Hluti af tólf mikilvægum og stefnumarkandi vegvísum.

Dag frá degi er nú hnykkt á stefnumarkandi vegvísum, sem ráðandi valdaöfl hér á landi hafa teflt fram á leiðinni til þess að fórna sem allra flestum einstæðum ósnortnum náttúruverðmætum landsins á altari sameiginlegs orkukerfis Evrópu. 

Í umsögn Landsnets er hamast við að mæra þær miklu tilfæringar í átt til sameiginlegs markaðskerfis á alla lund, sem þriðji orkupakkinn geti fært okkur, en á sama tíma reyna aðstandendur hans á þingi allt hvað þeir geta til þess að telja okkur trú um að hann hafi enga þýðingu meðan enginn er sæstrengurinn til okkar.

Og ævinlega er talað um sæstreng í eintölu, þótt vitað sé, að engin þjóð í Evrópu reiðir sig á aðeins einn streng. 

En hver sæstrengur er talinn kosta hátt í þúsund milljarða króna, og tveir strengir því ígildi allrar þjóðarframleiðslu okkar í heilt ár. 

Til þess að þessi draumsýn geti staðist er augljóst að það mun þurfa tvöfalt fleiri virkjanir til að allt batteríið beri sig fyrir tvo strengi en einn.  

Hrifning Landsnets og enn eindregnari hrifning Landsvirkjunar eru tveir af tólf stefnumarkandi vegvísum, sem nefndir hafa verið í pistlum á þessari bloggsíðu, en tíu voru nefndir í grein í Fréttablaðinu fyrir rúmri viku. 

 


mbl.is Landsnet mælir með orkupakkanum
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

ÍR-KR í körfunni - "Gömlu dagana gefðu mér!"

Þegar síðuhafi var íþróttafréttamaður á Sjónvarpinu voru það leikir ÍR og KR sem buðu upp á eitt nauðsynlegasta fyrirbærið í íþróttum:  Einvígi þeirra bestu. 

Ármenningar voru líka með gott lið sem gat líka gert góða hluti, en það var allt vitlaust á leikjunum þar sem baráttan stóð um toppinn. 

Eini körfuboltamaðurinn, sem kjörinn var íþróttamaður ársins á sjöunda áratugnum var Kolbeinn Pálsson og hann var í KR-liðinu en fékk titilinn fyrst og fremst fyrir frammistöðu sína í landsliðinu. 

Nú, hálfri öld síðar, er runnið upp ákveðið "dejavu" fyrir þeim sem muna  hina gömlu tíð og geta raulað fyrir munni sér: "Gömlu dagana gefðu mér..." 


mbl.is Verður ekki of heitt á oddaleiknum
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það fyrsta, sem deyr í stríði, er sannleikurinn.

Sú nöturlega staðreynd að innan við tíu prósent jarðarbúa búi við fjölmiðlafrelsi er skýr birtingarmynd þeirrar forgangsröðunar valdaafla heimsins að ráða yfir fjölmiðlum síns lands. 

Allir helstu einræðisherrar sögunnar létu yfirráð yfir fjölmiðlum hafa forgang yfir flest annað og kæfðu frjálsa skoðanamyndun sem allra fyrst þegar þeir tóku völdin. 

Þeir þeirra, sem stóðu fyrir stríðsrekstri gátu með yfirráðum yfir fjölmiðlum praktiserað það orðtak að "það fyrsta sem deyr í stríði er sannleikurinn." 

Svonefndir "sterkir leiðtogar" sækja þannan þátt áhrifa og yfirráða fast hvar sem er, og því engin tilviljun að allt frá kosningabaráttu sinni voru fjölmiðlar og fjölmiðlafólk helsti skotspónn hins "sterka leiðtoga" Donalds Trumps dag frá degi. 


mbl.is Fjölmiðlafrelsi hjá innan við 10% jarðarbúa
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Norðmenn gera vel við stríðsminjar, ólíkt Íslendingum.

Á ferðum um Noreg er áberandi, hve vel Norðmenn gera skil hernaðarlegum mannvirkjum og viðburðum, sem snerta sögu þjóðarinnar. 

