"Til skræk og advarsel."

Í gamla daga, þegar danskan sótti að íslenskunni á svipaðan hátt og enskan gerir núna, voru ofangreind þrjú orð handhæg til þess að lýsa því, sem býr að baki, sem hefur verið í gangi á valdatíma Vladimirs Pútins í Rússlandi.  

Um Pútín gildir það sem eitt sinn var sagt um íslenskan höfðinga, að "enginn frýr honum vits, en mjög er hann grunaður um græsku."  

Á Stalínstímanum týndu eitthvað á bílinu tíu til þrjátíu milljónir manna lífi, eftir því hvernig mannfallið var metið, beint eða óbeint. 

Enginn gat verið óhultur um líf sitt og þessi terror var aðferð Stalíns til að halda einræðisvöldum sínum.  

Sem dæmi um áhrifamáttinn má nefna, að þegar her Hitlers sótti hratt í áttina til Moskvu, flúði Stalín út fyrir borgina og lét sig hverfa í nokkra daga. 

En næstráðendur voru orðnir svo gersneyddir sjálfstrausti eða helteknir af tortryggni, að þeir þorðu ekki að taka við af stálmanninum heldur leituðu til hans um að taka aftur við einræðisforystunni. 

Eftir Stalín er haft: "Að drepa einn er morð; að drepa milljón er tala."   

Pútín er útsmognari og notar aðferð, sem virðist virka jafnvel, en þó með margfalt minna mannfalli. 

Í stað þess að stráfella ákveðna hópa, eins og Stalín gerði við foringjahópinn í Rauða hernum rétt fyrir Heimsstyrjöldina, virðist Pútín eða handbendi hans velja úr ákveðna einstaklinga, sem eru í þeirri stöðu, að dráp þeirra hefur hámarks fælingarmátt. 

Alexei Navalni og Anna heitin Politkovskaja áttu það sameiginlegt að vera svo skæðir andstæðingar, að dráp þeirra náði hámarksáhrifum varðandi "skræk og advarsel". 

Hún var blaðakona, sem var skotin fyrir að skrifa bókina Rússland Pútíns, sem lýsti hinu spillta einveldi þannig, að jafnvel þótt hún væri myrt, er þessi bók skyldulesning fyrir þá sem vilja kynna sér stjórnarfarið eystra. 

Það er dregin lína: Hingað og ekki lengra; ef viðkomandi beygir sig ekki fyrir ógnarhótuninni, veit hann hver áhættan er.

Og heildarárhrifin á stjórnarandstæðinga verða ekki minni en milljóna fjöldamorð Stalíns höfðu.   

 

Ætla að fljúga til Síberíu í kvöld

Hvað felst í kortinu yfir "rauða spjaldið"?

Kortið, sem birt er yfir svokallað "rauða spjald" varðandi óörugg lönd til að ferðast til, er birt í frétt, sem er skilgreind sem erlend frétt. 

Enda er þetta kort hins norska sóttvarnarlæknis yfir lönd, sem mælt er gegn að fara til. 

Skilgreiningin er sú hjá honum, að ef smit eru fleiri en 20 á hverja milljón íbúa síðustu tvær vikur, sé viðkomandi land sett á rauðan lista. 

Fyrri part sumars var Ísland ekki á þessum lista, en lönd eins og Ítalía voru eldrauð. 

Nú hefur dæmið snúist við og Ítalía er á meðal rúmlega tíu svæða í Evrópu, sem eru lituð gul á þessu korti, sem stýrir utanlandsferðum Norðmanna. 

Smittalan á Íslandi, sem Norðmenn ganga út frá varðandi Ísland, hefur síðustu vikur verið langt yfir settum mörkum Norðmanna, sem eru sjálfir á gulum lista. Og nú hafa fimm ný lönd eða svæði verið tekin inn á rauða listann. 

Það er vegna of margra smita hér á landi, sem við erum á svona lista í öðrum löndum, burtséð frá því hvort skimað er mikið eða lítið. Þetta verður að hafa í huga þegar sóttvarnalæknir okkar er gagnrýndur fyrir að sinna því hlutverki sínu að reyna að fækka smitunum, sem öllu ráða. 

Önnur lönd eru með svipaðan lista og Noregur og við sjálf vafalaust líka með svona lista yfir aðrar þjóðir. 

Þegar við fögnuðum því í vor að vera í fararbroddi þeirra þjóða, sem með samstilltu átaki komust á gulan lista fyrr í sumar og héldum upp á það og nýttum okkur það, reyndist það síðar koma í bakið á okkur í formi stórfjölgunar smita. 

Fleiri fá rauða spjaldið