Hér eru upphrópanir um flóttafólk, múslima, "súrefnishóp" og vinstri menn.

Stórar upphrópanir í stíl við þær upphrópanir erlendis, sem nefndar eru í tengdri frétt á mbl.is eiga sér hliðstæður hér á landi. 

Þegar stórbruni varð í Garðabæ í vor voru fyrirsagnir á nokkrum pistlum á íslenskum samfélagsmiðlum um að þar hlytu hryðjuverkamenm á vegum múslima að hafa verið að verki. 

Um annað gæti ekki verið að ræða. 

Fyrir nokkrum dögum var fullyrt í íslenskum pistli að í öllum löndum þar sem múslimar væru, væru múslimskt hryðjuverkafólk. Sá pistlahöfundur eyddi deginum sem hryðjuverkin í Osló og Útey voru framin yfir að fordæma þá múslimsku öfgamenn, sem þar hlytu að hafa verið verki. 

Einn sagði í fyrradag varðandi bílabrunann við Öskju að þar væri um skipulegt verk "hagsmunahóps, sem þyrfti súrefni" og væru "óvinir bílsins" að ræða, en hefði þó ekki farið með strætisvagni til verksins.  

Annar lagði til að gengið yrði hart í málið og lögreglan tæki þá vinstri menn fasta, sem væru foreldrar þessa hyskis. 

Kyndir Facebook undir andúð?

Af sumum talin í fremstu röð orrustuþotna heims.

Svíar hafa löngum haft þá sérstöðu meðal Norðurlandaþjóðanna að leggja mikið upp úr öflugum hervörnum. Þeir voru eina Norðurlandaþjóðin, sem komst hjá því að vera hernumið í Seinni heimsstyrjöldinni, en nutu sennilega þeirrar sérstöðu að vera eina Norðurlandaþjóðin, sem ekki átti landamæri að stórveldi, - voru svo miðsvæðis, að þeir gátu sig hvergi hrært hvort eð var. 

Á þeim forsendum leyfðu þeir Þjóðverjum að flytja hundruð þúsunda hermanna um afmarkaða leið milli Narvikur í Noregi og Finnlands. 

Hergagnaframleiðsla Svía hefur lengi verið furðu öflug, miðað við stærð þjóðarinnar. 

Á tíma Kalda stríðsins var á bak við það viðleitni til þess að vera óháð stórveldunum um kaup á hergögnum. 

Þannig hafa þeir framleitt orrustuþotur allt frá upphafi framleiðslu slíkra þotna, og voru Tunnan og Viggen meðal þeirra. 

Á þessari öld hafa þeir framleitt orrustuþotu, sem nýtur ansi mikils álits í mörgum fræðiritum og tímaritum um herflugvélar, og heitir kostagripurinn Gripen. 

Ekki þarf annað en að líta yfir afkastatölur og búnað til að sjá í handbókum um herflugvélar að hún sé hugsanlega í allra fremstu röð. 

Ástæðan gæti meðal annars verið sú að síðasta aldarfjórðung hefur sáralítil breyting orðið á samsetningu flugvéla helstu flugherja heims. 

Þótt ætlunin væri að leggja Boeing B-52 sprengjuþotuna til hliðar fyrir hálfri öld, er hún enn við lýði. 

Ástæðan er svipuð og var í upphafi Seinni heimsstyrjaldarinnar. Þá héldu Þjóðverjar að Dornier Do 17 og Heinkel He-111 væru nægilega hraðfleygar til þess að geta hrist af sér árásir orrustuflugvéla. 

Annað kom á daginn vegna hraðra framfara í gerð orrustuflugvéla, og allt stríðið urðu báðir stríðsaðilar að senda sæg af orrustuflugvélum eins og Mustang til þess að fylgja stóru flugvélunum til loftárása. 

Boeing B-52 er við lýði á svipuðum forsendum varðandi varnarskjöld orrustuflugvéla, þrátt fyrir að öll hennar tæpu 70 ár hafi komið fram ýmsir "arftakar."  Hún er langt frá því ein og sér að geta hrist af sér árás tvöfalt hraðskreiðari orrustuþotna. 

Og F-16 og F-15 orrustuþoturnar eru enn á ferðinni, 30 til 40 árum eftir að þær voru hannaðar, sem og Sukhoi þotur Rússa. 

Nú má Saab muna sinn fífil fegri í bílaframleiðslu og Volvo er kominn í eigu Kínverja. 

Það er því merkilegt að Gripen skuli enn virðast vera gjaldgeng til að forða Svíum frá því að einhver stjórnmálamaður þar í landi vitni í Glistrup hinn danska á sinni tíð, sem sagði, að þrátt fyrir veru Dana í NATO væri best að hafa sjálfvirkan símsvara til svara við hugsanlegri áreitni Rússa, þar sem væri endurtekið í sífellu: "Við gefumst upp - Við gefumst upp." 

 

Orrustuþota brotlenti í Svíþjóð