Bestu lyfjafræðingana líka á verðlaunapallana?

Einhvern tíma hér á árum áður, þegar umræður um lyfjanotkun íþróttamanna var sem háværust, var sagt í hálfkæringi, að ef svo héldi fram sem horfði yrði sanngjarnast að lyfjasérfræðingur hvers íþróttamanns á verðlaunapalli, færi með honum upp á verðlaunapallinn. 

Það þyrfti nefnilega mikla vinnu og útsjónarsemi til þess að stjórna þannig neyslu afreksfólks, að það slyppi í gegnum nálarauga lyfjaprófa. 

Á fyrstu árum þessarar neyslu voru fjölmörg atriði sem bentu til neyslu stera og annarra efna, sem breyttu renglulegum unglingum í uppblásin vöðvatröll, og afreksmönnum við aldur, sem voru jafnvel farnir að dala, í menn sem fóru allt í einu að stórbæta árangur sinn á svo ævintýralegan hátt að merkilegt var, að á þeim tíma yrði engin umræða um það. 

Þegar sænski kringlukastarinn Ricky Bruch játaði stórfellda steranotkun voru menn agndofa yfir umfangi málsins. 

Hneykslin hafa verið mörg, svo sem í frönsku hjólreiðakeppninni Tour de France og þegar Ben Johnson var sviptur Ólympíugulli og heims- og ólympíumeti í Seoul 1966. 

Útlit Mike Tyson og Evander Holyfield var keimlíkt útliti Johnsons í bardaganum 1997, þar esm Tyson beit stykki úr eyra Holyfield. 

Vitað er að á marga virkar lyfjanotkun á persónuleika manna og gerir þá árásargjarna. 

Það fyrirbæri orðaði Pétur Pétursson læknir á Akureyri, sem hafði deilt opinberlega á lyfjanotkunina eftirfarandi vísu: 

 

Tyson óðan telja má. 

Þó tel ég öruggt vera, 

að bullur þær, sem bíta´og sla

brúki allar stera. 

 

 

 

 

„Fjallið“ viðurkennir steranotkun