Fallegur dagur kaflaskila. Jökullinn blandar sér í málið.

Fallegur dagur er liðinn.

Í gær lét Snæfellsjökull, sem á góðum degi vekur mann þegar litið er út úm gluggann, og svæfir mann þegar lagst er til hvílu á kvöldin, ekki sjá sig.

Leyfði fallegu sólarlagi að líða hjá.

En, ekki var Þórólfur Guðnason fyrr búinn að lýsa yfir kaflaskilum í dag, en jökullinn kom í gegn í mistrinu og tók þátt í sólarlaginu á fullum dampi eins og þessar myndir frá því um tíuleytið í kvöld sýna vel. 

Myndirnar verða sýndar í réttri tímaröð, teknar á meðan sólin settist. 

Þess má geta að jökullinn er nokkur hundruð metrum hærri en hann sýnist vera, séð frá Reykjavík á 120 kílómetra færi í loftlínu. 

Ástæðan er lag hnattarins, sem við lifum á, og myndar bungu á Faxaflóanum, sem skyggir á neðsta hluta jökulsins, jafnvel þótt staðið sé í um 70 metra hæð yfir sjó, eins og gert er, þaðan sem myndirnar eru teknar. 

Þetta fyrirbæri, að jökullinn sjáist allur í jafn mikilli fjarlægð uppi á Esju, er óræk sönnun á því að jörðin er hnöttótt en ekki slétt. 

En það var óhugsandi fyrir fólk fyrir aðeins nokkrum öldum að ímynda sér annað en að jörð og sjór væru flöt. 

Þess má geta að myndirnar eru tekna á myndavél, sem er svo lítil, að hægt er að fela hana í lófa sér, samt með 30 földu optical súmmi og hd upplausn. 

Og kostaði samt ekki nema um 50 þúsund krónur. 

Nú er hægt að fá jafn litlar myndavélar með 40 földu súmmi, 4K upplausn og kíki (wiewfinder), sem er alger forsenda fyrir því að geta tekið góðar myndir við erfið birtuskilyrði. 

En sú er auðvitað tvöfalt dýrari. 

Einum kafla í stríðinu er lokið

Að mæta móðum göngumanni á hægri göngu í eins metra fjarlægð? Nei, er það?

Það er úðinn úr munni fólks, sem ber smit á milli þess. Tveggja metra mannhelgin er miðuð við kyrrstöðu tveggja persóna andstæðis hvort öðru með eðlilega kyrrstöðuútöndun. 

En úðinn getur borist á ýmsa vegu. Fjarlægð getur oft verið minni þegar fólk mætist á göngu og  þá getur fjarlægðin á milli þess verið mannhelgisbrot, þótt það sé bara augnablik, sem úðarnir frá því mætast. 

Ef hliðarvindur er á gönguleið, berst úðinn aðeins með vindinum aðra leiðina á milli þeirra en ekki hina. 

Síðan fer það sjálfsagt eftir magni úðalofts, hve mikil smithættan er. Líklega er smithættan meiri ef móður göngumaður gengur rólega framhjá öðrum, heldur en ef hlaupari hleypur hratt fram hjá. 

Og í þröngum gangi getur kannski skort á möguleika til að minnka fjarlægðarmuninn. 

Þá er það bara eftir að halda niðri í sér andanum á meðan fjarlægðin er of lítil.  

Kvartanahrina vegna hlaupara

Forsendubresturinn frægi.

"Fors majeure" hugtakið ætti að vera Íslendingum hugleikið í landi, þar sem óviðráðanleg og óblíð náttúruöfl af ýmsu tagi geta sett heldur betur strik í reikninginn. 

Oft er um að ræða erfið matsatriði og má sem dæmi nefna það þegar hryðjuverk í flugstöðinni á Brusselflugvelli olli því að völlurinn var lokaður í tíu daga og ekkert hægt að nota hann til flugs. 

Í þrefi við flugfélagið urðum við hjónin innlyksa í Brussel í viku, og fenguð þó þá úrlausn að mega nota farmiðann í flugi heim frá einhverjum öðrum flugvelli í Evrópu, sem flugfélagið flaug til. 

En því var harðneitað að greiða ferðakostnað frá Brussel til þess flugvallar, og því síður að greiða gisti- og matar kostnað þessa daga í Brussel og á leiðinni þaðan til Amsterdam. 

Frekar en að fara út í málaferli til að fá þessu mati flugfélagsins hnekkt varð að una þessum málalokum, sem byggðust á þeirri skoðun flugfélagsins að um "fors majeure" hefði verið að ræða hjá því, sem það gæti ekki borið ábyrgð á. 

Á þessum árum var þrefað um svonefndan "forsendubrest" hér heima varðandi það fólk, sem hafði tekið lán vegna húsnæðiskaupa í aðdraganda Hrunsins og tapað stórum fjárhæðum af völdum þess. 

Niðurstaðan voru aðgerðir byggðar á "forsendubresti" sem námu samtala um 80 milljarða króna tilfærslu fjár. 

Þegar leigjendur húsnæðis báru fyrir sig forsendubresti, sem hefði valdið þeim stórtjóni í hækkun húsaleigu af völdum Hrunsins var þeirri ósk hins vegar hafnað. 

Og við það sat.  

Hóteleigendur kanna vígstöðuna