Íslenskt útsýni á Mars.

Svei mér ef það gætu ekki verið uppblásnar undirstöður rofabarða sem sjást á myndum rannsóknarfarsins Forvitni (Curiosity) sem teknar voru á Mars þegar það lenti þar. 

Um síðustu aldamót óx mjög áhugi á þessari reikistjörnu og Bob Zubrin, helsti forvígismaður alþjóðlegra samtaka um rannsóknir á Mars og ferðir til Mars kom hingað til lands til að kynna sér aðstæður hér á landi til æfinga Marsfara framtíðarinnar. 

Tveimur árum síðar kom heil sendinefnd og fann hentugt svæði í Gjástykki. 

Í tímaritum, þeirra á meðal Time, var fjallað ítarlega um raunverulega möguleika á landnámi manna á Mars og sýnd líkön og uppdrættir af því hvernig slík byggð gæti litið út. 

Sýnast miklir loftkastalar, en þá er þess að minnast, að þegar fluttur var fróðlegur útvarpsþáttur í Ríkisútvarpinu 1954 um komandi geimferðir, var eina umræðan um það sú, hve fjarstæðukenndar hugmyndir um þær væru. 

Ekki liðu þó nema þrjú ár þangað til Sputnik fór með tíkina Laiku á sporbaug um jörðu og í kjölfarið hófst geimkapphlaup Sovétríkjanna og Bandaríkjanna. 

Svona er inni í gígnum á Mars

Vissara að skjóta menn í bakið eða höldnum föstum.

Með fárra daga millibili eru dráp bandarískra lögreglumenn á óvopnuðum mönnum á fréttum vegna þess, að í bæði skiptin voru hinir drepnu skotnir "til öryggis". 

Í fyrradag var sagt frá því að á meðan annar tveggja lögreglumanna hélt hinum grunaða föstum niðri, hafi hinn lögreglumaðurinn talið sig verða að skjóta óvopnaða manninn "til öryggis".

Í dag er sagt frá því að óvopnaður karlmaður hafi verið skotinn sjö sinnum í bakið "í öryggisskyni" í Sacramento í Kaliforníu, af því að hugsanlegt hefði verið, að farsíminn, sem hann hélt á, væri skammbyssa. 

Hvert þessara skota gat nægt til að drepa manninn, en skotið var sjö skotum "til öryggis." 

Í skrifum á blogginu hefur það verið sett fram, að okkur Íslendingum komi þessi mál ekki við, þau séu innanríkismál Bandaríkjamanna. 

Það er að sönnu rétt, tæknilega séð, en þá er ekki tekið með í reikninginn, að á okkar tímum er fjöldi erlendra ferðamanna orðinn svo mikill víða um lönd, að einhver útlendingur, á ferð í Bandaríkjunum, til dæmis Íslendingur, gæti lent í því að verða skotinn "í öryggisskyni" í bakið, af því að snjallsíminn, sem hann heldur á gæti verið skammbyssa. 

Síðan finnast einnig Íslendingar sem dást að byssulöggjöf Bandaríkjanna og mæla henni bót. 

Vonandi fá þeir ekki því framgengt að hér á landi verði sóst eftir því að sem flestir eignist stórvirk stríðstól til þess að uppfylla þessa sýn, sem hefur verið sett fram á blogginu: 

"Það eina, sem getur stöðvað vondan gæja með öflugan hálfsjálvirkan riffil, er góður gæi með öflugan hálfsjálvirkan riffil."    

Skotinn sjö sinnum í bakið

Kaffæringarþöggun varðandi rányrkju og óþef hér.

Mál manns í Sibley í Iowa í Bandaríkjunum getur vonandi fengið fordæmisgildi, ekki aðeins þar í landi, heldur líka víðar. 

Málið fjallar um það að leyfilegt sé að nefna óþægilegar staðreyndir í umhverfismálum án þess að eiga hættu á málssókn frá yfirvöldum, sem bera ábyrgð á þessum staðreyndum. 

En yfirvöld geta líka losað sig við óþægilegar upplýsingar á annan og hljóðlátari hátt. 

