Hvaða mun sér Trump á Íran og Norður-Kóreu?

Ef einhver hefði spáð því um síðustu áramót að Kim Jong-un og Donald Trump gætu hugsað sér að fallast í faðma innan hálfs árs á sama tíma og Trump træði illsakir við Írana og þjóðir í Evrópu, hefði sá hinn sami verið talinn annað hvort algerlega galinn eða með full stórkarlalega kímnigáfu. 

Á þessum tíma hótuðu Kim og Trump hvor öðrum kjarnorkustríði og það var í fyrsta sinn í sögu Bandaríkjanna að bandarískur forseti hótaði slíkri beitingu í Asíu. 

Harry S. Truman rak meira að segja úr starfi yfirhershöfðingja Douglas McArthur hershöfðingja og stríðshetju Kana í styrjöldinni við Kyrrahaf fyrir að orða möguleikann á beitingu kjarnorkuvopna.  

En nú hafa heldur betur orðið sviptingar í stefnu Trumps og það leiðir hugann að því hverja hann velji sér helst að vinum og óvinum. 

Einn grundvallarmunur liggur fyrst í augum uppi.

Íranir hafa verið einhverjir helstu óvinir Bandaríkjamanna allt frá því er keisaranum Resa Palevi var steypt af stóli af öfga múslimaklerkum og í ljós komu einhver stærstu mistök bandarísku leyniþjónustunnar í sögu hennar. 

Hún hafði metið stöðu keisarans hrapallega rangt og þar með stöðu Bandaríkjamanna í Miðausturlöndum. 

Tímaritið Time var nýbúið að birta mikla lofgerðargrein um rísandi stórveldi, þóknanlegt Bandaríkjamönnum, á svæðinu. 

Í staðinn var komið heittrúar klerkaveldi með múg sem hertók bandaríska sendiráðið í Teheran og tók sendiráðfsólkið í langa gíslingu. 

Afleiðingarnar urðu versta olíukreppa sögunnar, nokkuð sem var ófyrirgefanlegt gagnvart gangverki bandarísks lífsstíls og bandaríska draumsins. 

Á næsta ári verður komin 40 ára löng hefð á fjandskapinn milli Írans og Bandaríkjanna. 

Þegar Íran er annars vegar verða allir þeir, sem á einhvern hátt hafa ástæðu til að fjandskapast við Írani, vinir Bandaríkjanna. 

Kanar studdu meira að segja harðstjórann Saddam Hussein í stríði Íraka og Írana og nú um stundir fer Trump létt með að vingast við einræðisöflin í Sádi-Arabíu með sín mannréttindabrot og verstu hernaðarafskipti heims í Jemen. 

Og ekki þarf að spyrja að vináttu Trumps við Ísraelsmenn og djúpa andúð hans á múslimum.

Fyrst Trump getur talið Sádana til sinna helstu vina og bandamanna, eingöngu vegna þröngra hernaðar- og efnahags/olíu/hagsmuna, er í raun ekkert sem getur komið í veg fyrir að versta kúgun veraldar í Norður-Kóreu verði látin afskiptalaus af hálfu forysturíkis vestræns lýðræðis og mannréttinda, svo framarlega sem Norður-Kóreumenn halda sig á mottunni út á við. 

Norður-Kóreumenn hafa nefnilega passað sig á því að reka hvergi neinn undirrróður fyrir kommúnismann utan heimalandsins. 

Það er andstæðan við Írani, sem hafa leynt og ljóst stutt hryðjuverkastarfsemi, undirróður og skærustarfsemi í öðrum löndum í bráðum fjóra áratugi samfellt. 

Suður-Kórea og Japan eru dyggar bandalagsþjóðir Bandaríkjamanna og mjög mikilvægar í öllu tilliti fyrir bandaríska hagsmuni, bæði á hernaðarsviðinu og efnahagssviðinu. 

Þessum vinaþjóðum Kana er mikið í mun að tryggja frið í sínum heimshluta og það er lítið mál fyrir Kana að kyngja kúgun aðeins 25 milljóna manna af þeim 2200 milljónum sem búa samtals í Suður-Kóreu, Japan, Kína og Filippseyjum. 

Kim Jong-un hefur nefnilega allan tímann farið fram á aðeins eitt: Að fá tryggingu fyrir því að hann fái að halda völdum yfir því 1,1 prósenti fólks, sem býr í Austur-Asíu. 

