Heill flokkur hjóla gleymist.

Ekki þarf annað en að koma í evrópska borg á meginlandi álfunnar til að sjá flokk hjóla á ferð í umferðinni þar sem nær alveg vantar í islenska umferð. 

Þetta eru bæði bensínknúin og rafknúin hjól, sem eru öflugri en þau hjól, sem nota má á hjólastígum og eru því notuð í almennri götuumferð. 

Hvað rafknúin hjól snertir eru gríðarlegar framfarir í gerð þeirra hjóla, sem komast bæði hraðar en 25km/klst og eru mun kraftmeiri en hjólin á hjólastígunum. 

Sem dæmi má nefna hjól af gerðinni Niu-N-GTX með drægni upp á 180 km á 40 km hraða við bestu aðstæður, en nær líka allt að 100 km hraða ef á þarf að halda, en auðvitað á kostnað drægninnar.  

Sömuleiðis gerir léttleiki og sparneytni þessara hjóla það mögulegt að þau séu með færanlegar rafhlöður, sem hægt er að taka úr hjólinu og setja í samband við venjulegar innstungur á heimilum. 

Verðið á þessum hjólum er enn dálítið hátt, en þá er hinn möguleikinn fyrir hendi, að nota bensínknúin hjól með vélarstærð frá 110 til 155 cc, sem eyða aðeins um tveimur lítrum á hundraðið og kosta aðeins um tíunda hluta þess sem rafbíll kostar, en ná þó 90-115 kílómetra hraða. 

Vegna þess hve kolefnisfótsporið við smíði þessara hjóla, viðhald og förgun og sömuleiðis kolefnisfótspor eigandans við að vinna fyrir þessum útgjöldum, er hugsanlegt að svona hjól sé jefnvel með minna heildar kolefnisfótspor en rafbíll. 

Einnig er á það að líta hve gríðarlegur ávinningur er af því hve mikið rými losnar á götunum við notkun svona hjóla. 

Í annars ágætri umfjöllun Kastljóss í Sjónvarpinu voru bornir saman þrír rafrænir kostir, 25 km hraða rafhjól, rafbíll og rafstrætó. 

Á milli rafhjólanna og rafbílanna er heil flóra af rafknúnum tækjum, - og einnig þyrfti að láta reyna á notkun "vespuhjóla" með vélarstærð frá 110 cc upp í 155 cc. 

Vöxtur hjólreiða kom aftan að fólki

Gengdarlaus steinbákn, hákassar og hávaði.

Margar borgir Evrópu urðu fyrir búsifjum af völdum loftárása í Seinni heimsstyrjöldinni. 

Í ákafanum við að byggja þær upp að nýju fengu stórkarlar stein- og glerbákna að leika lausum hala og eyðileggja þá þægilegu og aðlaðandi borgarstemningu sem gömlu borgarhlutarnir höfðu haft. 

Hefur það verið harmað víða síðar meir, og þær borgir, sem þykja vinalegastar og mest aðlaðandi eru borgir á borð við Prag, sem slapp við loftárásirnar. 

Hér á landi sluppum við við eyðileggingu stríðsins, en því miður ekki við ágang þeirra, sem vildu elta steinsteypu- og glerjahalaæðið, sem rann á borgaryfirvöld, arkitekta og byggingarfíkla erlendis. 

Litlu mátti muna að Bernhöftstorfan yrði rifin og reist þar mikið steinbákn og rutt burtu húsum til að rýma fyrir stórum hraðbrautum um Reykjavík fyrirstríðsáranna auk þess að leggja margfalda hraðbraut eftir endilöngum Fossvogsdalnum. 

Heldur slaknaði á þessum ofstopa um sinn, en á síðustu árum hefur keyrt um þverbak samfara stórfjölgun ferðamanna. 

Það er bókstaflega verið að drekkja borginni okkar í svo stórkarlalegum hótelum, sem standa sums staðar næstum því í röðum, að maður þekkir varla borgina lengur. 

Allir möguleikar á að búa til friðsælt íslenskt umhverfi í borginni hafa verið eyðilagðir með þessum andskota, - afsakið orðbragðið. 

Stóru steinkassarnir yfirgnæfa og kaffæra allt, loka fyrir útsýni og eru á góðri leið með að fæla innfædda og eðlilega verslun þeirra í burtu. 

Vaðið er yfir einn helgasta reit landsins, Víkurkirkjugarð, sem á sér sögu aftur til landnáms, þrengt að Alþingi og öðrum merkum stöðum.  

Hávaði virðist eiga að verða eitt af táknum Reykjavíkur og Reykvíkingum, jafnt sjúklingum sem nemendum í skólum. 

Græðgin gagnvart ferðamönnum er látin grassera svo mjög, að hún og ferðamannafjöldinn, sem hrúga á inn í öll þessi hótel, fela í sér hættu á sjálfseyðingu. 

Vinnuvélar slá taktinn í miðbænum

Berlínarmúrinn bliknar í samanburðinum.

Múrarnir, sem Donald Trump vill reisa þvert yfir heilu heimsálfurnar, stefna hraðbyri í það að verða 10 þúsund kílómetra langir samtals. 

Berlínarmúrinn frægi, sem  mestöll heimsbyggðin stóð á öndinni yfir og fordæmdi frá 1961 til 1989 og var aðeins nokkrir tugir kílómetra, bliknar í samanburðinum. 

Hlutverk Berlínarmúrsins var að koma í veg fyrir straum fólk til betri heimkynna, og risamúrar Trumps eiga að hafa svipað hlutverk. 

Ekki fylgir sögunni hvernig eigi að múra inni allt það fólk í Afríku, sem myndi eiga heima norðan hins glæsilega Trump-múrs og þyrfti því ekki að fara yfir neinn múr til að komast að Atlantshafinu. 

Og ekki fylgir heldur sögunni hvernig Spánverjar eiga að ráðast í þetta mikla stórvirki á yfirráðasvæðum annarra þjóða. Líklega eru landamæri smámunir í augum Trumps þegar Bandaríkin eru orðin "great again." 

Í ofanálag við múr þúsundir kilómetra yfir víðáttur mestu sandflæma jarðar, vill Trump stofna sérstakan bandarískan geimher, til þess að tryggja yfirráð Bandaríkjanna yfir geimnum, en það gæti jafngilt kúlulaga geim-múr umhverfis alla jarðarbúa og yrðu allir jarðarbúar þá innan vébanda yfirráða Bandaríkjahers. 

Því að eftir Saharamúrinn, Mexíkómúrinn og fleiri væntanlegra múra verður Trump sennilega ekki skotaskuld úr því að reisa sérstakan geim-múr til þess að tryggja bandarísk yfirráð út fyrir endimörk sólkerfisins hið minnsta. 

Lagði til vegg yfir Sahara

Ekki batnar það!

Það er óhætt að segja, að bresk grund sé viðeigandi vettvangur Skripal-málsins svonefnda, því að allt frá dögum Sir Arthur Conan Doyles, Sherlock Holmes, Agöthu Christie, Hercule Poirot, Ian Fleming og James Bonds hafa Bretar og breskur uppruni og sögusvið fengið á sig ákveðinn upprunablæ hinna flóknustu og sérkennilegustu glæpasagna. 

Skripal-málið virðist nú ætla að verða æ flóknara og furðulegra, og er það saga til næsta bæjar ef þetta mál mikilla alþjóðlegra afleiðinga kann að vera blekkingaleikur einn. 

Ekki batnar það! 

Eitrunin mögulega blekkingarleikur