Athyglisverð ræða Sigmundar Davíðs á marga lund.

Sú var tíð að Sigmundur Davíð Gunnlaugsson hélt stefnuræðu forsætisráðherra þegar Alþingi tók til starfa. Í dag hélt hann heilmikla stefnuræðu á Landsfundi Miðflokksins sem var mjög með svipað yfirbragð og hinna fyrri á árum áður. 

Margt athyglisvert kom fram í ræðunni, svo sem það, sem hefur komið fram að undanförnu varðandi það, að talsvert vanti á að búið sé að fullreyna hvaða árangri endurheimt votlendis skilar, en að betur liggi fyrir árangur af landgræðslu og skógrækt.

Þegar Sigmundur Davíð talar um nýjar aðferðir og nýjar nálganir, eru það vísu orð að sönnnu, en á móti kemur ýmislegt sem hann og flokkur hans berjast fyrir, svo sem að stefna af alefli að því að verða olíuframleiðsluþjóð og að vera enn á sama stóriðju- og virkjanaæðis stiginu og endranær. 

Og þótt áhersla á umhverfisvænan íslenskan sé góðra gjalda verð, er íslenskum búsmala enn beitt á allt of marga afrétti sem eru ekki beitarhæfir, enda stingur í augu að á meðan Fiskistofa hefur haft úrræði til þess að beita sér gegn rányrkju og brotum á fiskveiðilöggjöf, getur  Landgræðsla Íslands ekki beitt neinum sambærilegum úrræðum. 

Í málefnum Landsspítalans er staða Miðflokksins sterk að mínu áliti, - mig grunar að menn muni eiga eftir að sjá það þótt síðar verði, að rétt hefði verið að nota reynslu Norðmanna af tveimur spítölum, þeim nýja í Osló, hinum besta í Evrópu á sínum tíma, og hins vegar bútasaums-spítalanum í Þrándheimi, "víti til varnaðar" eins og hann var nefndur í mín eyru þegar ég kynntist þessum spítölum báðum 2005. 

 

Kynnti nýja aðferð í stjórnmálunum

"Hreint land - fagurt land!

Á Degi jarðar með fyrirbærið Plokk á Íslandi í hávegum haft er það skemmtileg tilviljun að einmitt þessa daga þegar ég er að vinna í textabók fyrir safndiskana "Hjarta landsins" er ég að skrifa upp texta við lag, sem var í tónlistarmyndbandi í einum þáttanna "Út il ek" laust fyrir síðustu aldamót. 

Lagið heitir "Hreint land - fagurt land! 

Lagið og viðlag textans var upphaflega gert í tengslum við 52 þætti um umhverfismál, sem við Sigurveig Jónsdóttir gerðum með vösku samstarfsfólki á Stöð 2, og voru þessir þættir sýndir vikulega árið 1993. 

Landvernd var samstarfsaðili og aðal kjörorð samtakanna þá voru "Hreint land - fagurt land!" 

En það dróst í rúm fimm ár að ljúka þessu verki og fyrst í fyrra kom lagið út á hljómdiski, á diski númer 2 í fjögurra diska albúminu Hjarta landsins. 

 

HREINT LAND - FAGURT LAND!

 

Líttu á blómin, sem brosa á grund

og bjóða þér yl sinn á unaðarstund. 

Líttu til fjallanna, ljúft er að sjá

hvernig logandi´er kvöldsólin tindunum á. 

 

Fylltu´í þér lungun,  því loftið er tært

og litaspil hlíðanna sindrandi skært. 

Hlustaðu´á fuglanna fjölradda söng,

sem að fyllir loftið um vordægrin löng: 

 

Hreint land, fagurt land, 

þar sem hafaldan blá kyssir ljósan sand!

Bjart land, blessað land, 

þar sem blágresið umvefur bjarg og stand! 

 

Ísland, óskaland! 

Þú ert unaður tær, - ekkert veiti þér grand! 

Hreint land, fagurt land

þar sem hafaldan blá kyssir ljósan sand! 

Hreint og ómengað land, ekkert veiti þér grand! 

 

Leggðu í ferð upp á töfrandi tind. 

Teygaðu vatnið úr blátærri lind. 

Aktu upp á bjarg þar sem fuglanna fjöld 

fyllir loftið af vængjaþyt, öld fram af öld. 

 

Finndu þig sjálfan í fjallanna sal - 

á fannbreiðum jökla, - í skjólsælum dal. 

Ljúkist þér upp hve margt annað er hjóm, - 

að þú átt þér í landinu helgidóm. 

 

Hreint land - fagurt land, 

þar sem hafaldan blá kyssir ljósan sand!  

Bjart land, - blessað land, 

þar sem blágresið umvefur bjarg og stand! 

 

Ísland, óskaland, - 

þú ert unaður tær, - ekkert veiti þér grand!

Hreint land, - fagurt land, 

þar sem hafaldan blá kyssir ljósan sand, - 

hreint og ómengað land, - ekkert veiti þér grand! 

 

 

Plokka 4.000 kílómetra á degi jarðar

Ein ástæða nægir: Að tryggja áframhaldandi völd Kim Jong-un.

Ef Norður-Kóreumenn fá að halda nægilegu magni kjarnorkuvopna til þess að fæla önnur ríki frá því að reyna að steypa kommúnistum af stóli, þurfa þeir ekki að fara fram á meira. 

Kim Jong-un hefur greinilega leikið þann leik að ganga eins langt í uppbyggingu slíks fælingarmáttar kjarnorkuvopna og mögulegt væri til þess að geta spilað úr nægilega sterkri stöðu þegar kæmi til samningaviðræðna um að búa til friðvænlegt ástand á Kóreuskaganum. 

Hann er að gera svipað því sem gerðist í Kúbudeilunni 1962 þegar Sovétmenn og Kastró fengu því framgengt að tryggt væri, að Bandaríkin réðust ekki á Kúbu til að steypa kommúnistum af stóli. 

Enda hefur það ekki gerst. 

Líklega eru kúgunin og kröpp kjör þorra Norður-Kóreumanna mun verri en þau hafa verið á Kúbu, en með gríðarlega harðri ritskoðun og heilaþvætti í langan tíma, er með ólíkindum hvernig tekist hefur að innræta þjóðinni slíkan ótta við erlenda innrás og afskipti, að hún virðist sætta sig frekar við ástandið eins og það er. 

Það væri ekkert ósamræmi í því hjá Trump að láta kyrrt liggja eftir að störukeppninni, sem ríkt hefur frá valdatöku hans, virðist vera að ljúka. 

Hann sagði í kosningabaráttu sinni að Bandaríkjamenn hefðu ekkert átt að skipta sér af Assad 2011 og heldur ekki af Saddam Hussein 2003, þótt þetta væru harðstjórar. 

Reynslan hefði sýnt að mannfall og hörmungar hefðu orðið meiri vegna vanhugsaðra og óraunsærra aðgerða, heldur en ef vestrænar þjóðir hefðu ekkert skipt sér af innanlandsátökum í þessum löndum. 

Þetta blasir enn betur við varðandi Norður-Kóreu. Þar er um tvo slæma kosti að ræða: Að leyfa öllu að þróast upp í stríðsátök, sem myndu valda óheyrilegum hörmungum, mannskaða og eignatjóni, - eða - að leita að friðsamlegri lausn, sem að vísu myndu viðhalda kúgun og harðstjórn í Norður-Kóreu. 

Síðari kosturinn, þótt slæmur sé, virðist skárri. 

Trump: Góðar fréttir fyrir heimsbyggðina