 


mbl.is Leiðtogafundur Kim og Trump 12. júní
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Saga margra eldfjallalanda er vörðuð sprengigosum.

Nú virðist Kilaueafjall á Hawai geta komist í svipaðan fasa og nokkur íslensk eldfjöll, sem hafa verið í fréttum undanfarin ár. 

Það var mikið lán að mesta hraungos hér á landi síðan í Skaftáreldum skyldi koma upp í Holuhrauni þar sem það olli minnsta mögulega tjóni. 

Ef hraunkvikan í iðrum Bárðarbungu hefði leitað beint upp hefði getað orðið gríðarlegt sprengigos í líkingu við Kötlugosið 1918 og Grímsvatnagosið 2011. 

Slíkt gos gæti orðið í Öræfajökli ein hvern tímann á næstu 10-15 árum og yrði það mun verri staður fyrir sprengigos en Grímsvötn vegna þess að byggð er skammt frá Öræfajökli á þrjá vegu. 

Snæfellsjökull "sefur" nú löngum svefni, en enginn veit hvort eða hvenær hann kynni að rumska. 

Gosið í Heimaey kom öllum á óvart og eru þó ummerki um tiltölulega ung eldgos á tugum staða á svæðinu, og Heimaey einfaldlega langstærsta eyjan, af því að þar virðist vera eins konar miðja og virknin hefur verið mest þar í gegnum tíðina. 

Víða um heim "sofa" eldfjöll sem hafa valdið óskaplegum usla í fortíðinni, svo sem Vesúvíus, og í Suðaustur-Asíu, svo sem í Indónesíu, eru eldstöðvar sem eru líkt og miltisbrandur, liggjandi neðanjarðar með þeirri lúmsku ógn sem því fylgir.

Sprengigos í Kilauea-eldfjallinu yrði ekkert smámál, ekkert síðra en nýtt gos á eða rétt við Heimaey.  


mbl.is Telja líkur á sprengigosi
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Hrakspár um "bandalög" Austur-Evrópuþjóða rættust ekki.

Eurovision söngvakeppnin er ævinlega ágætt tilefni til umræðna, bæði um hana sjálfa og um einstök lög í fortíð og nútíð. 

Sum atriði halda áfram að verða lifandi árum og áratugum saman, svo sem tilvera Nínu, sem í mínum huga er alveg sprellifandi, jafnvel þótt hún gæti heitið Nína Gína. Ætli mannanafnanefnd myndi viðurkenna síðara nafnið? Ný spurning hefur vaknað: Er hún kannski múmía?Nína Gína 2

Á öldinni, sem leið, þótti okkur Íslendingum alveg sjálfsagt mál að Norðurlandaþjóðirnar styddu hver aðra í kosningum í Eurovision söngvakeppninni og það er eilíft umræðuefni. 

Síðan komu margar nýjar þjóðir inn í keppnina og þá upphófst tortryggnissöngur um að þjóðirnar í suðaustanverðri álfunni styddu hver aðra og "svindluðu" þannig, að það væri jafnvel að eyðileggja keppnina. 

Þetta var næsta broslegt tal miðað við það sem okkur sjálfum hafði þátt sjálfsagt mál þegar við áttumm í hlut. 

En í þetta sinn geta Norðurlandaþjóðirnar, sem eru smáþjóðir, ekki kvartað. Af tíu lögum, sem komumst áfram í kvöld, voru þrjú frá Norðurlandaþjóðunum Dönum, Norðmönnum og Svíum. 

Og við getum meira að segja eignað okkur pínulítið af því danska.

Hvort Júróvisionpartíunum fækki mikið tvö síðari kvöldin vegna úrslitanna á þriðjudagskvöld skal ósagt látið. 

Miðað við mikið umtal um keppnina í kvöld ætti að vera grundvöllur fyrir stuði á laugardagskvöldið og lagasyrpan "Júróvisionstuðpartí" því í fullu gildi. 

Gaman væri að vita, hvernig skoðanir skiptast varðandi það hvort hún Nína hans Eyva sé dauð, lifandi eða bara gína. 

Hvað segja textarýnar?


mbl.is „Öllum sama um litla Ísland“
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Bloggfærslur 11. maí 2018

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband