Hádegið verður 1 klst og 42 mínútum of seint í febrúar, hálftíma seinna en í nóv!

Kíkjum á almanak Háskóla Íslands fyrir Ísland 2019.

Þessa dagana er hádegi í Reykjavík klukkan 13:35 og verður hádegið komið í 13:42 um miðjan febrúar. 

10. nóvember var hádegið kl. 13:11 og hefur því verið sð dunda sér við það í svartasta skammdeginu að seinka sólarupprásinni um 31 mínútu einmitt þegar slík hreyfing kemur sér verst.

Jafnvel þótt ákveðið verði að flýta hádeginu um eina klukkustund yrði hún samt 42 mínútum of sein um miðjan febrúar.

Er það ekki andskotans nóg skekkja? 

„Alls ekki klukk­unni að kenna“

Jeppar!, Jeppar! Jeppar! Jeppar! ?! ?! ?! ?!

Í kringum 1990 olli tilkoma fólksbíla, sem voru með með heilsoðinn skrokk og möguleika á fjórhjóladrifi því að framleiðendur slíkra bíla fundu upp nýtt samheiti yfir slíka bíla, jeppa, 6-7 manna bíla og pallbíla, "Sport-utility-vehicle", "SUV". 

Með útsmoginni auglýsingaherferð, sem stendur enn, aldarfjórðungi seinna, hefur þessum áróðursmeisturum tekist að heilaþvo fólk svo mjög að það slefar við það eitt að heyra orðið eii nefnt.

Markhópurinn fyrir þessa bíla gefur framleiðendum þeirra langjöfulustu kaupendurna, millistéttina, sem er veik fyrir stöðutáknu og tilbúin til að kosta nokkru til. 

Því miður fóru Íslendingar verst allra út úr þessum blekkingaleik með því að blanda orðinu jeppi í málið, kalla hluta þessara bíla jepplinga, en síðar sportjeppa.

Þegar orðmyndin jeppi var komin í málið, varð fjandinn laus, eins og sést vel þegar rennt er augum yfir það flóð auglýsinga og umfjöllunar í fjölmiðlum sem flæðir yfir landsmenn þessa dagana. 

Jeppi! Jeppi! Jeppi! Jeppi!  Jafnvel fjöldi bíla, sem eru hvorki með framhjóladrif né næga veghæð til að flagga þessu heiti eru kynntir með því að nota þetta töfraorð. 

Og langt yfir 90 prósent kaupenda kæra sig kollótta um torfærugetuna samkvæmt skoðanakönnunum erlendis enda örfáir sem hafa ekið bílum sínum utan malbikaðra vega.

Tveir nýir eigendur bíla sem aðeins eru seldir án fjórhjóladrifs sögðu við síðuhafa að það skipti ekki máli fyrir þá, því að afturdriflaus bíll líti alveg eins út og bíll með fjórhjóladrifi. 

Nio sendir frá sér jeppa

Hætt á toppnum?

Keppnisferill Guðjóns Vals Sigurðssonar hefur verið einstaklega farsæll og langur, röð stærstu alþjóðlegu stórmótanna í  22 ár á þeim áratugum þegar lið lands hans hefur verið nær því að vera fastagestur á slíkum mótum en nokkru sinni í boltaíþróttasögu Íslands. 

Miðað við þennan einstaklega langa og glæsilega feril með bestu handboltaliðum heims í viðbót við stórmótaferilinn og allt það óheyrilega líkamlega  álag, sem slíku fylgir, verður Guðjón að teljast hafa sloppið furðu vel við þau meiðsli sem oft sækja að þeim afreksmönnum er harðast leggja að sér. 

Þegar æviárin nálguðust töluna 40 var augljóst að Guðjón yrði að beita sjálfan sig æ meiri hörku til þess ómögulega; að viðhalda hinum ótrúlega sprengikrafti, snerpu, hraða og úthaldi sem hefur verið aðall hans alla tíð. 

Miðað við toppform hans að undanförnu, sem hefur sætt undrum, virtist stefna í það að hann myndi toppa á hárréttum tíma. En slíkt tekst ekki alltaf í þeim biorytma, sem besta afreksfólkið gengur gegnum. 

En þá brast hnéð, að því er virtist án sýnilegs hnjasks. 

Og við blasir sá möguleiki að í stað þess að sigla seglum þöndum í gegnu hátind ferilsins standi Guðjón frammi fyrir því að hafa nú þegar hætt á toppnum, en grátlega óvænt - of snemma.  

Vonandi er þessu ekki svona farið, en með hverju æviárinu aukast samt líkurnar á því. 

Og eftir stendur einstakur ferill og einstakur maður, hvernig sem fer.

Töldu Guðjón mögulegan markakóng HM