Yndislegt á hjólum og miklar framfarir síðan um aldamót.

Skömmu fyrir aldamótin síðustu fékk ég mér reiðhjól og prófaði að nota það um skeið. 

Ég gafst upp á því af tveimur ástæðum: Aðstæður til að hjóla utan akbrauta voru ömurlegar, en hitt réði úrslitum, að vegna klemmdra afltauga út frá neðstu hryggjarliðum, þoldi bak mitt ekki nema takmarkaða langvarandi áreynslu í hjólreiðum. 

Fyrir fjórum árum skolaði til mín spánnýju rafreiðhjóli í bílaviðskiptum, þar sem ég skipti á hjólinu og illseljanlegan bíl, og ætlaði að selja hjólið strax.

En í ljós komu vankantar, sem ollu því að ég "sat uppi með hjólið" sem annars hefði verið selt. 

"Sat uppi" er hér sett í gæsalappir, því að í ljós kom að þessi tegund rafreiðhjóls, sem ég nefni Náttfara, og aðeins voru til örfá eintök af hér á landi, var eins og sérsniðið fyrir mig og sérþarfir mínar, uppfyllti skilyrði um hámarks hraða, en var með handinngjöf sem gerði kleyft að stilla álagi á fæturnar eftir ástandi lélegra hnjáa og baks. 

Annað kom líka í ljós og hefur haldið áfram að koma í ljós síðan: Aðstæður til ferðalaga á hjólum hafa tekið gríðarlegum framförum með stórbættu og auknu hjólstígakerfi og gera það enn. 

Í sem skemmstu máli: Allir áunnu gömlu fordómarnir gegn notkun hjóla þokuðu fyrir nýjum, heilsusamlegum, ódýrum og umhverfisvænum lífsstíl. 

Með því að geta stillt notkun nnjánna í hóf, eru hin uppslitnu hné nú í besta ástandi í 14 ár og bakinu er haldið í skefjum.  

Til að fullkomna hjóla-lífsstílinn er ég, eins og ég hef oft lýst áður hér á síðunni, líka með vespuvélhjólið Létti (Honda PCX 125cc) af þeirri stærð, sem getur farið um þjóðvegina um allt land á fullum leyfilegum hraða, en eyðir samt aðeins þriðjungi af eyðslu sparneytustu bíla. 

Lítið dæmi um fjölþætt notagildi þessara hjóla:  Á morgun þarf ég að flytja lítinn fornbíl frá austasta hluta Grafarvogshverfis niður í Vogahverfi og þarf til þess bíl frá Vöku. 

Til þess að komast heim til baka ætla ég að sjálfsögðu að nota annað þessara hjóla í ferðina, en aðeins vespuvélhjólið er nógu hraðskreitt til þess að ég geti verið jafn fljótur og Vökubíllinn þegar ég fylgi honum niðureftir. 

Þetta er samt ekki svo mikill hraðamunur. Á Náttfara yrði ég aðeins sjö mínútum lengur en á Létti.  

Og ef það yrði spáð meira en 20 m/sek hviðum á morgun, fullkomnar minnsti og ódýrasti rafbíll landsins (RAF; tveggja sæta Tazzari Zero) atlöguna gegn kolefnisfótsporinu. 

Yndislegt að hjóla

Íþróttahús MR er stórmerkilegt hús.

Fjögur hús Menntaskólans í Reykjavík eru svo merkilegt að þau ber að varðveita í sem óbreyttastri mynd um alla framtíð. 

Á tímabili leit ekki vel út með íþróttahúsið, sem mikill vilji var til að breyta stórlega að innan í bókasafn. 

Hér á síðunni var því andmælt kröftuglega fyrir um áratug, því að þetta er fyrsta og elsta íþróttahús landsins. 

Fyrir gesti er nefnilega mögnuð upplifun fólgin í því að sjá þá nægjusemi, sem lýsir sér í þessum litla sal, þar sem var vagga handboltans á Íslandi, en rýnið svo lítið, að teigarnir við sitt hvorn enda salarins, lágu út í hliðarveggina og næstum því saman í miðju salarins. 

Á sínum tíma var eitt sinn framkvæmd viðgerð á hluta af þiljum skólahússins og þá hafði Einar Magnússon þáverandi rektor gaman af því að sýna fólki, hve einstætt þetta hús er meðal timburhúsa landsins, því að veggirnir eru í raun staflar af þykkum bjálkum og húsið því langmerktasta bjálkahús landsins og smíðað að norskri fyrirmynd. 

Gegnt skólanum er Fjósið svonefnda, sem var einmitt notað sem fjós í upphafi starfsemi skólans. 

Ekki verður hér krafist þess að þessu húsi, sem kennt hefur verið í lengst af, verði breytt í upphaflegt horf, en gaman væri samt að prófa það. 

Síðan er Íþaka fjórða húsið og ekki síður merkilegt en hin þrjú og athyglisvert er að ekki bólar á myglu þar á sama tíma og mygla veður uppi í í húsum, sem eru aðeins aðeins tveggja áratuga gömul. 

En samkvæmt heimildum bloggsíðunnar er það vegna þess að lög og reglugerðir hafa verið brotin við smíði þeirra. 

Íþaka gerð upp með gömlum tólum