Svipað mál hefur að vísu ekki komið upp hér varðandi málssókn á hendur málshefjanda, en engu að síður ríkir ákveðin kaffæringarþöggun varðandi tvö umhverfismál hér á Reykjanesskaganum, sem virðist árangursríkari fyrir yfirvöld en beinar málssóknir.  

Annað málið og það stærra felst í því að í gangi eru stanslausar yfirlýsingar okkar Íslendinga um það sem kallast "100% sjálfbær og endurnýjanleg nýting á hreinni íslenskri orku."

Erlendir ferðamenn komast ekki í gegnum Leifsstöð, hvorki á leið inn í landið né á leið út úr því nema að berja augum risaljósmynd með fullyrðingu af þessu tagi. 

Að vísu fjallar myndin aðeins um starfsemi Landsvirkjunar, þannig að jarðvarmavirkjanir annarra orkufyrirtækja eru ekki beinlínis taldar með, enda er í rekstri þeirra um að ræða stórfelldustu rányrkju á orkuvinnslusvæðum hér á landi yst á Reykjanesskaga og á Hellisheiðarsvæðinu. 

En þessi risamynd er táknræn fyrir þá aðferð sem notuð er og þar er beinlínis fullyrt, að "Ísland sé land hinnar endurnýjanlegu orku." 

"Á Íslandi framleiðum við alla okkar raforku með nýtingu endurnýjanlegra orkulinda, vatnsafli, jarðvarmaafli og vindorku." 

Jarðvarmasvæðin, eitt þeirra í aðeins nokkurra kílómetra fjarlægð frá Leifsstöð, síga hratt vegna oftöku orku sem þegar hefur valdið orkufalli sem mun á endanum valda orkuþurrð.

Sjór gengur þegar á land á sígandi ströndinni við Staðarhverfi vestan við Grindavík.

Mælingar sýna sig upp á allt að 18 sentimetra á fáum árum, bæði á Hellisheiði og yst á Reykjanesskaga. 

En fyrir hvert skipti sem þessi staðreynd er nefnd og nefndar harðar tölur um landssig og orkufall er síbyljan um sjálfbæra þróun og hreina og endurnýjanlega orku nefnd þúsund sinnum.

Þegar hlutfallið er milli staðreyna og ósannra fullyrðinga er 1:1000 varðandi endurtekningu á borð við þá sem heilsar erlendum gestum í Leifsstöð er náð fram fyrirbæri, sem nefna má kaffæringarþöggun. 

Óþægilegar staðreyndir eru kaffærðar og þeim drekkt. 

Með lagni er síðan fengið vottorð frá Norðurlandaráði í formi umhverfisverðlauna Norðurlandaráðs til handa Reykjavík. 

Það þarf nefnilega vissa lagni til þess að komast framhjá því að nefna í forsendum fyrir veitingu slíkra verðlauna óloft sem enn leggur frá virkjunum á Hellisheiði og loft í Reykjavík, sem fer iðulega yfir heilsuverndarmörk, eins og hefur gerst að undanförnu. 

Að vísu er rétt að geta þess að stórmerk og virðingarverð viðleitni er í gangi varðandi niðurdælingu brennisteinsvetnis og annars útblásturs, en annað gildir hvað snertir það að fela rányrkjuna, sem að sjálfsögðu er stórt umhverfismál.      

Tvíbirting efri myndarinnar gerðist að vísu óvart hér á siðunni vegna tæknilegra mistaka, en hugsanlegt væri að endurtaka birtinguna og textann þúsund sinnum, ef rými gæfist, til þess að myndgera þessa kaffæringarþöggun. 

Hún nær síðan hæðum þegar farið er að saka síðuhöfund um að stunda sjálfur síbylju með því að hafa nefnt þetta ótal sinnum frá í því í fyrsta pistlinum á þessari bloggsíðu 2007. 

Samt langt frá þúsund sinnum. 

Þá er búið að snúa þessu alveg við og síðuhöfundur orðinn sekur um áróður og þráhyggju. 

Einu mögulegu viðbrögð hans við því að málinu sé snúið svona á haus er að nefna þessa snöru í hengds manns húsi eins sjaldan og hann telur sig geta. Þannig að hlutföllin verði áfram 1:1000. 

Og þar með er hringnum lokað og kaffæringarþöggunin svínvirkar. 

Í fullum rétti til að tala um ógeðfellda lykt í bænum