Framkoman við lífeyrisþega hefur verið og er enn dæmalaus.

Orðið "dæmalaus" í fyrirsögninni hér að ofan á við framkomuna í samanburði við nágrannalöndin. 

Gamalreyndir verkalýðsforingjar á borð við Guðmund Gunnarsson hafa lýst því í frásögnum af fundum þeirra við erlenda kollega, hvernig skoltarnir sigu á undir uppglenntum augunum þegar þeir heyrðu um framferði íslenskra ráðamanna gegn lífeyrisþegum. 

Nú er verið að athuga hvort áfrýja eigi málinu til Hæstaréttar og allar klær hafðar úti til að koma í veg fyrir að ránsfengnum verði skilað. Það er jú alltaf von. 

Í skyldum málum hefur stungið í augun viljinn til þess að borga aftur í tímann í kjarasamningum og svipuðum málum þegar um hærri launaðir launþegar hafa verið í spilinu. 

Og ævinlega er þess gætt að allar leiðréttingar varðandi hina verst settu séu aftast í forgangsröðinni.   

Ríkið greiðir 5 milljarða

"Dauði geisladisksins" kom á óheppilegum tíma.

Lokaorðin í langri fræðsluþáttaröð í Sjónvarpinu um miðlun tónlistar endaði á tveimur orðum: 

"Geisladiskurinn er dauður."  Þetta eru hörð orð, einkum vegna þess að erfitt er að sjá hvernig neitt getur leyst hann af hólmi. 

Fyrir nokkrum árum hélt ég að ég hefði fundið verðugt verkefni fyrir fræðslukvikmynd um það hvernig best væri að haga akstri um óbyggðir landsins án þess að valda spjöllum og lenda í óþörfum. 

Reynt var að draga fram gulrót í formi fallegra mynda frá mörgum landshlutum í þessari mynd. 

Ég átti von á því að frá um 200 bílaleigum landsins, bílaumboðum, Íslandsstofu, tryggingarfélögunum og Samgöngustofu fengjust styrkir í verkefnið og að upplagt væri að selja svona efni þeim, sem ferðuðust um landið. 

Þarna væri komin mynd með efni, sem væri jákvætt og gæfi arðbært verkefni. 

En svo óheppilega vildi til að sala á mynddiskum og geisladiskum hrundi á þeím tíma sem þetta kom fram. 

Og annað verra kom fram: Engin einasta bílaleiga, samtök þeirra eða Íslandsstofa hafði áhuga á þessu verkefni. 

Sjónvarpið keypti að vísu sýningarréttinn og hefur sýnt myndina og endursýnt hana, en endursýningarnar komu heldur seint, síðsumars. 

Frumsýningin drukknaði í miðju HM í fótbolta. 

Eitt tryggingarfélag, TM, veitti 300 þús króna styrk, styrkur fékkst úr sjóði Pálma Jónssonar og frá Landsbankanum, og Suzukiumboðið styrkti um 50 þúsund krónur.

Það tókst að vísu að klára myndina en ekki að fylgja málinu eftir.

Í myndinni var ítarleg útskýring á áhrifum utanvegaaksturs og því, hve mikilvægt væri að virða lög um þau efni. 

Vonbrigðin varðandi fjárstyrki voru mest varðandi bílaleigurnar, en einn eigandi bílaleigu tjáði mér, að umfjöllun um veghæð og mismunandi torfærugetu bíla væri þess eðlis, að enginn þyrði að taka áhættuna af því að sýna þau mikilvægu sannindi sem þar voru sýnd. 

Ég var búinn að undirbúa að gera erlendan texta, en gerð myndarinnar út um allt land með fimm mismunandi gerðum bíla hafði kostað það mikið, að framhald kvikmyndagerðarinnar féll af fjárhagsástæðum í byrjun, en síðar einnig vegna hruns mynddiska- og geisladiskasölunar. 

Ekki var þó bruðlað með bílana, þeir voru allir í eigu okkar hjóna og aðeins einn ekki kominn til ára sinna.

Víðtæk fræðsla og aðhald eru þau atriði sem mestu skipta í svona máli.

Þess vegna voru það vonbrigði að komast ekki lengra í þessu mikilsverða náttúruverndarmáli.  

 

Utanvegaakstur ein helsta ógnin

Ófullkominn fréttaflutningur.

Ágæt frétt um sauðburð á Ströndum og áhrif kulda, sem nú ríkir, og þessi pistill er tengdur við, er ein af mörgum fréttum í fjölmiðlum þessa dagana, sem hver um sig er vel gerð, en geta samt í heildina gefið misvísandi mynd af atriðum eins og færð á vegum. 

Síðuhafi hefur í hyggju að fara landleiðina til Akureyrar síðdegis í dag til þess að skemmta í Norðurslóðasafninu annað kvöld í tilefni af því að sextíú ár eru liðin síðan linnulausar ferðir hans um landið hófust 1959, fyrst eingöngu til að koma fram á skemmtunum, en síðar vegna fréttamennsku og dagskrárgerðar. 

Í Norðurslóðasafninu stendur einnig til að afhenda myndefni frá íslenskum leiðangri jeppamanna fram og til baka yfir Grænlandsjökul fyrir réttum 20 árum. 

Fyrsta héraðsmótahelgin 1959 hófst á Ólafsfirði, en síðan þurfti að sigla þaðan til Akureyrar, því að vegur fyrir Ólafsfjarðarmúla var þá aðeins draumur.

Fyrir átján ára menntaskólapilt varð árið 1959 tímamótaár, því að það var ómetanlegt fyrir landafræðinörd að fá allt í einu um áramótin að "harka" í skemmtibransanum fyrstu mánuði ársins á 40 stöðum og hafa síðan komið á héraðsmótin um allt land aðeins átta mánuðum síðar. 

Þá hófust gagnger og gefandi kynni við land og þjóð. 

Til að átta sig á færðinni norður á bíl á sumardekkjum renndi ég yfir veðurspár og veðurlýsingar á vedur.is og skoðaði vefmyndavélar í vegakerfinu allt frá Holtavörðuheiði og norður og austur um til Berufjarðar. 

Þá kom í ljós að sá fréttaflutningur í fjölmiðlum um veðurskilyrði, sem hafa áhrif á færð á vegum, gat valdið misskilningi um heildarmyndina, því að enda þótt það væri snjór á Fjarðarheiði og svæðinu frá Borgarfirði eystra til Mjóafjarðar, og rétt og satt sagt frá því, gátu þeir, sem ekki kynntu sér heildarmyndina haldið, að svona væri ástandið fyrir norðan og austan . En þegar nánar var að gætti voru allir aðalvegir auðir á nær öllu landinu. 

Að sjálfsögðu hafði slæm færð á Fjarðarheiði og nyrðri hluta Austfjarða tekið mikið rými í fjolmiðlum, en með því að sleppa því að fjalla um aðra vegi, var gefið í skyn að eindæma snjóþyngsli ríktu á vegum á norðan- og austanverðu landinu. 

En þegar skoðað er kort af vegakerfinu nú í dag, 31.maí, eru allar helstu leiðir greiðfærar, þar með talinn hringvegurinn allur og Fjarðarheiðin eins og sést á meðfylgjandi myndum. 

Í spám á vedur.is eru yfirleitt tölurnar núll sýndar um áætlaða úrkomu víða um byggðir landsins, og þegar rakatölur eru skoðaðar, sést vel að heimskautaloftið, sem leikur um landið, er afar þurrt og sólin nær að hita landið á daginn. 

Afar kalt en þurrt á Ströndum