Hópflug er eitt dæmið um fjölbreytnina í ferðalögum.

Þegar upplifun á náttúrunni er annars vegar, er hægt að nota margar aðferðir; ganga, fara á reiðhjóli eða rafhjóli, hesti, bíl eða á flygildum, allt frá eins manns flygildum upp í margra sæta vélar, að ekki sé nú talað um þyrlurnar. 

Í gær tók fjórir flugmenn sig saman og fóru í hópflug eftir endilöngu hálendinu.

Slíkt flug er ekki aðeins gefandi í alla staði, heldur liður í þvi að viðhalda tilskilinni færni og reynslu til að halda flugliðaréttindum.  

Tveir komu frá Tungubökkum í Mosfellsbæ og tveir komu frá bænum Forsæti í Flóa. 

Hér sjást flugvélarnar fjórar á mynd, sem tekin var ákvörðunarstaðnum,  Sauðárflugvöll á Brúaröræfum með Snæfell í baksýn í fjarska. 

Vélarnar eru, talið frá hægri til vinstri:  TF-ULF, 5 sæta Jodel Ambassador , sem Jón Karl. Snorrason var á: þá TF-ALB; Beryl 750 tveggja sæta flugvél, nýsmíðuð af Alberti Sigurjónssyni;  þar næast TF-OLA, 4 sæta Cherokee Warrior Ólafs Sigurjónssonar, bróður Alberts;  og loks TF-ROS, 4 sæta Jodel Dr.1050, sem síðuhafi flaug.   

Á Sauðárflugvelli snæddu menn nesti sitt og stönsuðu í rúmar tvær klukkustundir í prýðis veðri, sunnan golu eða kalda og um ellefu stiga hita undir heiðskírum himni. 

Þegar leið á daginn fór hitinn í 13 stig, en geta ber þess, að völlurinn er í 660 metra hæð yfir sjávarmáli, sömu hæð og tindur Vífilsfells.  

Þetta var önnur ferðin af tveimur til þremur föstum ferðum síðuhafa á hverju sumri til þess að gera úttekt á vellinum og yfirfara hann, merkingarnar á brautunum fimm, og ástandi þeirra, auk þess sem venjulega er valtað til þess að halda þeim í sem bestu standi. 

Í fyrri ferðinni er völlurinn valtaður eftir þörfum og séð um að merkingar, vindpoki og annað tilskilið sé í góðu lagi. 

Þetta gerist venjulega byrjun júní eða lok maí, oftast nokkrum vikum fyrr en fært verður þana um á bílum. 

Síðuhafi er umsjónarmaður og ábyrgðarmaðuri vallarins sem er alþjóðlega skráður og viðurkenndur með samtals tæplega fimm kílómetra löngum fimm flugbrautum og algjörlega náttúrugerður.   

Oftast er stansað á vellinum í tvær til þrjár nætur, en ef flogið er frá Reykjavík, er stundum hægt að afgreiða ferðina á einum degi, eins og var gert í gær. 

Ferðafélagar mínir hjálpuðu til við að dytta að ýmsu meðan stansað var, og á leiðinni austur var tekin býsn af myndum, því að allir flugmennirnir eru miklir áhugamenn um myndatökur og skilyrði á miðhálendinu góð, eins og þær myndir bera með sér, sem hér verða birtar frá þessum dýrðardegi. 

Kverkfjöll eru í flugleiðinni og heilla ævinlega í veðri eins og var í gær. 

Gosið í Holuhrauni 2014 til 2015 var aðeins um kortérs flugleið frá vellinum og sannaði völlurinn gildi sitt þá. 

Það gæti hann gert á ný ef Bárðarbunga lætur til skarar skríða á ný eftir að hafa verið að undirbúa gos síðustu misserin. 

Á myndinni af henni, sem tekin var í gær, sést yfir alla öskjuna með Köldukvíslarjökul í forgrunni, en Kverkfjöll í baksýn. 

Í suðausturhluta öskjunnar undir ísnum, eru tveir sigkatlar, sem birtust fyrir tveimur árum, en þar hefur mikill jarðhiti brætt sig upp í gegnum ísinn, sem þarna er sennilega um 200 metra þykkur. 

Eystri ketillinn er líklega rúmlega kílómetri í þvermál á milli ystu sprungna og það er að sumu leyti óhugnanlegt að horfa niður um opið í átt til inngangs í víti, ef hugsað er til forns hugsunarháttar varðandi Heklu og annarra eldfjalla. 

Þarna sést rennandi heitt vatn með íshröngli á botni ketilsins. 

Jón Karl og hans fjölhæfileikafólk, og bræðurnir Ólafur og Albert hafa verið tryggir gestir um langt árabil á Sauðárflugvelli á hverju sumri. 

Heimasmíðaða vélin hans Albert er dýrleg flugvél, aðeins 1100 pund, eða 500 kíló að þyngd, og knúin 160 hestafla hreyfli sem gefur henni 1200 feta klifur á mínútu og mun meiri flughraða en flestum öðrum vélum í þessum stærðarflokki. 

Þeir bræður eru landskunnir þúsundþjalasmiðir, hagleiksmenn og snillingar og ekki ónýtt að hafa þrjá laghenta og úrræðagóða menn í heimsókn á vellinum í gær. 

Þrjár af flugvélunum fjórum, sem voru á stjái í gær, eru ekki byggðar úr áli, heldur úr undraefni sem nefnist tré, þ.e. krossviði. 

Sumir hafa á orði að slíkar flugvélar séu fljúgandi vindlakassar!      

 

„Ákváðu að gefa veirunni nýtt nafn“

Hvítabjörninn - magnað tákn heimskautasvæða og loftslagshlýnunar.

Tilvera hvítabjarna á heimskautssvæðinu er glæsilegt dæmi um mátt lífsins og móður náttúru við óblíðustu skilyrði á hnettinum. 

Tegundin hefur þróast með því að líkamsbygging þess hefur aðlagast umhverfinu, fimbulkulda þess og ís á einstæðan hátt.  

Fjölmargt á síðustu árum sýnist benda til þess að hlýnun loftslags ógni lífsskilyrðum hvítabjarnarins og lífsbjörg harðgerðra íbúa, varðandi veiðar á landi og sjó.   

Í hitteðfyrra kom hópur horaðra hvítabjarna sem gerðu sig heimakomna í bæ í Síberíu þar sem slíkt hafði ekki gerst áður, og víðar gerist svipað.  

Enginn Íslendingur hefur kynnt sér jafn rækilega bráðnun íss á landi og sjó á heimskautssvæðinu en Ragnar Axelsson, sem hefur hlotið alþjóðlegar viðurkenningar fyrir frábærar myndir sínar og frásagnir, sem sýna hið versnandi ástand einkar vel. 

En Ragnar og aðrir þeir, sem hafa rannsakað þetta á fjölbreyttan hátt, meðal annars með mælingum, mega þola ásakanir frá mönnum, sem afneita bæði því að hlýnun sé í gangi og afleiðingum þess. 

Þvert á móti hafa þeir um árabil haldið því fram að loftslagið fari kólnandi og ísinn og jöklarnir séu jafnvel að vaxa! 

Myndum af stærð jökla sé snúið við þannig að í raun séu myndir af jöklunum í fyrri stærð teknar núna, en myndir sem sagðar séu teknar núna, sýni jöklana eins og þeir voru. 

Vaxandi árásir og ferðir hvítabjarna inn á byggð svæði séu augljós merki þess, að þá skorti mat, eingöngu vegna þess hve þeim fjölgi mikið!  

 

Ísbjörn drap mann á Svalbarða