Súrnun sjávar er óumdeilanleg.

Þeir, sem hagnast á því að engu verði breytt í hegðun jarðarbúa og rányrkju á auðlindum jarðar, hamra á því að mesti koltvísýringur í andrúmsloftinu í minnsta kosti 800 þúsund ár sé engin sönnun fyrir því að í þessu liggi orsök hlýnunar lofthjúpsins og bráðnun jökla og hafíss. 

En þeir geta ekki notað slík rök um súrnun sjávar og afleiðingarnar af því. 

Þess vegna minnast þeir helst aldrei á hana, þótt hún geti skipt Íslendinga afar miklu. 

Af sömu ástæðu þurfum við Íslendingar að halda uppi umræðu og öflun upplýsinga um þetta málefni. 

Því er gott til þess að vita að forseti okkar haldi þessu á lofti á alþjóðlegri ráðstefnu um málefni hafsins. 

 

P.S. Eins og oft áður er þess krafist að ég birti sönnun þess sem ég ræði um.

Ef ég ætti að gera það í hvert sinn sem ég fjalla um eitthvað á þessari síðu þyrfti ég að ráða mér hjálparmann og eyða það sem ég á eftir af ævinni í slíkt.

Og myndi samt vera vændur um rangfærslur og bull, jafnvel þótt ég sé að ræða um það sem hefur verið umrætt og fjallað um af vísindasamfélaginu í mörg ár. 

En hér skal ég samt birta með texta þessarar bloggsíðu smá texta, kort og útskýringar sem hafa sést í fjölmiðlum heimsins í mörg þúsund skipti. 

Forsetinn á ráðstefnu í Mexíkó

Enn koma orð Stalíns upp í hugann. Aðferðirnar gamalkunnar.

"Að drepa einn mann er morð, - að drepa milljón er tala" eru athyglisverð orð, höfð eftir Jósef Stalín, einhverjum afkastamesta fjöldamorðingja sögunnar.

Þau hafa áður sést á þessari bloggsíðu og þau gátu átt við þegar Stalín losaði sig við þekktasta og hættulegasta andstæðing sinn Leon Trotskí með því að láta útsendara sinn höggva Trotskí til bana með exi þar sem hann var í útlegð í Mexíkó.

Þá, eins og nú, féllu alls þrír fyrir hendi útsendaranna.  

Þetta morð vakti heimsathygli, margfalt meiri athygli en þær þúsundir og milljónir manna, sem féllu jafnt og þétt í valinn árin áður fyrir hinum vænisjúka einvaldi í hreinsunum í hernum og flokknum og þar áður í aðgerðum, sem ollu hungursneyð og skópu risavaxnar fangabúðir Gúlagsins. 

Svo lymskulega gekk Stalín til verks, að bláeygir aðdáendur hans bæði í Rússlandi og á Vesturlöndum mærðu hreinsanir hans og dauðadóma á síðustu árunum fyrir stríð og fordæmdu "svikarana" sem drepnir voru í útsmognum sýndarréttarhöldum.

Laxness, sem var viðstaddur réttarhöldin yfir Búkharín, skrifaði að í aðra röndina væri forherðing Búkharíns næstum því aðdáunarverð. Það hvarflaði þá ekki að honum að Búkharín gæti verið saklaus og að þess vegna væri hreinskiptni hans aðdáunarverð. 

Síðar kom hið sanna óhrekjanlega í ljós og Nóbelskáld og aðrir kváðust hafa verið illa blekktir, Stalín var "guðinn sem brást."  

Orðin, sem höfð eru eftir Stalín, lýsa vaxandi firringu manns, sem bregður á það ráð að drepa alla þá, sem honum finnst ógna völdum sínum og verður æ firrtari eftir því sem fleiri eru myrtir. 

Vladimir Pútín var eitt sinn yfirmaður KGB og talsmenn hans tala hátt um hve fjarstætt það sé að nokkurn gruni Pútín um græsku þegar andstæðingar hans falla með næsta reglulegu millibili í valinn ár eftir ár og morðin eru framkvæmd á svo lymskulegan hátt og háþróaðan hátt að engin sönnunargögn finnast. 

Það var athyglisvert að sjá í sjónvarpi löng viðtöl við Pútín, sem kemur afar vel fyrir í viðkynningu og hefur oft meira til síns máls en menn vilja viðurkenna, þegar hann lýsir málstað sínum og lands.

Um hann gilda fræg orð úr Íslandssögunni, að "enginn frýr honum vits en meira er hann grunaður um græsku."  

 

P.S. Í hádegisfréttum kom fram að nú ætluðu bresk yfirvöld að skoða að nýju sérkennileg dauðsföll Rússa í Bretlandi á þessari öld, sem skipta tugum. 

Ef ætlun Pútíns eða manna hans, - (því að það er allt eins líklegt að hann hafi falið öðrum heildaryfirumsjón yfir þessum drápum, svo að ekki sé hægt að rekja hvert morð til upptakanna) - er að hræða andstæðinga heima, getur aðferðin verið sú að halda fjölda drápanna í minnsta mögulega lágmarki, en senda samt með hverju þeirra skýr skilaboð til andófsfólks: haltu þig á mottunni, þú gætir orðið næstur.

Stalín fór hins vegar aðra leið, lét í öryggisskyni drepa miklu fleiri en þá sem hægt var að saka með réttu um landráð. Réttlæting svona valdhafa, lagalega, siðferðilega eða hvort tveggja, er að nauðsynlegt sé að tryggja öryggi ríkisins (les: valdhafans) gegn landráðum, sem voru refsiverð eins og reyndar í flestum ríkjum. Stalín lét þessvegna handlangara sína búa til eða skrapa saman sönnunargögn um illa fyrirætlan "svikara" og láta síðan dæma þá til dauða eða til flutnings í þrælkunarvinnu. Á fjórða áratugnum á tímum Hitlers, Mussolinis og Stalíns, varð þetta svo algengt að alþjóðasamfélagið kippti sér ekki lengur upp við það. 

 

Þrjú í hættu eftir taugagasið