Einkum er þessu gerð góð skil í Narvik, þar sem frægasta orrustan í Síðari heimsstyrjöldinni á norskri grund var háð, enda var um það að tefla fyrir Þjóðverja að viðhalda stöðugu flæði sænsks járns til Þýskalands allt árið, ef þeir áttu að geta haldið í við Bandamenn í vopnaframleiðslu, án þess að skortur yrði á hráefni til hennar. 

Svo mikilvægt var þetta, að Bretar gerðu áætlanir um að hertaka flutningaleiðina frá Kiruna og Gellivare yfir til Narvikur undir því yfirskini, að verið væri að útbúa flutningaleið fyrir herlið til hjálpar Finnum í Vetrarstríðinu við Rússa. 

Þegar saminn var friður í því stríði, datt botninn úr þessari áætlun og í staðinn lögðu bresk herskip tundurdufl í norskri lögsögu 8. apríl, um það leyti sem þýskur her með notkun þúsund flugvéla var að hefja innrás sína í Danmörku og Noreg. 

Taka Noregs og ófarir Breta og Frakka þar yfirskyggði þann tímabundna árangur sem Norðmenn náðu í Narvik, áður en enn hrikalegri ófarir í stríðinu í Frakklandi urðu til þess að draga varð allt herlið Bandamanna þangað. 

Á allri leiðinni norður eftir hinu ógnarlanga nágrannalandi okkar er hvarvetna vel fyrir því séð að minjar um stríðið séu myndarlegar og aðgengilegar. 

Etirminnilegt er til dæmis að koma á stað, þar sem er lítið safn og greinargóðar minjar frá stað, þar sem Þjóðverjar fóru hraklega með stríðsfanga í nauðungarvinnu við vegagerð. 

Íslendingar misstu hlutfallslega næstum eins marga menn og Bandaríkjamenn í stríðinu, og þrátt fyrir hlutleysi landsins tæknilega séð, var Bandamönnum veitt lið með siglingum með fisk til Bretlands. 

Lítt er samt sinnt um minjar um þetta, svo sem alhliða stríðsminjasafn sem tengjast hinni mikilvægu og stóru sjóherstöð í Hvalfirði, Reykjavíkurflugvelli og Kaldaðarnesflugvelli, svo að eitthvað sé nefnt. 

Hvalfjarðarstöðin tengist órjúfanlega skipalestunum og sjóhernaðinum, svo sem hinni miklu sjóorrustu vestur af Íslandi á milli flaggskipanna Bismarck og Hood og fylgarflota þeirra. 

Reykjavíkurflugvöllur var, einkum í upphafi stríðsins, mikilvæg bækistöð og stjórnstöð fyrir orrustuna um Norður-Atlantshafið, sem fær jafn áberandi rými í bókum um stríðið og orrusturnar um Bretland, Moskvu, Stalingrad og El Alamein. 

Kaldaðarnesflugvöllur var tekinn í notkun á undan Reykjavíkurflugvelli og síðar Keflavíkurflugvelli og frá Kaldaðarnesi flaug flugvélin, sem tók fyrsta þýska kafbátinn, sem færður var til hafnar í gervöllu stríðinu. 

Þar er skipulega búið að útrýma öllum minjum um stríðið.

Á hinn bóginn eiga Reyðfirðingar og Austfirðingar lof skilið fyrir sitt minjasafn á Reyðarfirði. 

Þar áttu Norðmenn og Kanadamenn stóran þátt í að verja þann hluta Íslands, sem vegna slæmra landsamgangna mátti líkja við eyju. 

Hernaðarlega var Ísland á stríðsárunum þrjár eyjar, suðvesturhornið sú stærsta og mikilvægasta, en Eyjafjörður og Miðnorðurland önnur eyja og Austfirðir sú þriðja. 

Á Akureyri er ýmislegt að finna í Norðurslóðaafninu og Flugsafninu, sem minnir á stríðið og á Hnjóti í Patreksfirði eru minjar, sem hefðu átt að vera á stóru safni í Reykjavík. 


mbl.is Norsk orrusta mynduð í Póllandi
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Bloggfærslur 3. maí 2019

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband