is Aukinn hraði leiðir til fleiri slysa
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Bloggfærslur 5. október 2018

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband