Ástand hafsins og sjálfbærni sjávarnytja er stórmál.

Einbeittir andstæðingar orkuskipta gæta þess vandlega þegar þeir halda uppi standslausri afneitunarumræðu um loftslagsmál að minnast aldrei á súrnun sjávar eða ástand hans.

 

Og það sama á við um það hvernig jarðefnaeldsneyti og fleiri auðlindir fara þverrandi vegna rányrkju, hvað sem loftslagsmálum líður. 

Þessi viðleitni kuldatrúarmannanna er skiljanleg, því að það er erfiðara bera brigður á ástand sjávar og auðlinda heldur en að tala í síbylju um að loftslag fari ekki hlýnandi og jöklar ekki minnkandi, heldur sé það þveröfugt. 

Einnig tíðkast mjög að slengja fram fullyrðingum um að bruni í rafbílum séu margfalt tíðari en í eldsneytisknúnum bílum, þótt tölurnar sýni hið þveröfuga. 

En um súrnun sjávar er bæði erfiðara að kasta rýrð á mælingarnar á því og á þau stórfelldu neikvæðu áhrif sem súrnun og mengun hefur, meðal annars á kóralrif heimsins og kalk, sem er undirstaða mikils hluta sjávarlífs. 

Því er val að umhverfisráðherrar Norðurlanda hafi nú undirritað yfirlýsingu um sjálfbærni í nytjun sjávarlífs, þótt orðin ein og sér dugi ekki, eins og Greta Thunberg hefur bent á. 

Sjórinn er mikilvæg matarkista