Flug með loftbelg sem farþegi í opinni körfu er engu líkt.

Síðuhafi hefur reynt fyrir sér í mörgum tegundum flugs og prófað að fljúga mjög misstórum og ólíkum loftförum. 

Fyrsta flugið var sem sjö ára farþegi um borð í fjögurra sæta sjóflugvél af gerðinni Republik Seebee í útsýnisflugi yfir Reykjavík, og tuttugu árum síðar var komið að því að fljúga henni sjálfur og æfa vatnalendingar á Þingvallavatni til að öðlast réttindi til að fljúga svona vélum.  

1970 komu síðan réttindi til að fljúga svifflugum og draga þær. 

Fjörtíu árum eftir þetta var farið óvenjulegt ótsýnisflug í stjórnklefa Boeing 757 með 177 farþega yfir Kverkfjöll og leiðina þaðan til Egilsstaða. 

Var gert aðflug að Sauðárflugvelli í leiðinni!

Það flug var nokkurn veginn eins ólíkt því að fljúga einn á eins manns flygidli, Skaftinu, um allt land á vetri og sumri. 

Fallhlífarstökk bættist við 1991, og þar var minnisverðasta augnablikið þegar frjálst fall með tilheyrandi lofthvin, breyttist í svif á opinni fallhlífinni, hljóðlaust með öllu. 

Þessi síðari hluti fallhlífarflugsins var mjög keimlíkt flug og flug um borð í opinni körfu á loftbelg var 1986, algerlega hljóðlaust í logni frá Reykjavíkurflugvelli yfir Hlíðahverfi, háaleitishverfi og austur eftir öllu Fossvogshverfi, nokkra metra ofan við fólkið, sem sólaði sig á svölunum. 

Svo hljóðlaust var þetta flug, að hægt var að tala í rólegheitum við fólkið alla leiðina inn í Blesugróf, þar sem var lent. 

Ef velja mætti eitthvert af ofangreindum flugferðum, yrði loftbelgsflugið líklega fyrir valinu, ekki síst fyrir þá sök, að réttum tíu árum fyrr hafði verið farið sem farþegi í svipuðum loftbelg í gersamlega mislukkuðu flugi á Álftanesi, hangið á höndunum meðan á körfunni!

En á góðum góðum veðurdegi er hið hljóðlausa flug í opnum loftbelg óviðjafnanlegt, og er synd að ekki hafi verið boðið oftar upp á slíkt hér á landi. 

Birkir heimsótti vinsælan „Instagram-stað“

Ekki eins einfalt og virtist í upphafi? Hvað um eftirlitsmyndavélarnar?

Hin einfalda mynd, sem gefin var í upphafi Borgarnessmálsins, var sú, að í stað þess að innsigla kjörkassana, hefði það verið lenska um árabil að hefa myndavélar yfir rýminu, sem talið var í og læsa dyrunum. 

Í málarekstri lögreglu vegna málsins töldu þrír af fimm stjórnarmönnum yfirkjörstjórnar að ekki hefði verið um lögbrot að ræða, því að tilgangurinn hefði verið hinn sami og þegar innsiglað er.

En nú virðist vera að koma fram, að hægt hefði verið að komast inn í salinn eða að vera á ferli við kjörkassana án þess yrði vart. 

Samtímis hefur heyrst, að dyrnar hafi ekki verið læstar. 

Þessi atriði þyrftu kannski ekki að vera svo mikilvæg ef úrslitin hefðu verið það hrein og bein að ekki hefði verið hægt að hrófla við þeim. 

En það var nú öðru nær. Ein innsláttarvilla upp á aðeins tvö atkvæði felldi fimm frambjóðendur út, en fimm aðrir komu í staðinn. 

Eðli málsins er allt annað en í úrskurði Hæstaréttar í stjórnlagaþingkosningunum 2011. 

Kærendur kosninga koma fyrir nefnd í dag