Bílar af árgerð, sem aldrei var framleidd. Gengur það upp?

Ef ég man rétt, eru þrjú ár síðan síðast var fjallað um það á mbl.is, að bílar hér á landi væru skrásettir af ágerð, sem væri allt að tveimur árum nýrri en samsvaraði raunverulegu framleiðsluári.

Mér er kunnugt um nokkur dæmi um þetta og það skondnasta er sú staðreynd að bíll, sem var seldur árið 2014 og sagður vera af þeirri árgerð gat einfaldlega ekki verið af þeirri árgerð, af því að síðasta framleiðsluár hans var 2013. 

Að vísu voru bílarnir af þessari gerð greinilega seldir á afsláttarverði, sem var það hagstætt að kaupendurnir voru hæstánægðir, enda hafa bílar af þessari gerð reynst mjög vel og verið afar ódýrir í rekstri. 

Það er svo að sjá að reglurnar í þessum efnum séu losaralegar og væri ágætt efni í nánari rannsóknarblaðamennsku að kanna þetta betur. 

Ef bílar, já, eða vélhjól, sem ég veit dæmi um, hafa staðið lengi úti, getur það farið verr með þá en hæfileg notkun, og sú spurning er áleitin hvort ekki þurfi að endurskoða þetta kerfi allt rækilega. 

Því að það virðist vera þannig, að hægt sé að breiða yfir raunverulega forsögu viðkomandi bíls á fullkomlega löglegan hátt.  

 

Bílar ranglega skráðir yngri

Þegar stærð og þyngd vinna á móti.

Það er hárrétt hjá Ástvaldi Óskarssyni að krapinn er versti óvinur jöklajeppamannsins. 

Oft er ómögulegt að sjá á yfirborðinu, hvort krap sé undir sléttum og felldum snjónum. 

Kröftug leysing og hlýindi breyta oft neðri hlutum jökla í krapasvað, einkum á vorin, en við kólnun, veðrabreytingu og snjókomu sest nýsnævi ofan á á felur þessa verstu ófærð jöklaferðanna. 

Oft er það mjög sakleysilegt og ósýnilegt laumukrap undir sléttum og felldum yfirborðssnjó, sem bílanir festast í. 

Af þessum sökum reyna jeppamenn að vera sem flestir saman á ferð til þess að geta kippt hver í annan og mokað þar sem það flýtir fyrir. 

Þyngdarlögmálið ræður miklu. 

Sé krapinn ofan á þéttum ís, sem liggur undir honum, verður þeim mun verra að losa jeppann sem hann er minni, jafnvel þótt flotmagn dekkja hans sé meira en á þyngri jeppum. 

Ástæðan er sú að vegna meiri veghæðar og stærri dekkja "grípa" dekk lítilla bíla ekki eins vel niður á fastan ís eins og hin stóru. 

Sé krapinn hins vegar það djúpur, að ekkert svona grip sé að fá, er þeim mun erfiðara að ná farartækinu upp sem það er stærra og þyngra. 

Í venjulegri jeppaferð er það óhjákvæmilegur og að vissu leyti tilbreytingarlega skemmtilegur hluti af ferðinni að fást við festur og virkja samtakamáttinn til að losa bíla úr þeim. 

Eða, - eins og tíu ára strákur sagði við mig, þegar ég spurði hann í jöklaferð, hvað væri skemmtilegast: "Festa, draga, bila, gera við." 

Engin vandamál, bara lausnir, eins og sagt er í einni auglýsingu bílaumboðs. 

Í laginu "Glöð við förum á fjöll öll" sem ég setti inn á facebook síðu mína 19. febrúar, sjást bæði myndir og er einnig sungið um hinar fjölbreytilegu uppákomur og viðfangsefni í svona ferðum.  

Myndirnar sem ég ætla að setja inn hér á síðunni eru úr margra daga vorferðum Jöklarannsóknarfélagsins um Vatnajökul, þar sem minnsti jöklajeppi landsins festir sig að vísu eins og aðrir, þrisvar í þeirri ferð þar sem hann festist oftast. 

Auðvelt og afar fljótlegt er fyrir stóran jeppa að losa svona lítinn og léttan með drætti, en þegar um er að ræða risafarartæki sem festist, getur nokkurra mínútna festa hjá litlum jeppa í sama krapasvæðinu, orðið að hálfs sólarhrings viðfangsefni.  

En Súkkan var líka notuð  þrisvar sinnum til að kippa með teygjuband í þrefalt þyngri jeppa, sem aðeins þarf að hreyfa lítillega til að hægt sé að byrja að gjugga þeim fram og aftur og lengja sporið, sem þeir smám saman hafa til umráða.

Á 3ju mynd að ofan eru menn staddir á Bárðarbungu og horfa til norðvesturs yfir Sprengisand í átt til Hofsjökuls. 

Landcruiserinn á 44 tommu dekkjunu vinstra megin á myndinnin er fastur að framan í augnablikinu og eftir er að losa hann, en Súkkan bíður á meðan. 

Og þrisvar í þessari ferð var þetta öfugt, tvisvar í krapi.  

Á neðstu myndinni er Súkkan á leið niður af jöklinum í fylgd með 44 tommu Landcruiser. 

Toyotan hefur fest sig og bílstjórinn er að losa um með skóflu, svo að Súkkan, sem bíður fyrir aftan, geti skotist fram fyrir og kippt í! 

Versti og mesti krapi sem ég hef kynnst á mínum jöklaferðum var á stærsta skriðjökli, sem ég hef séð. 

Það var á leiðinni vestur af Grænlandsjökli 1999 þar sem baráttan við að komast þá krapakenndu leið í grænlenska vorinu tók á annan sólarhring.  

Jöklarútan sat föst í hálfan sólarhring

Eins og fílar í postulínsbúð.

Í umræðunni um umskurðarfrumvarpið í fjölmiðlum er munurinn á því sem sést á í blaðagreinum og og því sem menn láta um munn fara á facebook síðum sláandi. 

Í blaðagreinunum hafa menn verið hófstilltir og oft fræðandi, enda að mörgu að hyggja bæði úr nútið og fortíð. 

Á hinn bóginn hefur orðræðan orðið harðari og illkvittnislegri með hverjum deginum á netmiðlunum og hafa níðið og illmælgin beinst jafnt að látnum og lifandi. 

Oftast eru þetta sömu mennirnir sem haga sér árum saman á netinu eins og fílar í postulínsbúð. Þessir netsóðar vaða um í athugasemdadálkum netsíðnanna og skemma fyrir þeim sem halda þeim úti og þeim sem lesa þær.   

Silja tilkynnti hótanir til lögreglu