Íslensk borgarumferð: Hæfni í hugsanalestri er krafist.

"Hugsanalestur á götum borgarinnar" er fyrirsögn á viðtengri umfjöllun um Tesla á mbl.is. 

Þessi fyrirsögn minnir á séríslenskt fyrirbrigði sem nota mætti um umferðarmenninguna, þótt orðið menning sé varla nothæft. 

Taka má dæmi til að útskýra þetta nánar. Við suðurenda Gullinbrúar í Grafarvogi er þvergatan Stórhöfði þar sem oft er þétt umferð á álagstímum. Á þessum gatnamótum eru stefnuljós. 

Bílar koma úr báðum áttum eftir Stórhöfðanum, og eru stundum biðraðir beggja vegna Gullinbrúar af bílum, þar sem bílstjórarnir ætla að beygja annað hvort að beygja til norðurs niður á Gullinbrúna þegar grænt ljós kemur, - eða - þeir ætla að aka beint áfram yfir gatnamótin eftir Stórhöfðanu. 

Í öðrum löndum myndi þetta ganga greitt, því að þar eru notuð til þess gerð stefnuljós á bílunum. 

En þannig er það ekki hjá okkur.  Það er hrein undantekning ef nokkur þeirra bílstjóra, sem ætla að beygja, gefur stefnuljós til þess að aðrir sjái við hverju eigi að búast og geti nýtt sér það, svo að umferðin gangi skár. 

Stundum virðist það meira segja líkast reglu, að stefnuljósin séu ekki notuð í þessu skyni, það gefur bókstaflega ENGINN stefnuljós áður en hann beygir. 

Af því leiðir að það myndast alger stífla á Stórhöfðanum vestan megin af bílum, sem haldið er þar í spennitreyju, af því að bílstjórarnir þar kunna ekki hugsanalestur, þeir geta ómögulega lesið hugsanir bílstjóranna, sem ætla að beygja þegar þeir fara áfram á græna ljósinu, en virðast telja það jafngilda brotum á persónuverndalögum að láta nokkurn vita um það fyrirfram til þess að umferðin gangi upp.

í ofanálag við þá kröfu að hægt sé að lesa hugsanir þessara þverhausa um beygjuna fara flestir þeirra þvert yfir hægri akreinina yfir á þá vinstri og gætu því verið í hópi þeirra íslensku bílstjóra, sem aka alltaf lafhhægt yst á vinstri akrein á fjölakreina brautum, rétt eins og hér sé ennþá vinstri umferð.  

Hugsanalestur á götum borgarinnar

Nokkrar meginástæður áhættu hjólamanna má gúgla eins og fleira.

Fyrr á þessari bloggsíðu hefur verið farið yfir niðurstöður leitar að almennum staðreyndum um áhættu, sem tekin er með því að nota hjól sem farartæki, sem gætu gefið til kynna þá áhættu, sem tekin er með því að nota hjól frekar en bíl. 

Niðurstaðan var sláandi og er meginhluti hennar birtur hér sem almennur fróðleikur fyrst og fremst:  

1. Banaslys og alvarleg slys eru tvöfalt tíðari, miðað við tímalengd, á hjóli en bíl.  

2. En þetta breytist og áhættan er álíka mikil ef eftirfarandi er haft í huga: 

Að vera edrú. Meira en helmingur alvarlegra slysa á hjólum verður vegna þess að knapinn er ekki edrú. Það er margfalt hærri tíðni en á bíl. Til dæmis má nefna, að fari maður af stað á hjóli og aki beint á staur, getur hann höfuðkúpubrotnað við höggið. Ef hann sest fullur undir stýri á bíl og ekur á sama staurinn blæs upp belgur fyrir framan hann og tekur höggið allt. 

3. Hætta á alvarlegu slysi storeykst ef ekki er verið með hlífðarhjálm. Raunverulegt dæmi: Ökumaður bíls ók af afli á síðuhafa þar sem hann var á gangbraut á rafreiðhjól. Síðuhafi hentist upp á framrúðu bílsins og hún brotnaði, en hlífðarhjálmur varði höfuðið.  Sumir telja að vegna þess hve reiðhjól séu létt og lítil sé minni þörf á hjálmi en á þungu vélhjóli. En ef þungum flutningbíl er ekið á reiðhjól, skiptir stærð hjólsins engu máli varðandi höggið, sem áreksturinn getur valdið. 

4. Algengustu beinbrot í hjólaslysum eru ökklabrot. Síðuhafi var ekki í vélhjólastígvélum í árekstrinum fyrrnefnda og ökklabrotnaði.

5. Almenna varúðarreglan: Hjólamaðurinn verður að gera ráð fyrir því að aðrir vegfarendur sjái hann ekki.  

 

Andlátið líklega vegna hjálmleysis